حضور کمرنگ ورزش در برنامه‌ هفتگی کودکان

تربیت بدنی از جمله دروسی است که در اغلب مدارس از جمله بی‌اهمیت‌ترین درس‌ها محسوب می‌شود و این یک ویژگی مشترک در تمام دنیاست که در سال‌های اخیر در سیستم آموزشی متداول شده است. …

تربیت بدنی از جمله دروسی است که در اغلب مدارس از جمله بی‌اهمیت‌ترین درس‌ها محسوب می‌شود و این یک ویژگی مشترک در تمام دنیاست که در سال‌های اخیر در سیستم آموزشی متداول شده است. مسوولان و تصمیم‌گیران آموزشی در اغلب کشورها ساعت در نظر گرفته شده برای تربیت بدنی را به دروس تخصصی اختصاص می‌دهند و این در حالی است که یافته‌های جدید نشان داده است فقدان ساعت آموزشی تربیت بدنی و نبود انجام فعالیت‌های فیزیکی در خلال برنامه‌های آموزشی هفتگی می‌تواند بر قدرت یادگیری افراد تاثیرگذار باشد.

از این‌رو باید با تغییر دیدگاه برنامه‌ریزان آموزشی درس تربیت‌بدنی نیز همچون دروس تخصصی و عمومی در اولویت برنامه هفتگی دانش‌آموزان قرار گیرد. امروزه زندگی اغلب افراد به‌قدری تحت تاثیر پیامدهای ناشی از زندگی ماشینی قرار گرفته است که به جرات می‌توان گفت میانگین زمانی که کودکان و نوجوانان ساکن شهرهای بزرگ توسعه‌یافته یا حتی در حال توسعه در طول هفته، به انجام فعالیت‌های بدنی نظیر پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری اختصاص می‌دهند تنها در حدود یک ساعت باشد. کودکانی که فعالیت فیزیکی بیشتری دارند از توانمندی‌های بیشتری در حل مسائل ریاضی، یادگیری زبان، تفکر و حافظه برخوردارند. علاوه بر این، والدین هم می‌توانند در این میان نقش موثری داشته باشند. آن دسته از والدینی که روزانه ساعت مشخصی را به بازی یا پیاده‌روی در کنار فرزندانشان اختصاص می‌دهند به آنها کمک می‌کنند تا برای انجام تکالیف و یادگیری تمرکز بیشتری داشته باشند.

اغلب والدین تصور می‌کنند تنها راه کمک به فرزندانشان این است که آنها را در کلاس‌های آموزشی مختلف ثبت‌نام کنند تا آنها از آمادگی بیشتری برای یادگیری دروس مدرسه برخوردار باشند غافل از این که، با داشتن چنین برنامه آموزشی فشرده آنها به قدری خسته می‌شوند که دیگر حتی حوصله جست و خیز هم ندارند و متاسفانه نداشتن تحرک کافی آنها موجب کاهش توانایی در یادگیری و تمرکز می‌شود. به گفته محققان انجام فعالیت‌های فیزیکی موجب افزایش تمرکز خواهد شد. البته به نظر می‌رسد افزایش خون‌رسانی به مغز در نتیجه انجام فعالیت‌های ورزشی نیز می‌تواند نقش بسیار مهمی در افزایش توانایی‌های ذهنی افراد داشته باشد. از این‌رو می‌توان گفت پیامدهای حضور فناوری در زندگی امروز نه‌تنها سلامت جسمانی ما را به خطر انداخته است، بلکه رفته رفته به جایی می‌رسیم که نمی‌توانیم آن‌طور که باید از توانایی‌های ذهنی خود بهره گیریم و شاید روزی فرا رسد که تصمیم‌گیری‌هایمان را نیز به عهده فناوری بگذاریم.

بنابراین لازم است پیش از آن که ماشین‌ها اختیار زندگی ما را در دست گیرند خودمان دست به کار شویم و با بهره‌گیری از تجارب زندگی گذشتگان از آینده‌ای که پیش‌رویمان است بگریزیم.

کارشناسان امور تربیتی معتقدند که پرداختن کودکان به ورزش و فعالیت‌های بدنی علاوه بر تغییر شکل و استحکام عضلات آنها باعث افزایش اعتماد به نفس نیز می‌شود. در واقع میان افزایش عزت نفس و ایجاد انگیزه و حضور کودکان در فعالیت‌های منظم ورزشی ارتباط هماهنگی وجود دارد، همچنین درک درست از توانمندی‌ها و قابلیت‌های جسمانی سبب بروز رفتارهای موفقیت‌آمیز در کودکان می‌شود. به بیان دیگر کودکانی که با ورزش عجین هستند نسبت به کودکانی که از ورزش دوری می‌کنند اضطراب و نگرانی کمتری را به خود راه می‌دهند و رفتارهای پسندیده‌ای از آنان در داخل و خارج از مدرسه مشاهده می‌شود. آنان از تنبلی و سستی گریزان هستند و به موقع بر سر کلاس‌هایشان حاضر می‌شوند و غیبت‌های کمتری هم نسبت به دیگران دارند.