رهنمودی برای پائین کشیدن فتیله جر و بحث

داری رانندگی می‌کنی و به یک صحنه تصادف می‌رسی. آهسته می‌کنی تا ببینی کسی به کمک احتیاج دارد یا نه. متوجه می‌شوی دو راننده درگیر تصادف، همسایه‌های خودت هستند که دارند با هم دعوا …

داری رانندگی می‌کنی و به یک صحنه تصادف می‌رسی. آهسته می‌کنی تا ببینی کسی به کمک احتیاج دارد یا نه. متوجه می‌شوی دو راننده درگیر تصادف، همسایه‌های خودت هستند که دارند با هم دعوا می‌کنند و به‌هم ناسزا می‌گویند. فوری از اتومبیل پیاده می‌شوی و مداخله می‌کنی که کارشان به کتک‌کاری نکشد. چطور از عهده این کار برمی‌آئی؟

آنچه نباید بگوئی

سعی می‌کنی با توجیه کردن آنان را آرام کنی.

هی، شما دو نفر. بس کنید داد و بیداد صرفاً اوضاع را بدتر می‌کند.

همان‌طور که به ناسزاگوئی ادامه می‌دهند، تو می‌گوئی: می‌شود هر دو دهانتان را ببندید؟ فحش دادن که قضیه را بدتر می‌کند.

همسایگانت بارها و بارها حرف‌های قبل را تکرار می‌کنند و هر بار صدایشان بالاتر می‌رود.

این بار دهم است که گفتی تقصیر او بود.

آنچه باید بگوی

با یادداشت برداشتن، آنان را متوقف می‌کنی.

نوبت به هر دوتان می‌رسد. حالا، تو، از اول بگو ببینم چی شد؟

از آنان می‌خواهی آنچه را گفته شده. مشخص کنند، شاید دلشان نخواهد حرف‌های خصمانه‌شان ثبت شود.

اول تو حرفی را که زدی، دوباره بگو.

می‌خواهم مطمئن شوم که درست نوشته‌ام.

از یادداشت استفاده می‌کنی تا از تکرار حرف جلوگیری شود

درست است من این را نوشته‌ام. خوب، بعد چه شد؟