قدس موطن آرزوهای مسلمین

چهره یهود در قرآن ملت قهرمان و مسلمان فلسطین, هرگز جنایت ها و اهانت های گروهی یهودی جنایت پیشه را فراموش نخواهند كرد انواع تجاوزات, نیرنگ ها, توطئه ها و كشتارهای جمعی و آوارگی و بی خانمانی, حاصل عملكرد یهودهای صهیونیستی است كه بیش از نیم قرن است, بخشی از سرزمین های اسلامی را اشغال و تحت سلطه خود در آورده اند

چهره یهود در قرآن ملت قهرمان و مسلمان فلسطین، هرگز جنایت‏ها و اهانت‏های گروهی یهودی جنایت پیشه را فراموش نخواهند كرد. انواع تجاوزات، نیرنگ‏ها، توطئه‏ها و كشتارهای جمعی و آوارگی و بی‏خانمانی، حاصل عملكرد یهودهای صهیونیستی است كه بیش از نیم قرن است، بخشی از سرزمین‏های اسلامی را اشغال و تحت‏سلطه خود در آورده‏اند.

در این نوشتار، قصد شمارش عملكرد شرم‏آور صهیونیست‏ها را نداریم، چرا كه اینان بی‏مهابا، هرگونه جنایتی را در مقابل چشم جهانیان انجام می‏دهند و كسی هم متاسفانه عمل آنان را تقبیح نمی‏كند.

در این مقال سعی شده است ابتدا چهره یهود در قرآن را به تصویر كشیده و سپس، با چشم‏اندازی تاریخی به ساكنان اصلی بیت المقدس، عملكرد مسلمانان در بیت المقدس و تقسیم یهود به مذهبی و غیر مذهبی، نیم نگاهی نیز به مذاكرات سازش داشته باشیم.

یهودیان را «عبرانی‏» و «عبری‏» گفته‏اند كه این وجه تسمیه، ماخوذ از كلمه «عبر» یعنی عبور ابراهیم، جد بزرگشان، از «نهر فرات‏» می‏باشد. همچنین ایشان را اسرائیلی و بنی اسرائیل خوانده‏اند، این نامگذاری به «اسرائیل‏» پیامبر خدا، یعنی حضرت یعقوب می‏رسد. اسرائیل مركب از دو كلمه عبری (اسرا) به معنی بنده و(ئیل) به معنی خدا می‏باشد كه روی هم به معنی عبدالله یعنی بنده خداست. (۱)

یهود بنده خدا یا عبد دنیا؟ در طول تاریخ بشر، مردمی در پول دوستی و جمع‏آوری مال همچون قوم یهود دیده نشده است. قوم یهود برای رسیدن به این مقصود، تمام راه‏های مشروع و غیر مشروع را پیموده‏اند، این مساله، به نظر می‏رسد كه به طرز عقیده یهود كه خود را ملت‏برگزیده خدا می‏پندارند، ارتباط داشته باشد; زیرا معتقدند باید بر جهان استیلاء یابند و مال و ثروت، ابزار مهمی برای رسیدن به این هدف و مقصود است. یهودی‏ها هم اكنون نیز، سكان دولت‏های بزرگی را به وسیله ثروت‏هایی كه اندوخته‏اند در دست دارند و با تحرك اقتصادی خود بر سیاستمداران تاثیر مستقیم می‏گذارند; در آمریكا كه بزرگ‏ترین كشور سرمایه‏داری جهان است و در شماری از كشورهای اروپایی، گروه‏های نفوذ یهودی فعال ما یشاء می‏باشند.

