۳۰ ژانویه ۱۶۴۹ ـ پادشاه انگلستان در برابر مردم با تبر، گردن زده شد

۳۰ ژانویه ۱۶۴۹ چارلز اول پادشاه انگلستان که در جنگ داخلی این کشور از نیروهای هوادار پارلمان به فرماندهی «الیور کرومول» شکست خورده بود در ملاء عام با تبر گردن زده شد.
وی پس از …

۳۰ ژانویه ۱۶۴۹ چارلز اول پادشاه انگلستان که در جنگ داخلی این کشور از نیروهای هوادار پارلمان به فرماندهی «الیور کرومول» شکست خورده بود در ملاء عام با تبر گردن زده شد.

وی پس از فرار به اسکاتلند از سوی اسکاتلندی ها به نیروهای پارلمان تحویل داده شده بود. پارلمان چارلز را به اتهام خیانت به ملت، نقض اختیارات مجلس (قانون اساسی نانوشته) و کشتار اتباع کشور (که مسئول محافظت از جان و مال آنان بود) محاکمه کرد. در جلسه دادرسی سندی مطرح شد که به موجب آن چارلز با پاپ تماس گرفته بود و به او قول داده بود که اگر کمک نظامی بفرستد، بار دیگر کلیسای انگلستان را تحت ریاست رم (واتیکان) قرار خواهد داد. چارلز در دادگاه حاضر به ابراز ندامت و قبول حاکمیت نمایندگان مردم نشد و به اعدام در ملاء عام محکوم و حکم همان روز به اجرا در آمد.

جلاد برای این که شناخته نشود نقاب بر چهره زده بود. واکنش تماشاگران متفاوت بود. شماری از آنان فریاد می زدند: عمر شاه دراز باد و شماری دیگر فریاد زنده باد وطن و قانون سرداده بودند. چارلز که متمایل به استبداد بود ۲۴ سال سلطنت کرد و نام همسر خود «ماریا» را بر یک مهاجرنشین انگلیسی در آمریکای شمالی گذارد که هنوز به همین نام «مریلند» خوانده می شود.

پس از اعدام چارلز، انگلستان ۱۱ سال بدون پادشاه توسط کرمول تحت عنوان «لرد سرپرست» اداره می شد که پس از فوت او، پسر چارلز اول به سلطنت رسید، زیرا پسر کرمول حاضر به قبول سرپرستی کشور نشده بود و پارلمان مایل نبود به نظام پادشاهی مشروطه در انگلستان پایان دهد.