محلی باش، جهانی فکر کن!

دنیای عجیبی است! درست است که با رشد روز افزون فناوری‌های اطلاعاتی و مباحث دهکده جهانی، کلیه کشورها به هم نزدیک شده و با فشردن تنها یک کلید می‌توان هفت شهر عشق را به یکباره چرخید.اما... …

دنیای عجیبی است! درست است که با رشد روز افزون فناوری‌های اطلاعاتی و مباحث دهکده جهانی، کلیه کشورها به هم نزدیک شده و با فشردن تنها یک کلید می‌توان هفت شهر عشق را به یکباره چرخید.اما... ؟

در روزهای گذشته، همایشی در سالن وزارت کار با عنوان اولین کنفرانس جهانی بانکداری الکترونیک برگزار شد. در ابتدا، برگزاری کنفرانسی آن هم در‌اندازهای جهانی در یک چنین فضای محدودی، علامت تعجب را بر پیشانی هر بیننده‌ای منقوش می‌کند. از سوی دیگر، با نگاهی گذرا به فهرست اسامی‌سخنرانان و مطالب عنوان شده،‌این تعجب آهنگی شتابان به خود گرفته و آن را توالی می‌بخشد. برگزارکنندگان‌این همایش، با تمام تلاش و کوششی که در‌این وادی مصروف داشتند، حداقل یک اشتباه کوچک را در انتخاب نام آن انجام دادند و آن استفاده از واژه جهانی بود. همایشی که عنوان جهانی را به یدک می‌کشد، باید حداقل استانداردهای مطابق با نام خود را (نه از لحاظ فیزیکی، که البته آن‌هم در جای خود قابل بحث است) در بخش محتوا، سخنرانان، مقالات و سایر عناصر دیگر رعایت کند. به عنوان مثال همایش رهبران تجاری که در چند سال گذشته و در دبی برگزار می‌شود، با توجه به سخنرانانی چون کوفی عنان، استیو فوربس، سر ریچارد برانسون و...، واژه جهانی را بسیار محتاطانه استفاده می‌کند و بیش‌ترین مانور تبلیغاتی کلان خود را بر روی محتوای ارایه شده و اسامی‌سخنرانان آن انجام می‌دهد.

بدون شک، همایشی که ردای جهانی را آن هم در صنعتی هم‌چون بانکداری بر خود می‌پوشاند، نیازمند محتوا و سخنرانانی از فهرست ۵۰ بانک برتر جهانی چون، Deutsche Bank، Bank of China، CommerzBank خواهد بود. البته در روزهایی که مسوولان محترم فناوری اطلاعات کشور به همه مفاهیم جهانی، پیراهن ملی می‌پوشانند و از‌اینترنت ملی، پست الکترونیکی ملی و... صحبت می‌کنند، برگزاری چنین کنفرانس‌هایی با نام جهانی، دور از ذهن نیست.

در پایان امید است که برگزارکنندگان‌این چنین همایش‌هایی حداقل، دقت و وسواس بیش‌تری را در خصوص نام‌گذاری و محتوای ارایه شده به کار بندند.

نویسنده : امیر اشکان تربیت جویی