علت اصلی تفكر مادی یهود، عدم اعتقاد آنان به معاد است، قرآن كریم در این مورد می‏فرماید: «یا ایها الذین آمنوا لا تتولوا قوما غضب الله علیهم قد یئسوا من الاخرهٔ كما یئس الكفار من اصحاب القبور» (۲) ; با یهودیان كه سزاوار خشم و غضب پروردگار شده‏اند، معاشرت و دوستی نكنید و آنان را یاری ننمایید، زیرا ایشان امید و آرزوهایشان از ثواب عالم آخرت، به علت انكار آن قطع شده است. و نیز می‏فرماید: «و لتجدنهم احرص الناس علی حیوهٔ و من الذین اشركوا یود احدهم لو یعمر الف سنهٔ و ما هو بمزحزحه من العذاب ان یعمر و الله بصیر بما یعملون‏» (۳) ; یهود حریص‏ترین مردم به زندگی و دنیاطلبی هستند و از اینكه دنیاطلب محض هستند، حریص‏تر از مشركین خواهند بود. آن‏ها به جهان آخرت اعتقادی ندارند و هر یك از آنان می‏خواهد كه عمری طولانی نزدیك به هزار سال داشته باشد. ولی بر فرض اینكه چنین آرزویی تحقق یابد، هرگز از عذاب دردناك پروردگار و كیفر اعمالشان رهایی نخواهند یافت.

بر اساس همین دنیاطلبی است كه امروز صهیونیزم سیاسی تحت اشراف آمریكا نیرنگ «صلح خاورمیانه‏» را علم كرده و در صدد است‏با دادن امتیازات ناچیز، پیمان‏های اقتصادی كلانی با كشورهای منطقه امضاء و ثروت‏های بی‏كران خاورمیانه را تحت نفوذ و سلطه خود در آورد.

یهودیان به سبب حرص و ولع دنیایی، از سوی خداوند مجازات شده و غذاهایی كه قبلا برای ایشان حلال بود را خداوند حرام گردانید، چنان كه می‏فرماید: «فبظلم من الذین هادوا حرمنا علیهم طیبات احلت لهم و بصدهم عن سبیل الله كثیرا. و اخذهم الربوا و قد نهوا عنه و اكلهم اموال الناس بالباطل و اعتدنا للكافرین منهم عذابا الیما»; این یهودیان در اثر ارتكاب ستم‏ها و مفاسد، استحقاق آن را یافتند كه خداوند پاكیزه‏هایی را كه قبلا برایشان و بر پیشینیانشان حلال بود برای مجازات بر آنان حرام گرداند. خوردن مال مردم از راه حرام، مانند رشوه‏خواری تقلب در داد و ستد، كم‏فروشی و احتكار و از همه مهم‏تر رباخواری را مباح می‏دانستند (۴) .

یهود تنها جماعتی است كه نظام مالی و اقتصادی جدید را بر اساس رباخواری بنیان‏گذاری نموده است، چنان كه خاندان «روچیلد» یهودی كه در قرن گذشته می‏زیسته‏اند و در اروپا و آمریكا پراكنده شده بودند، همان كسانی هستند كه نظام اقتصادی جهان را بر پایه رباخواری بنیان نهادند و اغلب یهودیانی كه در مراكز اقتصادی دنیا وجود دارند، از راه معاملات ربوی داد و ستد می‏كنند و بدین وسیله به دولت‏ها وام می‏دهند، آن گاه سیاست‏خویش را نیز به دولت‏های وام گیرنده تحمیل می‏نمایند.

۱- پیشینه بیت المقدس

الف) ساكنان اولیه بیت المقدس حدود پنج هزار سال پیش گروهی از «یبوسی‏ها» همراه قبایل دیگر كنعانی از جزیرهٔ العرب به سرزمین فلسطین كوچ كرده و به رهبری «ملیك صادق‏» در گوشه‏ای از آن سرزمین شهری به نام «یبوس‏» بنا نهادند. سلطان آن مردم، مردی صلح‏طلب بود و برای عمران و آبادانی آنجا تلاش می‏كرد، از این رو، مردم آن جا به خاطر اینكه سلطانشان صلح دوست‏بود، نام یبوس را تغییر داده و آن را «اورسالم‏» یعنی شهر سالم و دوستدار صلح نام نهادند.

