رنسانس منطقه

ده سال پیش, در پی چندین دهه بی ثباتی اقتصادی و سیاسی, شهر مونترال در وضعیت بسیار بدی به سر می برد بعد از رفراندوم سال ۱۹۹۲ که با اختلاف اندک آرا کبک به عنوان جزئی از کانادا باقی ماند, مونترال فعالانه رویکردهای اقتصادی خود را تغییر داد نقطهٔ اوج این تبدیل منطقه بین المللی است, ترکیبی از زیرساخت ها و فضاهای عمومی, معماری نو و حفظ بناهای تاریخی, معماری منظر و هنر مردمی

ده سال پیش، در پی چندین دهه بی‌ثباتی اقتصادی و سیاسی، شهر مونترال در وضعیت بسیار بدی به‌سر می‌برد. بعد از رفراندوم سال ۱۹۹۲ که با اختلاف اندک آرا کبک به‌عنوان جزئی از کانادا باقی ماند، مونترال فعالانه رویکردهای اقتصادی خود را تغییر داد. نقطهٔ اوج این تبدیل منطقه بین‌المللی است، ترکیبی از زیرساخت‌ها و فضاهای عمومی، معماری نو و حفظ بناهای تاریخی، معماری منظر و هنر مردمی.ترکیب سرمایه‌گذاری عمومی و خصوصی توسط شهر و ایالت و دولت مرکزی در این پروژه، خسارات دهه ۶۰ را جبران کرد؛ هنگامی‌که تند راه ویل مری و مترو مرکز شهر را شکافته و هسته تاریخی در امتداد رودخانه را از منطقه اداری تا به شمال جدا کرده بودند. منطقه بین‌المللی که ۲۷ هکتار مساحت دارد و هفت بلوک از بزرگراه و مترو را پوشش می‌دهد، موفق شده مناطق جدا شده از مرکز شهر را دوباره به هم مرتبط کند.این ناحیه حول دو فضای عمومی مهم امتزاج دو فرهنگ انلگیسی و فرانوسی در کانادا را نشان می‌دهد سازمان یافته است. میدان ویکتوریا در قسمت غربی یکی از قدیمی‌ترین مکان‌های عمومی شهر است. این میدان پس از ترکیب با تندراه جدید، اکنون به شکل اصلی خود که توسط خیابان سنت آنتونی دو نیم شده بود، بازگشته است. ورودی مترو توسط هکتور گیمارد به سبک آرت نوو و مجسمه ملکه ویکتوریا اثر مجسمه‌ساز انگلیسی مارشال وود با طرح معمار منظر معاصر، کلود کورمیر ترکیب شده است.این میدان با مجموعه‌ای از مسیرهای شمالی ـ جنوبی، ردیف ۲۸ تائی آبنماهائی که بر کنارۀ شرقی مفروش با گرانیت قرار گرفته‌اند، ردیفی از درختان در میانه و رزهائی در امتداد جبهه غربی شکل گرفته است. دو مکعب شیشه‌ای نوساز در امتداد خیابان سنت آنتونی نقش کیوسک گل‌فروشی و ورودی دوم مترو را ایفا می‌کنند.پس از چندین بلوک به سمت شرق، دوم فضای عمومی جدیدی است که به یاد جان پل ریوپل هنرمند صاحب نام کبکی نامگذاری شده است. بر خلاف میدان ویکتوریا دانه‌بندی این بافت شرقی ـ غربی است با نوارهائی بی‌قاعده از چمن و فرش گرانیتای که جا به جا درخت‌هائی از گونه‌های محلی نیز به آن اضافه شده است. در انتهای شمالی میدان، آبنمای ”لاتوت“ اثر ریوپل در روز با فواره‌ها و در شب با حلقه‌ای از آتش درون آب، به فضا جریان بخشیده است.پودر آبی که از روزنه‌های پنهان دور تا دور آب‌نما و شکاف‌های کف میدان است خارج می‌شود، اعداد ساعتی که در این مکان قرار دارد را نشان می‌دهد. میدان‌ها و خیابان‌های منطقه بین‌المللی با نشانه‌های شهری، چراغ‌های راهنما، ایستگاه‌های اتوبوس، نیمکت‌ها طراحی توسط ماکل دالر انجام یافته‌اند.دو ساختمان مهم نوساز نیز اخیراً تکمیل گشته‌اند: کاخ کنگره در جبهه شرقی میدان جان پل ریوپل که تا سه بلوک به طرف شرق به سمت سنت اربن گسترش می‌یابد و مرکز س.دپ اصلی (صندوق‌های امانت و سرمایه‌گذاری کبک) که از غرب میدان ریوپل تا میدان ویکتوریا امتداد می‌یابد.این ساختمان‌ها دو نمونه اعجاب‌انگیز متضاد هستند. در حالی‌که کاخ کنگره همانند جعبه‌ٔ بزرگ گوتیک‌واری است که با بودجه‌ای معمولی ساخته شده است، مرکز س.د.پ مرکز فرماندهی محافظت شده‌ای که بودجهٔ بالای آن در جزئیات و برای حصول کارائی بالا صرف شده است. هر یک از این ساختمان‌ها به بهترین وجهه ممکن با عملکردشان وفق پیدا کرده‌اند و نقش مهمی را در شهر ایفا می‌کنند.کاخ کنگره طراحی کنسرسیوم تترالت دوبوک، سا و همکاران در سال ۲۰۰۲ افتتاح شد. هر چند این بنا پیش از منطقه بین‌المللی و با سرمایه‌گذاری جدا تکمیل شد، اما با این بخش نوساز شهری در ارتباط بوده و بدان جان می‌بخشد. در واقع کاخ کنگره مساحت مرکز ساخته شده از بتن همرفت به شیوهٔ بروتالیستی مربوط به دهه ۱۹۸۰ که در درون یک پوشش فلزی لعابدار نوساز قرار گرفته است را دو برابر می‌کند.اولین ورودی مقابل میدان روپل قرار دارد که سایه‌بان‌هائی از شیشه سفید بر روی نمائی شطرنجی که شیشه‌های آن با ورقه‌هائی به رنگ‌های روشن پوشانده شده‌اند. فقدان علائم منحصربه‌فرد، باعث تبدیل این نما به یک تابلوی تبلیغات بزرگ شده که مشخص کنندهٔ مرکز بتنی (همرفتی) در این خیابان است.در امتداد خیابان سنت آنتونی، به سمت جنوب، جائی که ورودی سادهٔ مجموعه قرار دارد، نماهای ساختمان‌های قدیمی که شامل ادارۀ پست سابق و ایستگاه آتش‌نشانی است، در یک پوشش مسطح محکم قرار گرفته‌اند. این پوسته که هم‌چون موزائیک‌های ریز با جزئیات بسیاری دارد، از نوارهائی از سنگ‌های کاشی مانند در ابعاد ۶۰ در ۱۰ سانتی‌متر تشکیل شده است که با پوشش‌های خاکستری رنگی روکش شده‌اند. در خیابان ویگر. جائی‌که ورودی‌هائی در تراز زمین با پی به سازه پارکینگ آن سمت خیابان متصل شده‌اند، مرکز بتنی (همرفتی) از درون شیشه قابل رؤیت است. ورودی اصلی سنت اربن و دسترسی مترو، هم‌اکنون در قسمت پشتی ساختمان قرار گرفته‌اند و مانند یک تورفتگی عمیق، در حجم مکعب برش خورده‌اند.تغییر در رویکردهای معماری در طول ۲۰ سال گذشته واضح است.

---