روشن کردن شمع وجود دیگران

روشن کردن شمع وجود دیگران را بی‌نهایت دوست دارم و احساس می‌کنم یکی از دلایلی که برای آن آفریده شده‌ام همین است...
خیلی مواقع وقتی نگاه می‌کنم که چه چیزی را دوست دارم و عاشق آن …

روشن کردن شمع وجود دیگران را بی‌نهایت دوست دارم و احساس می‌کنم یکی از دلایلی که برای آن آفریده شده‌ام همین است...

خیلی مواقع وقتی نگاه می‌کنم که چه چیزی را دوست دارم و عاشق آن هستم، جواب‌های متنوع و متکثری برایم می‌آید که هنوز نتوانستم در یک جعبه بگذارم و نامی ‌برای آن تعیین کنم، ولی لیستی می‌توانم از آن‌ها برای نگاه بسازم؛ عکاسی را دوست دارم اما نه آنکه خودم در آن باشم، بلکه نشانه‌ای باشد از زمانی که از دیدن آن صحنه حیرت کرده‌ام، چه به شادی، چه به غم، چه به یادگیری، چه به بهت.

گاهی فکر می‌کنم جنس من سنگ چخماق یا فندکی است که هم نفت می‌پاشد و هم آتش می‌افروزد، چون کسانی را که برافروختم تا زمان‌های طولانی که آن‌ها را می‌بینم همچنان آتش عشق را حمل می‌کنند. کلام خاصی نمی‌گویم اما انگار به نوع خاصی می‌گویم که امان را از مخاطب گرفته و او را مشتاق عمل می‌کند.

وجودم وقتی در فیلمی ‌شفاگری می‌بیند که مشغول شفاست یا انسانی به جهت روحی اثری بر دیگری می‌گذارد یا از قدرتی ماورایی چشمه‌ای نشان داده می‌شود، آتش می‌گیرد و بی‌امان می‌گریم، به‌گونه‌ای که طاقت از دست می‌دهم و آن صحنه را حقیقی‌ترین صحنه زندگی انسان می‌دانم و حس می‌کنم این آن چیزی است که انسان دارای آن است و حسی عجیب در من بیدار می‌شود...