اورسالم كه در زبان عبری اورشالم خوانده شد، هفده بار مورد محاصره قرار گرفت، چندین بار با خاك یكسان شد و مردم آن از دم تیغ گذشتند. پیش از میلاد مسیح «پمبیوس‏» سردار رومی اورسالم را فتح كرد و آن جا را به ویرانه‏ای مبدل نمود. در سال ۷۰۰ م هم «طیطوس‏» چنان آن جا را در هم كوبید و ویران ساخت كه از اورسالم فقط تل خاكستری باقی ماند. در سال ۶۱۴ میلادی ایرانی‏ها به اورسالم كه نام «ایلیا» به خود گرفته بود حمله كرده و همه معابد و كلیساهای آن را ویران كردند، ولی رومی‏ها به رهبری «هرقل‏» آن جا را از تصرف ایرانی‏ها خارج كردند.

به طور كلی، می‏توان گفت این شهر پانزده قرن در دست‏یبوسی‏ها یعنی كنعانیانی قرار داشت كه از جزیرهٔ العرب آمده و پایه‏گذار اصلی آن بودند; سپس چهار قرن در ست‏بنی‏اسرائیل و چند قرن در دست ایرانی‏ها و دو قرن در دست‏یونانی‏ها و اشكانی‏ها و چهار قرن در دست رومی‏ها بود و در تمام این مدت، مردم بومی آن یعنی كنعانیان و یبوسیان همچنان در آن جا ساكن بوده و زندگی می‏كرده‏اند.

بنابراین، روشن می‏گردد كه اورسالم توسط كنعانیان و یبوسیان عرب ساخته شده و بنای آن كوچك‏ترین ربطی به قوم یهود ندارد. عهدنامه مسلمانان با مردم آن شهر نیز، نشان می‏دهد، كه اكثریت‏ساكنان این شهر را یبوسی‏ها و كنعانی‏ها كه مسیحی شده بودند تشكیل می‏داده‏اند و یهودی‏هایی كه با اشغال و تصرف عدوانی به آن جا وارد شدند، به عنوان ساكنان رسمی و اصلی اورسالم شناخته نمی‏شدند تا در عهدنامه، نامی از آنان ذكر گردد.

ب) بیت المقدس (اورسالم) در دست مسلمانان پس از فتح مسالمت‏آمیز «اورسالم‏» یا «ایلیا» به دست مسلمانان، به حكم اینكه قرآن مجید آن جا را پر بركت نامیده و نخستین قبله مسلمانان نیز بوده، نام این شهر به بیت المقدس تغییر یافت. هنگام تصرف شهر توسط مسلمانان، با وجود رفتار پسندیده مسلمانان، شهر هنوز از ویرانی‏های گذشته رنج می‏برد; مسلمانان با ورود خود آبادی كامل شهر را آغاز كردند و مسیحیان هم كه از آزادی كامل برخوردار شده بودند، همدوش مسلمانان به تعمیر خرابی‏های كلیسای «قیامت‏» و كلیسای «عذرا» پرداختند. در سال هفتاد و پنج هجری، خلیفه وقت‏ساختمان «مسجد الاقصی‏» را تجدید و تكمیل كرد و تا آن جا با مسیحیان خوشرفتاری نمود كه آنان را در ساختمان مسجد شركت داد.

هنگام تصرف شهر كه بدون جنگ و خونریزی انجام گرفت، خلیفه دوم برای تحویل گرفتن شهر، از مدینه به «ایلیا» آمد و ضمن ملاقات با اسقف‏ها و رهبران مذهبی عهدنامه‏ای نوشته و امضا كردند. این عهدنامه در نوع خود بی‏نظیر است; چرا كه بر خلاف حملات پیشین یهودی‏ها به شهر اورسالم كه با ویرانی و كشتار مردم شهر همراه بود، مسلمانان به جان و مال و كلیسا و صلیب و مریض و سالم و همه افراد آنان امان می‏دهند و اجازه نمی‏دهند كلیساهای آنان اشغال شود و یا آنها را ویران كنند.

