رمزو راز ثروتمند شدن راکفلر و فوتبالیست ها

برنامه ماه عسل ۵ شنبه ۱۴ تیرماه با دعوت از ۳ نفر از بازیکنان محترم فوتبال ، قصد داشت تا با بازگویی بخشی از سختی های که بازیکنان دعوت شده در زندگی داشته اند وضعیت موجود آنان را توجیه نماید .

برنامه ماه عسل ۵ شنبه ۱۴ تیرماه با دعوت از ۳ نفر از بازیکنان محترم فوتبال ، قصد داشت تا با بازگویی بخشی از سختی های که بازیکنان دعوت شده در زندگی داشته اند وضعیت موجود آنان را توجیه نماید. بعبارت دیگر بگوید که اگر وضع مالی فوتبالیست ها خوب است بدلیل سختی هایی است که آنان در گذشته کشیده اند.

فوتبالیست های دعوت شده هرکدام بخشی از زندگی و سختی هایی را که در دوران کودکی و نوجوانی تحمل کرده بودند ، تشریح کردند و گفتند که جهت گذران زندگی و کمک به معیشت خانواده کارهای متفاوتی را از جمله : فروختن بستنی یخی ، ترقه و فشفشه ، بلال ، جوراب و... تجربه کرده اند و همچنین به کارهایی مانند: ظرف شویی در رستوران و کار در کارواش و رفتگری و...را قبل و یا همزمان ورود به فوتبال حرفه ای ، اشتغال داشته اند.

نکته ای که در سخنان بیان شده و توجیهات ارائه شده مغفول و مکتوم ماند این بود که آنچه بر فوتبالیست های حاضر در برنامه ماه عسل در گذشته ، گذشته است ، شاید بر بسیاری دیگر ، سخت تر گذشته باشد. آنانی که تجربه ای مشابه و یا سخت تر از فوتبالیست ها داشته اند ، ممکن است در حال حاضر یک شهروند معمولی و یا در یک شغل مهم و خاص شاغل باشند . اما تفاوت در این است که هیچکدام از آن دو گروه میلیادر نیستند و زندگی آنان با زندگی مردم عادی چندان متفاوت و حساسیت برانگیز نیست!

نقل قول مشهوری بدین مضمون وجود دارد که می گوید: از راکفلر سرمایه دار معروف پرسیدند که رمز و راز ثروتمند شدن شما چیست؟ می گوید : " من یک دلار پول داشتم با آن کاسبی کردم ، شد یک دلار ۲۰ سنت . با این پول مجددا کار کردم ، شد یک دلار و ۵۰ سنت . این پول را در جای دیگری سرمایه گذاری کردم ، شد یک دلار ۸۰ سنت. داشتم به این تلاش و تجارت پر رونق ادامه می دادم که خبر دادند راکفلر بزرگ فوت شده و چاه های نفت کالیفرنیا به شما به ارث رسیده است. این بود راز و رمز ثروتمند شدن من !"

بی تردید دریافت دستمزد های بالاتر از عرف جامعه ، که حاصل سخت کوشی نیست ، مورد انتقاد مردم است. اما آنچه که بیشتر از میزان دستمزد ، مورد انتقاد است ؛ نتیجه هایی ضعیفی است که دلهای مردم را شاد نمی کند و لبخند از لبان آنان دور می کند.

صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

ور نه، اندیشه‌ی این کار فراموشش باد.

عباس رنجبر کلهرودی