شاهزاده ها در جایگاه

حاشیه بازی انگلیس و الجزایر در گرین پونت

پرنس ویلیامز و هری، فرزندان پرنس چارلز از خاندان سلطنتی بریتانیا هم برای تماشای دومین بازی سه شیرها در جایگاه ویژه گرین پونت حضور داشتند. دوربینهای تلویزیونی هم از هر لحظه فرصت برای نشان دادن دو برادر و نماینده های خاندان سلطنتی انگلیس استفاده می کردند.

● تشویق هواداران بلندتر از صدای «وووزلا»

هواداران انگلیس در تشویق تیم خود از همان لحظه ای که داور ازبکستانی سوت بازی را به صدا درآورد، سنگ تمام گذاشتند. تشویقهای آنها آزار دهنده بود و حتی صدای «وووزلا» هم در شعارهای دسته جمعی آنها در حمایت از تیم ملی خود گم می شد. انگلیسی ها که از صبح روز بازی، خیابانهای کیپ تاون را هم اشغال کرده بودند، تمامی بارها و کافه های سطح شهر را از ساعتها قبل رزرو کرده و در ورزشگاه حضوری پررنگ داشتند. تشویقها حتی یک لحظه هم کم نشد و تأثیر زیادی هم در حملات متعدد اول مسابقه انگلیس داشت.

● جایگاه خبرنگاران هم پرشد

برخلاف بازی ایتالیا و پاراگوئه، حتی در جایگاه خبرنگاران هم برای نشستن دعوا بود. بخصوص اینکه فیفا حتی در تقسیم بلیت هم اشتباه بزرگی مرتکب شده بود که کار پلیس و افرادی که در غیاب استیواردهای معروف که هنوز در اعتصاب به سر می برند، ورزشگاه ها را خالی کرده اند، صد برابر کرد. صف خبرنگارانی که خواهان حضور در کنفرانس مطبوعاتی و حتی میکس زون این بازی بودند هم حتی با بازی ایتالیا و پاراگوئه قابل قیاس نبود.

● هوای خوب، استقبال خوب

هوای کیپ تاون دو روز استثنایی را در زمستان این شهر پشت سرگذاشت. دو روز آفتابی و گرم که همه گردشگران را برای تماشای بازی انگلیس و الجزایر در ورزشگاه گرین پونت تشویق کرد. هوای خوب حتی باعث شد خیلی از خبرنگاران و عکاسها به منظور پوشش این بازی به کیپ تاون بروند و مدیاسنتر شلوغ این ورزشگاه هم این حقیقت را ثابت کرد.

● جیمز هم خیلی بهتر از گرین نبود

یک اشتباه عجیب از دیوید جیمز در ده دقیقه نخست بازی که با یک اشتباه دیگر از سوی دفاع انگلیس همراه شد، انگلیسی ها را متقاعد کرد که آنها کلاً نمی توانند و نباید روی دروازه بانهای خود حساب کنند. در لحظه اشتباه جیمز، خبرنگاران در جایگاه به یاد گاف بزرگ گرین، بلند بلند خنده سر دادند. چند دقیقه بعد کرگر هم نزدیک بود جیمز را شوکه کند. دفاع انگلیس و دروازه بانهایش خودشان هم به هم رحم نمی کنند.

● الجزایر بهتر از انگلیس

الجزایر برای دقایقی بازیکنان انگلیس را تحت فشار گذاشت و هیچ یک از پاسهای بازیکنان کاپلو به طور سالم بین آنها رد و بدل نشد و توپ مرتب زیر پای الجزایریها می افتاد. این بازی خوب الجزایر، تشویقهای مدام تماشاچی ها روی سکوها را به همراه داشت. به گونه ای که وقتی توپ دست انگلیسیها می افتاد، فقط صدای هو کردن و سوتهای هواداران به گوش می رسید. کم کم از آن تشویقهای مرتب و یکدست نیمه اول هم خبری نبود و کم و بیش صدای وووزلاها از دور به گوش می رسید.

