داستان حذف تیمی که فقط یک گل خورد

ریکاردو کاروالیو بر این باور است که اگر تیم ملی فوتبال پرتغال نتوانست در مسابقات جام جهانی فوتبال ۲۰۱۰ از مرحله یک هشتم نهایی فراتر برود و در همان شروع مرحله حذفی تسلیم اسپانیا شد, به خاطر ضعف خط حمله این تیم و کافی نبودن اندیشه های تهاجمی در نزد یارانش بوده است

ریکاردو کاروالیو بر این باور است که اگر تیم ملی فوتبال پرتغال نتوانست در مسابقات جام جهانی فوتبال ۲۰۱۰ از مرحله یک هشتم نهایی فراتر برود و در همان شروع مرحله حذفی تسلیم اسپانیا شد، به خاطر ضعف خط حمله این تیم و کافی نبودن اندیشه‌های تهاجمی در نزد یارانش بوده است.

«برزیل اروپا» در این مسابقات ۴ بازی انجام داد که فقط در یکی از آنها که در برابر کره شمالی بود به گلزنی نایل شد و به برد صفر ـ ۷ رسید اما بازی پرتغال با ساحل عاج و برزیل در سایر دیدارهای گروه هفتم جام صفر ـ صفر تمام شدند و همان طور که پیشتر آمد با پذیرش شکست صفر ـ ۱ از اسپانیا حذف شد.

کاروالیو که عضو پیشین پورتو پرتغال و مدافع وسط کنونی باشگاه چلسی انگلیس است و دفاع وسط تیم ملی پرتغال را در کنار برونو الوز و همچنین با کمک فابیو کونترائو در پیکارهای جهانی آفریقای جنوبی تشکیل می‌داد، می‌گوید: «بدیهی است که نیازهای تهاجمی ما بیش از اینها بوده باشد. خط دفاعی ما بسیار موفق بود و این که در ۴دیدار خود در آفریقای جنوبی فقط یک گل خوردیم، نشانگر همین مساله است. با روشی که ما داشتیم، گلزنی‌های خود را در ضدحملات جستجو می‌کردیم که این برای موفقیت در جام جهانی ناکافی است. در برابر اسپانیا ما توپ را بیش از حد از دست می‌دادیم و در مقابل چنین حریفی پس گرفتن توپ بسیار سخت است. این چنین بود که اسپانیا بیشتر از ما توپ و میدان را در دست داشت و فرصت‌های گلزنی فزون‌تری را هم ایجاد کرد و بهره‌های آن را هم گرفت. ما چوب کمبود روحیه تهاجمی خود را خوردیم. افسوس من بیشتر از آن روست که ما حمله‌وران بسیار خوبی هم داشتیم که از قابلیت‌های آنان بدرستی و با حجم لازم استفاده نشد.»

● واپسین جام

این به احتمال قریب به یقین آخرین مرتبه حضور کاروالیو در جام جهانی بوده است زیرا او ۳۲ سال سن دارد و حتی اگر پرتغال مجوز شرکت در جام جهانی ۲۰۱۴ را کسب کند، بعید است که در آن زمان به یک بازیکن ۳۶ ساله روی بیاورند.

کاروالیو می‌گوید: «به لحاظ فیزیکی هیچ مشکلی ندارم و فکر می‌کنم که در جام جهانی ۲۰۱۴ نیز مشکلی از این بابت نداشته باشم، اما اینها فقط برآوردهای کنونی است و کسی نمی‌داند در آستانه جام جهانی بعدی چه فضایی در پرتغال و فوتبال جهان برقرار خواهد بود. من فقط می‌توانم از جامی بگویم که در هفته‌های اخیر در آفریقای جنوبی برقرار بوده است و در ‌آن صورت باید متذکر شوم که ما قدر امتیازهای خود را ندانستیم و به چیزی بسیار کمتر از حقمان رسیدیم.»

