استرس و ابتلا به سرطان

بررسی مقایسه‌ای بین بیماران سرطانی و گروه کنترل که به سرطان مبتلا نبوده و سالم بوده‌اند نشان داد که گروه بیماران سرطانی در طول یک یا دو سال قبل از شروع علائم سرطان، وقایع ناراحت …

بررسی مقایسه‌ای بین بیماران سرطانی و گروه کنترل که به سرطان مبتلا نبوده و سالم بوده‌اند نشان داد که گروه بیماران سرطانی در طول یک یا دو سال قبل از شروع علائم سرطان، وقایع ناراحت کننده و استرس‌زای بیشتری را تجربه کرده‌اند. بسیاری از آنها روابط مهم هیجانی شان را از دست داده یا دچار مشکلات استرس زای شغلی و اقتصادی شده بودند. افرادی که با احساس ناامیدی و ناتوانی در برابر وقایع پیش آمده واکنش نشان داده بودند شانس بیشتری برای ابتلا به سرطان داشتند.

متاسفانه مطالعات انسانی در مورد ابتلا به سرطان محدود است و نتایج آنها به شیوه های مختلف قابل تبیین هستند. به عبارت دیگر ما از این تحقیقات متوجه نمی شویم که آیا استرس باعث به وجود آمدن سرطان شده است، یا اینکه سرطان استرس را موجب می شود. اما صدها آزمایش در مورد تاثیر استرس بر سرطان بر روی موش ها انجام شده است. یک مطالعه در مقایسه بین دو گروه موش انجام شد. در بدن هر دو گروه تومور سرطانی کاشته شد، گروه اول در معرض تجربه استرس و شرایط استرس زا قرار گرفتند و گروه دوم در معرض استرس نبودند. نتیجه نشان داد که در هر دو گروه ابتدا تومور شروع به رشد کرد اما در گروه کنترل که فاقد استرس بودند تومور پس از ده الی پانزده روز شروع به تحلیل رفتن کرد و سیستم ایمنی آنها شروع به تولید لنفوسیت‌ها یا آنتی بادی‌هایی کرده بود که با سلول سرطانی مبارزه می‌کردند. اما گروه در معرض استرس، تومور هایشان رشد کرده و هر روز سلامت خود را بیشتر از دست می‌دادند. شرایط استرس‌زا موجب ترشح هورمونی از غدد آدرنال می شود که سیستم ایمنی بدن را سرکوب می کند.

بنابراین سیستم ایمنی نمی تواند با عامل سرطان زا مقابله کافی داشته باشد. اما دو عامل استرس زا مشابه ممکن است میزان سرکوبی متفاوتی را در سیستم ایمنی ایجاد کنند. اینکه یک عامل استرس زا چقدر به ضعف سیستم ایمنی منجر شود به عواملی مانند: ۱- زمان،۲-طول مدت،۳- درجه محتوای هیجانی- اجتماعی آن بستگی دارد.

زمان: زمان استرس بسیار بر روی پیامد های آن تاثیر می‌گذارد. اگر فردی نخست در شرایط استرس زا قرار بگیرد و سپس به باکتری آلوده شود، احتمال بیشتری وجود دارد که سیستم ایمنی او سرکوب شود تا اینکه ابتدا با باکتری مواجه شود و سپس طی دو روز تحت استرس قرار گیرد.

مدت استرس: مدت زمان استرس هم بسیار اهمیت دارد. استرس حاد، استرسی است که در مدت زمان بسیار کوتاهی پدید می آید مانند تجربه یک مشاجره، یک حادثه رانندگی و از این قبیل، اما استرس مزمن استرسی است که روزها، هفته ها و حتی سالها به طول می انجامد مانند مشاجرات و اختلافات طولانی مدت خانوادگی. به طور کلی هرچه استرس طولانی مدت تر باشد سیستم ایمنی را بیشترسرکوب می کند.

محتوای هیجانی- اجتماعی: عامل مهم دیگر در مورد استرس درجه و میزان احساس فرد در چیرگی بر موقعیت استرس زا است. احساس درماندگی و ناتوانی در برابر عامل استرس زا بیشتر سبب سرکوبی سیستم ایمنی می شود. به همین دلیل آموزش تکنیک های چیرگی بر استرس به کنترل بیماری در بیماران سرطانی کمک می کند.

نویسنده : آذر نادی