شنبه, ۱۵ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 4 May, 2024
جورج بالان شین
می توان گفت که از تمامی جنبه های هنری حتی نقاشیهای براک،نوشته های پوشکین،سیاست های آیزنهاور و کمدی جک بنی استفاده می کرد. ولی هیچ شکی در بزرگترین عشق جورج بالان شین وجود ندارد. روزی چنین بیان داشت:«من یعنی جسم، روح و مغزم رقاص است». ولی او در درجه ای بالاتر از این نیز قرار داشت، یعنی در زمینه ی طراحی رقص نیز یکی از برجسته ترین افراد قرن بیستم محسوب می شد.در حد بالایی، تاریخچه کلاسیک باله را با نیروی پویای رقص مدرن ممزوج نمود. او که یکی از بنیانگذاران باله ی نیویورک محسوب می شود، در رقص از تمام ویژگیهای مردم خود از جمله لباس، تمایلات و شخصیت آنها استفاده می کرد. گئورگی ملیتونوویچ بالان شیوادز در سال ۱۹۰۴ در سنت پترزبورگ روسیه به دنیا آمد. پدرش آهنگساز بود و او به طور تصادفی وارد سالن باله شهر شد. در یکی از روزها که به همراه خواهرش برای انتخاب بالرین، راهی سالن تئاتر باله شهر شده بود، با یک پسر نه ساله ای روبه رو شد که به طور زیبایی حرکت می کرد
. او تحت تأثیر قرار گرفت و در نوجوانی به کار طراحی رقص پرداخت و پس از ترک روسیه نیز در سال ۱۹۲۴ به سمت پاریس در ۲۱ سالگی به عنوان استاد رقص باله شرکت باله دیاگیلف انتخاب شد. او در سال ۱۹۳۳ به آمریکا رفت و شرکت رقص خود را تأسیس کرد و یکی از اعضای آن مینکلن کیرستین، بالرین معروف آمریکایی بود. او در سال ۱۹۳۴ به همراه بالان شین مدرسه باله آمریکایی را بنیانگذاری کرد. سپس شش ماه بعد اثر شاهکار «سرناد» را ارائه داد. این اثر فاقد موضوع و شامل حرکاتی بود که بالرینها در حال انجام آن از گروه خارج یا به آن وارد می شدند، تا رقص منحصر به فردی را ارائه نمایند. در آثاری چون «کنسرتو باروکو»(۱۹۴۱) و «چهار سرشت»(۱۹۴۶) خود را اثبات کرد. از نظر بالان شین رقص باله تنها منحصر به حرکات است و نه چیز دیگر .استعداد بالان شین در هنر در نتیجه همکاری طولانی مدت او با استراوینسکی ثبات و ظهور گردید، که در نهایت به ارائه آثاری همچون «آپولو»(۱۹۲۸)،«اورفئوس»(۱۹۴۸)و «آگنون»(۱۹۵۷) گردید. او پس از مرگ استراوینسکی در سال ۱۹۷۱، برای فستیوال او در سال ۱۹۷۲ مجموعه شایانی را ترتیب داد که «سمفونی در سه وزن»،«کنسرت دونفره» از آن مجموعه است. او در سال ۱۹۴۸ مدرسه باله شهر نیویورک را تأسیس کرد که بعدها انجمن باله شهر نام گرفت.
از دیگر آثار او «بر روی انگشتان»(۱۹۳۶) است که در آن یکی از کامل ترین برنامه ها را اجرا نمود. او بدون توجه به ثروت اندوزی، هر چه را که کسب می کرد، خرج می کرد،از این رو بالرین ها به او «مستر بی» می گفتند. او در طول زندگی پنج بار با بالرین های زیبایی با نام های تاماراگوا،الکساندرا دانیلوا،ورا زورینا،ماریا تالچیف و تاناکوئیل لوکلرک ازدواج کرد. به ارزش واقعی خود وقوف کامل داشت ولی از ابراز آن خودداری می کرد. او باله را تنها متعلق به زنان می دانست و میراث عظیم او بالرین های معروفی بودند که بر جای ماندند. در طول دوران کاری خود سبک های مختلف را مورد آزمایش قرار داد و قطعات تازه و نویی را روی صحنه آورد. وی در سال ۱۹۸۳و در سن ۷۹ سالگی از دنیا رفت.او در واقع موسیقی را به صورت رقص به عرصه ی وجود رسانید.
نوشته شده توسط سعید فراستخواه
http://biography.blogsky.com/category/cat-۶/
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
سیستان و بلوچستان دولت چین انتخابات مجلس شورای اسلامی شورای نگهبان حسن روحانی جنگ دولت سیزدهم نیکا شاکرمی رهبر انقلاب مجلس
سیل هواشناسی ایران تهران شهرداری تهران باران آتش سوزی هلال احمر سازمان هواشناسی روز معلم پلیس قوه قضاییه
خودرو قیمت خودرو قیمت طلا تورم مسکن بانک مرکزی بازار خودرو حقوق بازنشستگان قیمت دلار دلار ایران خودرو ارز
صدا و سیما مهران غفوریان تلویزیون ساواک موسیقی صداوسیما سریال سینمای ایران تئاتر عفاف و حجاب
اینترنت
رژیم صهیونیستی جنگ غزه فلسطین غزه آمریکا روسیه ترکیه حماس اوکراین نوار غزه انگلیس ایالات متحده آمریکا
پرسپولیس فوتبال استقلال لیگ برتر سپاهان جواد نکونام علی خطیر باشگاه استقلال بازی تراکتور باشگاه پرسپولیس لیگ قهرمانان اروپا
آیفون اپل ناسا صاعقه گوگل تماس تصویری عکاسی تلفن همراه
چای کبد چرب فشار خون