ترس از لولو افسانه نیست

درباره تنها گذاشتن کودکان

همراه بردن کودکان برای انجام یک خرید ساده چند دقیقه‌ای به‌ویژه اگر کودک خواب باشد و کار شما اضطراری، به‌نظر غیرضروری می‌رسد. بسیارند مادرانی که در این شرایط فکر می‌کنند تنها گذاشتن کودک برای چند دقیقه مشکلی ایجاد نمی‌کند، غافل از این‌که همین چند دقیقه بسیار کوتاه به‌ویژه اگر کودک از تنهایی بترسد، می‌تواند سبب بروز مشکلات جسمی و روحی غیرقابل جبرانی شود.

● این موقعیت را تصور کنید

شما می‌خواهید برای خرید مسکن‌ تا داروخانه سر خیابان بروید یا برای پرداخت پول شارژ ساختمان به منزل مدیر ساختمان بروید یا برای برداشتن وسیله‌ای به زیرزمین یا انباری سری بزنید، فرزند شما از تنهایی می‌ترسد و در نتیجه وقتی متوجه می‌شود شما در خانه حضور ندارید، ترس وجود او را می‌گیرد و گریه‌اش بلند می‌شود، اما اگر از تنهایی نترسد تنها بودن انگیزه‌ای برای انجام کارهایی می‌شود که معمولا والدین اجازه انجام آن‌ها را به کودک نمی‌دهند و چه بسا انجام‌شان سبب مشکلات جبران‌ناپذیری شود. آسیب دیدن چشم در پی برداشتن چاقو یا قیچی یا آتش‌سوزی و سوختگی در پی بازی با کبریت یا خفگی یا یک عمر وابستگی بیمارگونه به اطرافیان به‌دلیل ترس از تنهایی و در اثر تنها چند دقیقه سهل‌انگاری و تنها گذاشتن کودکان از این جمله مشکلات است.

● در سر کودکان چه می‌گذرد؟

قبل از ۶ ماهگی معمولا کودکان ترس چندانی از تنهایی ندارند و کمتر صدایی باعث بیدار شدن آن‌ها از خواب خوش می‌شود. اما از ۶ تا ۸ ماهگی به بعد تمامی صداهایی که در خانه می‌آید، حتی صدای ماشین‌ها و صداهای خارج از خانه، زنگ در و زنگ تلفن می‌تواند او را از خواب بلند کند یا بترساند. شاید فرزند شما در برابر این صداها ترسی از خود نشان ندهد ولی در نبود شما می‌تواند محرک ترس او باشد. اگر قصد دارید حتی برای چند دقیقه فرزند خود را تنها بگذارید تمام مسائل و حوادثی را که ممکن است برای شما یا او پیش آید، پیش‌بینی کنید و وسایل خطرناک را از جلوی دست کودک پنهان کنید. بهتر آن است که از همسایه یا یک شخص قابل‌اطمینان بخواهید سری به فرزندتان بزند، زیرا ممکن است مسائلی به هر حال سبب دیر رسیدن شما شود. نباید از یاد ببرید که از لحاظ قانونی والدین مسئول امنیت کودک‌شان هستند و هر نوع بی‌احتیاطی در قبال او جرم محسوب می‌شود. غیر از حوادثی که در قبال تنها گذاشتن کودک ممکن است پیش‌ آید و مشکلات جسمی برایش به‌وجود آورد، ترس از تنهایی و اضطراب جدایی هم می‌تواند سبب بروز تجربه‌ای ناخوشایند در کودک شود و روابط او را با اجتماع در آینده تحت‌تاثیر قرار دهد و سبب بدبینی، ترس از جدایی و از دست دادن دوستان و وابستگی در بزرگسالی شود.

● از چه زمانی می‌توان کودکان را تنها گذاشت؟

اگر فرزند شما شیرخوار است و توان حرکت ندارد، تنها به شرطی که او را در تخت امن خود بگذارید و تلفن و زنگ در را قطع کنید، می‌توانید برای ۱۰ دقیقه او را تنها بگذارید. اما اگر فرزند شما ۱۲-۱۰ ماهه تا ۴-۳ سال است و توان راه رفتن دارد‌، حتی وقتی خواب است نباید او را تنها بگذارید، چون اگر از خواب بیدار شود ممکن است تلاش کند که از تخت پایین بیاید در نتیجه ممکن است بیفتد یا خود را زخمی کند. وقتی کودکی گریه می‌کند مطمئن است که مادر سریعا به کمکش می‌آید اما اگر ۱۰ دقیقه زمان بگذرد و مادر نیاید ممکن است صدمات روحی و جسمی جبران‌ناپذیری به کودک برسد. از ۳ تا ‌۴‌سالگی به بعد می‌توانید از فرزندتان بپرسید که می‌تواند چند دقیقه‌ای تنها باشد یا خیر؟ او را باید آزاد بگذارید تا خود جواب دهد و به پاسخ او احترام بگذارید. نباید با فشار یا تحمیل کودک را اجبار کرد که در خانه یا ماشین تنها بماند. از ۵ تا ۶ سالگی به بعد می‌توان برای چند دقیقه کودک را تنها در خانه گذاشت اما باید به او یاد داد که مثلا درصورت لزوم با شما یا با یکی از همسایگان تماس بگیرد. از ۷‌سالگی به بعد کودکان می‌پذیرند که تنها باشند اما چون دوست دارند تمامی مسائل را تجربه کنند باید تمامی احتمالات را پیش‌بینی کرد و جلوی حوادث ناگوار احتمالی را گرفت. لازم است در آشپزخانه و حمام را قفل کنید و از همسایه هم بخواهید سری به فرزندان شما بزند. فراموش نکنید به هیچ عنوان نباید کودک زیر ۱۰ سال را شب‌ها تنها گذاشت.