● طلسم شکسته شده

ادواردو دیگر عنصر موفق پرتغال در کارهای دفاعی که درون دروازه این تیم می‌ایستاد و با خوردن فقط یک گل به لحاظ شخصی کارنامه قبولی گرفت، مثل کاروالیو معتقد است میدان و فرصت بسیار خوبی برای درخشش بیشتر در این رقابت‌ها از مشت او و یارانش پریده است. ادواردو در جام نوزدهم در هیچ یک از ۳ مسابقه نخست تیمش و مجموعا در ۳۳۳ دقیقه متوالی گلی را دریافت نکرد، اما این طلسم در برابر اسپانیا شکسته شد و با گل داوید ویا پرتغالی‌ها چمدان‌های خود را بستند و به لیسبون برگشتند. پیش از این گل به ظاهر آفساید، ادواردو سنگربان کنونی تیم براگا چند فرصت مناسب دیگر گلزنی را از قهرمان سال ۲۰۰۸ اروپا گرفته بود و حتی روی توپ منجر به گل ویا نیز ضربه اولیه این مهاجم تازه پیوسته به باشگاه بارسلون را دفع کرد، اما ویا در ضربه دوم او را به تسلیم واداشت.

ادواردو روزها بعد از آن واقعه می‌گوید: «پس از آن که داور سوت پایان بازی با اسپانیا را زد، احساس خاصی به من دست داد، زیرا فهمیدم یک دوره جام جهانی و امکان درخشش در آن برای ما به پایان رسیده است و باید شال و کلاه کنیم و به کشورمان برگردیم. ما در این مسابقات فقط یک گل خوردیم و به برزیل هم نباختیم اما احساس و برداشت کلی من از این پیکارها مثبت نیست و آن را بیشتر یک فرصت از دست رفته می‌دانم. شاید خود من در این دیدارها و حتی مسابقه با اسپانیا نمره قبولی گرفته باشم، اما مهم تیم ملی کشورم بود که راه به جایی نبرد و حذف شد. لابد تصور و استدلال ما این است که هر چه داشتیم ارائه کرده‌ایم اما این کافی نبود. ما فرصت بسیار خوبی را از دست دادیم و احساس من این بود که تیم ما واقعا می‌توانست یکی از فینالیست‌ها باشد.»

● تحسین کاسیاس

ادواردو پیش از مسابقات جام جهانی امسال نیز برای ایکر کاسیاس (همتای خود در اردوی اسپانیا) احترام قائل بود اما بعد از خوش و بشی که این سنگربان رئال در پایان این دیدار با وی داشت و پس از تحسین شدن توسط این رقیب معروف، ارادتی بیشتر به این ورزشکار ۲۸ ساله پیدا کرده است و می‌گوید: «کاسیاس با آن کار خود و تمجید از نمایش من از ناراحتی‌هایم قدری کاست و از این پس او را در افکارم در جایگاهی بالاتر قرار خواهم داد.» یک عنصر اصلی و بسیار مورد نظر در تیم پرتغال طبعا کریستیانو رونالدو بود و او بود که باید امواج هجومی این تیم را به مقصد می‌رساند، اما وی فقط یک گل و آن هم در روزی زد که پرتغال تیم کره شمالی را به توپ بست و صفر ـ ۷ برنده شد.

درست است که رونالدو در جریان این مسابقه‌ها دو بار هم توپ را به تیر دروازه رقبا زد و چند حرکت زیبا داشت اما آن چه پرتغالی‌ها و شاید کل جهان از وی می‌طلبیدند، نبود. پرتغال در جام‌جهانی قبلی (۲۰۰۶) با نفراتی تقریبا از همین دست تا نیمه‌نهایی پیش تاخته و چهارم شده بود و این مساله بحث مربیگری در این تیم را نیز عمده می‌کند. در آن دوره لوییس فیلیپه اسکولاری برزیلی روحیه تهاجمی‌تر و گلزن‌تری را به پرتغالی‌ها بخشید اما این بار کارلوس کرش بیشتر در دیدگاه‌های دفاعی موفق بود و لابد همین رویکرد بود که باعث شد نایب‌قهرمان سال ۲۰۰۴ اروپا در این دوره از رقابت‌های جام‌جهانی دو مرحله زودتر از جام‌قبلی حاشیه‌نشین شود. این فرآیند بیشتر از آن رو تعجب‌‌آور بود که پرتغال در آوردگاه آفریقای جنوبی از مهاجمان تحسین شده‌ای چون سابروسا، المیدا، دنی و لیدسون هم بهره می‌جست ولی آنها فقط در برابر کره شمالی شبیه به خودشان ظاهر شدند و در سایر بازی‌ها مردد و محتاط نشان می‌دادند.

سایت یوفا

مترجم: وصال روحانی