رساترین صدا و زیباترین سیما

هر کسی به حکم طبیعت انسانی, به خودش می بالد بارها دیده شده که کسی جلوی آب و آینه قرار می گیرد و از خود می پرسد چه قدر زیبایم و یا در حمام صدایش را رها می کند و از خودش متشکر می شود که چه صدای خوش و رسایی دارد به حتم هر کسی بشنود غش می کند

● استفاده درست از نعمتها

هر کسی به حکم طبیعت انسانی، به خودش می بالد. بارها دیده شده که کسی جلوی آب و آینه قرار می گیرد و از خود می پرسد چه قدر زیبایم و یا در حمام صدایش را رها می کند و از خودش متشکر می شود که چه صدای خوش و رسایی دارد. به حتم هر کسی بشنود غش می کند.

برخی بر این باورند که اگر ماه در نیاید جمال و کمال ایشان در آن حد و اندازه است که بتواند به ماه بگوید تو در نیا که من در آمده ام . این تفکر اگر در باره خودشان پدید نیاید دست کم درباره فرزندانشان صدق می کند و نام آنها را می گذارند مهتاب و خورشید تا به ماه و خورشید طعنه زنند.

چنین تفکر و اندیشه ای برخی را از راه به در می کند . بسیاری از کسانی که دارای صوت خوش و رسایی هستند و از جمالی بهره مند می باشند گرفتار خودباوری افراطی می شوند و کم کم در دامی می افتند که از نعمت خدادادی نه تنها به درستی بهره نمی گیرند بلکه کفران نعمت هم می کنند.

اگر شکر نعمت آن است که از آن به درستی بهره گیرند اینان با استفاده نادرست از نعمت زیبایی و رسایی به گمراهی کشیده می شوند و دیگران را به گمراهی می کشند.

البته این اختصاص به این افراد ندارد و هر کسی در جایی که نشسته و از هر نعمتی سود می برد گرفتار این مشکل می شود و به نوعی گرفتار گمراهی می گردد.

فرعون در مقام قدرت، چنان به گمراهی می افتد که خود را گم می کند و ادعای خدایی می کند. دیگرانی نیز این گونه در دام هر مقام و قدرت و نعمتی گرفتار می شوند و از آن به جای تعالی نفس و جامعه برای تخریب و نابودی خود و دیگران استفاده می کنند.

● راه بهانه جویان بسته می شود

عده ای از کسانی که زیبا هستند و یا از صدای خوشی برخوردار می باشند در دام لهو و لعب می افتند و به جای اینکه از آن نعمت سودبرند آن نعمت ، نقمت و بلای جان ایشان می شود.

در روایت است که در روز قیامت این افراد که به سبب صدای خوش، به لهو و لعب وفساد و تباهی افتاده و دیگران را نیز گمراه کرده اند می پرسند چرا چنین کردی وبه فساد افتادی ودیگری را نیز فاسد کردی؟

آن فرد خوش صدا می گوید: خدایا به من صدای خوشی دادی و هر کسی که می شنید عاشق آن می شد و این موجب شد تا گمراه شوم و پایم به مراکز لهو ولعب و فساد باز شود.

در آن زمان حضرت داود (ع) را می آورند تا برای این شخص بخواند. وقتی می خواند همه مدهوش می شوند. زیرا صوت داودی چنان خوش است که کسی را توان و طاقت شنیدن آن نیست.

می گویند در میان عرب ها برخی چنان صدای خوش و رسایی داشتند که وقتی می خواندند شتران به وجد می آمدند و به حرکت خویش چنان سریع و تند ادامه می دادند که وقتی به مقصد می رسیدند جان از تن این شتران به در می رفت.

صوت داودی چنان می کرد که پرندگان و مرغان آسمان و زمین را به وجد می آورد و تنها شتران و یا انسانها اسیر صدایش نبودند.

خداوند می گوید: این بنده من چنان صدای رسا و خوشی داشت که هیچ کسی را توان و طاقت شنیدن آن نبود و بی هوش می شدند ولی این صدای خوش او موجب نشد تا خود گمراه شود و یا دیگری را به گمراهی بکشاند بلکه مردم را با سرودهای خوش، به دین و توحید دعوت می کرد که مزامیر داودی هنوز معروف و مشهور است.

دیگری را می آورند و می گوید: خدایا زیبایی ام مرا فریفت و به بزم و مراکز لهو و لعب کشاند و خود و دیگری را فاسد کردم و به تباهی کشاندم. اگر تو مرا زیبا نمی آفریدی این چنین گرفتار و بدبخت نمی شدم و دیگران را گمراه نمی کردم تا شقاوت آنان دامن گیر من هم شود.

خداوند حضر یوسف (ع) را می آورد و همه در برابر زیبائی او ، مات و مبهوت می شوند و همانند زنان دربار او را بزرگ می شمارند و ناخودآگاه در برابر زیبایی او فرو می مانند.

آن گاه خداوند می گوید: ای بنده من!تو زیباتر بودی یا حضرت یوسف(ع) که خودش را حفظ کرد و به مقام عصمت رسید و از فواید زیبایی بهره مند شد و آن را در کار خیر و نیک به کار گرفت؟

در برابر هر چیزی مانند قدرت فرعونی ، قدرت سلیمانی و پادشاهی او بر موجودات از جن و انس و پرندگان و درندگان وچرندگان را نشان می دهند و...

به هر حال باید گفت که آدمی می بایست به خود مغرور نشود و نعمتی را برای خود نقمت نسازد و به درستی از هر نعمتی که خدواند به وی داده بهره گیرد.

از نویسنده خوب و توانا این انتظار است که مطالب حق بنویسد و در راه عدالت و آزادی و تعالی و تکامل مردم از آن بهره ببرد و یا از شاعر و یا هنرمند انتظار آن است که در راستای کمال از آن استفاده کند نه این که آن را عامل گمراهی خود و دیگران و یا جامعه قرار دهد.

این مشکل را می توان در میان همه افراد به شکلی یافت که نعمتی را به نقمت خود و بلای جامعه تبدیل می کنند . باشد که از این راه ، دوری وپرهیز کنیم و قلم و هنر و زیبایی خود را عامل گمراهی خود و دیگری نسازیم.

خداوند در روز قیامت در جواب اعتراض زیبا رویانی که می گویند اگر تو مرا زیبا نمی آفریدی به بزم و مراکز لهو ولعب کشیده نمی شدیم و خود و دیگری را فاسد نمی کردیم می فرماید تو زیبا تربودی یا حضرت یوسف که خودش را حفظ کرد به مقام عصمت رسید و از فوا ید به زیبایی بهره مند شد و آن را در کار نیک به کار گرفت.

علی اکبر رشادتی