● چهره درهم شاهزاده ها

به همان اندازه که انگلیس سعی می کرد هرازگاهی با شوتهای از راه دور خود، دروازه الجزایر را تهدید کند، مشابه این حملات از سوی الجزایر هم صورت می گرفت. هرچه بیشتر به دقایق پایانی نیمه نزدیک می شدیم، چهره پرنس ویلیام و هری بیشتر در هم فرو می رفت و کاپلو هم روی نیمکت بیشتر کنترل اعصابش را از دست می داد. انگلیس تصور نمی کرد چهل دقیقه به در بسته الجزایر و سد محکمی به نام بولهی برخورد کند. بکام هم دست کمی از کاپلو نداشت.

● کاپلو، ناراحت به طرف رختکن

چهره کاپلو موقعی که به سمت رختکن حرکت می کرد، بسیار عصبی به نظر می رسید. انگلیسیها تقریباً همه ناامید به نظر می رسیدند و گویا انتظار داشتند در نیمه اول چند گل به الجزایر بزنند .

● شگفت زدگی خبرنگاران از الجزایر

بازی قابل قبول الجزایر تقریباً همه را درجایگاه خبرنگاران گرین پونت شگفت زده کرده بود و همه در مورد اینکه چطور الجزایر تا این اندازه برابر انگلیس خوب ظاهر شده، تعجب کرده بودند. شرایط به گونه ای تغییر کرده بود که با هرحمله الجزایر، همه ناخودآگاه از جای خود بلند می شدند تا با دقت بیشتری صحنه خطرآفرینی روی دروازه انگلیس را تماشا کنند.

● توپ گیری عالی سبزپوشان

در این لحظات که انگلیسیها موقع شروع هر حمله ای با سد بازیکنان الجزایر روبه رو می شدند و توپ را از دست می دادند، خطای کرگر پشت محوطه هجده قدم یک ضربه ایستگاهی برای الجزایر در پی داشت. دراین لحظه تشویقها به حدی زیاد بود که یک لحظه تصور می شد الجزایر به گل رسیده است. الجزایریها هر توپی که روی پای ستاره های انگلیس می افتاد را می گرفتند.

● اعصاب کاپلو بهم ریخت

فابیو کاپلو که می دانست در صورت یک تساوی دیگر، کنفرانس مطبوعاتی سختی را پیش رو خواهد داشت، در این دقایق که انگلیس به هیچ وجه خوب بازی نمی کرد، مرتب کنار زمین داد و فریاد می کرد و گویا قصد نشستن هم نداشت. فشار حملات سه شیرها در این دقایق خیلی زیاد شده بود و الجزایریها با از خود گذشتگی دروازه خود را از خطرفروپاشی حفظ می کردند.

● فشار لحظه های آخر

انگلیس برای تغییر نتیجه به هر کاری دست زد. اما بازیکنان تعویضی کاپلو هم نمی توانستند قفل دروازه الجزایر را باز کنند و همین موضوع فشار وارد بر تیم را چند برابر می کرد. الجزایریها پیش از بازی در مصاحبه های خود گفته بودند که انگلیس تیمی است که در حال حاضر بیش از اندازه فشار را روی خود احساس می کند. پیش بینی آنها چندان غلط هم نبود. شاید اگر فشار روانی رسانه های انگلیسی تا این اندازه بازیکنان کاپلو را آزار نداده بود، دروازه الجزایر بسته نمی ماند. حتی بکام هم روی نیمکت اعصاب درست و حسابی نداشت.

● فقط سه دقیقه

فرصتی که داور برای جبران نتیجه به انگلیس داد سه دقیقه بود. جرمن دفو اولین فرصت موجود در این لحظات را با شوتی از پشت محوطه به بیرون زد. وقتی کراوچ از دوسه نفر کنار خط رد شد، همه تصور می کردند که انگلیس می تواند راهی به سمت دروازه الجزایر پیدا کند ولی یک خطا در میانه میدان، مسیر توپ را کاملاً تغییر داد. کاپلو دیگر تحمل نداشت. بازیکنان الجزایری هم یکی یکی روی زمین می افتادند تا وقت کشی کنند. سوت ایرماتوف پس از ۹۳ دقیقه همه را به رختکن فرستاد. هواداران انگلیسی در این لحظات فقط بازیکنان تیم خود را هو می کردند.