یكی از دستاوردهای دنیای امروز، آزادی بیان عقیده و مذهب است كه غربی‏ها آن را نتیجه مبارزات و تلاش‏های دوران روشنگری خود می‏دانند، در حالی كه در این امان نامه آزادی مذهب، دین و عقیده برای مردم اورسالم تضمین شده است; قسمتی از عهدنامه چنین می‏باشد:

هم چنین امان می‏دهد كه كسی با صلیب و دارایی آنان كاری نداشته باشد و آنان در مسایل مذهبی آزاد باشند و به كسی آزار نرسد... هر كس بخواهد از آن جا بیرون رود آزاد است و اگر بخواهد در همان جا ساكن گردد آزاد است و هر كس بخواهد با رومی‏ها برود و یا نزد كسان خود برگردد آزاد است. (۵)

فی‏الواقع، می‏توان ادعا كرد جز در دوران كوتاهی از تاریخ اسلام، كمتر می‏توان از تعصب و عدم تسامح مسلمانان نسبت‏به غیر مسلمانان سراغ گرفت و جز در عصر «متوكل‏» و «معتصم‏» كه عناد و دشمنی با «معتزله‏» و معتقدان مذاهب دیگر شدت گرفت، در دوران‏های دیگر رعایت‏حال مسیحیان و اهل ذمه، از سیاست‏های روشن دولت‏ها و حاكمان اسلامی بوده است.

در سال ۶۲۵ ه (۱۲۲۸م) بر اثر لشكركشی مجدد صلیبی‏ها و قراردادی كه با پادشاه عصر امضاء كردند، بیت المقدس به صلیبی‏ها تحویل داده شد; اما در سال ۶۴۲ ه(۱۲۴۴م) مسلمانان دوباره بیت المقدس را از سلطه غربی‏ها خارج و به ساكنان آن اجازه دادند كه با كمال آزادی، در كنار مسلمانان زندگی كنند. از سال ۱۵۱۷ میلادی، بیت المقدس تحت اداره حكومت عثمانی درآمد و همچنان در دست آنان قرار داشت، تا آن كه در سال ۱۹۱۷ امپریالیزم انگلیس با همكاری متفقین و سربازان انقلابی عرب! آن جا را تصرف كرد; بدین ترتیب، از سال پانزده هجری تا ۱۳۳۷ ه-جز در مدت یك قرن - دوازده و نیم قرن، بیت المقدس در دست مسلمانان بوده و پیروان مذاهب گوناگون از آزادی كامل مذهبی و رفت و آمد در آن شهر برخوردار بوده‏اند.

۲- پیدایش جنبش صهیونیزم در اوایل دهه شصت قرن نوزدهم، بعضی از متفكران یهود برای فعالیت در راه ازگشت‏به فلسطین و عمران آن دعوت خود را آغاز كردند. اولین آن‏ها «هیرش كالیشر» (۶) خاخام (۷) یهودی بود كه این دعوت را در كتاب «در جستجوی صیهون‏» در سال ۱۸۶۱ آغاز كرد. چند تن دیگر از یهودیان متفكر نیز، آثاری در این رابطه به رشته تحریر آورده و زمینه مهاجرت هر چه بیشتر یهودیان و تشكیل دولت صهونیستی را در اذهان آماده كردند.

صهیونیزم مذهبی و صهیونیزم سیاسی در میان متفكران یهودی، دو گونه اندیشه و طرز فكر را می‏توان مشاهده كرد، برخی از آن‏ها روحیه مذهبی داشتند و بیشتر جنبه عرفان یهودی را مطرح می‏كردند و آرزوی بزرگ اینان قیام قائم یهودیت‏بود.

بر اساس این اصل، در هنگام ظهور قائم در آخرالزمان، سلطنت‏خداوند كه تمام اقوام و قبایل زمین، با او میثاق بسته‏اند برای تمام بشریت تحقق خواهد یافت و تمام بشریت، به سوی سرزمین‏هایی كه تورات، سرگذشت ابراهیم و موسی علیهما السلام را در آن مكان‏ها ذكر كرده، روان خواهند شد; در دوره‏ای نزدیك‏تر به زمان ما - در قرن نوزدهم - هدف «عشاق صهیون‏» ایجاد یك كانون روحانی جهت نشر عقاید و فرهنگ یهودی در سرزمین صهیون بود. جالب توجه است كه این صهیونیزم مذهبی كه فقط در بین گروه‏های محدودی رایج‏بود، هرگز به دشمنی با مسلمانان - كه خود را به عنوان وابستگان به ذریه ابراهیم و پیرو دین او تلقی می‏كردند - برنخاست. این صهیونیزم روحانی، بیگانه و به دور از هر نوع برنامه سیاسی برای ایجاد یك دولت و یا هر نوع سلطه‏ای بر فلسطین بود و هرگز رفتاری دال بر علاقه به درگیری بین جوامع یهودی و مردم عرب - مسلمان یا مسیحی - در پیش نگرفت. (۸)

