خوشه های اضطراب

بوی نان تازه
از تنور گرم خانه ای
اشتهای بامداد را
قلقلک نمیدهد
عطر وحشی چهل گیاه
از فراز باجه های مطبخی
پر نمی کشد
به آسمان نیلگون شهر
تا مشام عابری غریبه را
وقت سایه روشن پگاه
صبح …

بوی نان تازه

از تنور گرم خانه ای

اشتهای بامداد را

قلقلک نمیدهد

عطر وحشی چهل گیاه

از فراز باجه های مطبخی

پر نمی کشد

به آسمان نیلگون شهر

تا مشام عابری غریبه را

وقت سایه روشن پگاه

صبح زود

بی تناول غذای دلپذیر روح

میهمان کند

خوشه های اضطراب

در تمام شاخه های انتظار لحظه ها

گل نموده است

دست من

در عالم خیال

در میان دستهای روزگار کودکی خود

از کنار بوی آب بازمانده ای

از همان زمان دور

با نگاه جستجو گرم

گرم جستجوی

یک نگاه آشنا

دامن نگاه هر غریبه را

کودکانه چنگ میزنم

قاسم فشنگچی (رنج)