مهدی قاسمی

پی‏نوشت‏:

×- كارشناس ارشد علوم سیاسی

۱) عفیف عبدالفتاح طباره، یهود از نظر قرآن، ترجمه علی منتظمی، انتشارات بعثت، ص ۱۱.

۲) ممتحنه، ۱۳.

۳) بقره، ۹۶

۴) نساء، ۱۶۱ - ۱۶۰.

۵) برای مطالعه بیشتر در این زمینه ر. ك: تاریخ طبری، جلد ۳، ص ۶۰۹.

۶) Hirsch Kalischer

۷) خاخام: (عبری) عنوان علما به پیشوایان مذهبی یهود، معنی آن برابر است‏با معنی كلمه حكیم در عربی. فرهنگ معین، ص ۱۳۸۴-فرهنگ عمید، ص ۸۱۶

۸) گارودی روژه، پرونده اسرائیل و صهیونیزم سیاسی، ترجمه دكتر نسرین حكمی، انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ۱۳۶۹

۹) Theodor Hertzl

۱۰) دكترین: (فرانسه) (به ضم دال و كاف، كسراء و فتح یاء) مسلك، عقیده، رای، نظریه، فكر. فرهنگ عمید، ص ۹۵۷

۱۱) گارودی، پیشین

۱۲) گارودی، پیشین، ص ۳۸

۱۳) Benzion Dinur

۱۴) هاگاناه سازمان یهودی «دفاع از خویش كه توسط انگلیس برای دفاع زا گروه‏های یهودی و علیه مردم عرب این منطقه تشكیل شد، از گروه‏هیا تروریستی اسرائیلی حمایت می‏كرد و پس از تشكیل دولت اسرائیل كادرهای ارتش اسرائیل از این افراد انتخاب شدند

۱۵) گارودی، پیشین، ص ۳۹

۱۶) برای اطلاع بیتشر ر. ك: روچیلاها، ترجمه رضا سندگل، منیژه اسلامبولچی، انتشارات وزارت ارشاد

۱۷) [حییم یا خئوم واتیسمان Chaim Weizmann ]در روسیه به دنیا آمد. نخست‏به عنوان دانشمند شیمیدان وارد صحنه شد وی غیر از كنگره اول، در همه كنگره‏های صهیونیستی حضور داشت. در ۱۹۰۴ به انگلستان آمده و اندكی بعد یكی از برجسته‏ترین چهره‏های صهیونیستی انگلستان شد.

۱۸) رحمانی، شمس الدین، جنایت جهانی، انتشارات پیام نور، ۱۳۶۹، تهران، ص ۱۴۶

۱۹) لوموند، شماره ۱۵، اكتبر ۱۹۷۱

۲۰) گارودی، پیشین

۲۱) جهت اطلاع بیشتر ر. ك: كتاب بذرهای توطئه (گزیده اسناد محرمانه وزارت خارجه انگلیس) ترجمه دكتر حسین ابوترابیان، انتشارات اطلاعات، ۱۳۷۰

۲۲) گارودی، پیشین، ص ۱۳۱

۲۳) گارودی پیشین، ص ۱۳۳

۲۴) گارودی پیشین، ص ۱۳۶

۲۵) نقل از روزنامه‏ی انتخاب، یكشنبه ۱۴ شهریور ماه ۱۳۷۸، ش ۱۲۱

۲۶) نشریه‏ی نداء القدس، سال سوم، ۳۱/۴/۷۸ (نشریه‏ی جنبش جهاد اسلامی)

---