این مجال را به‌خود بدهید که دست به‌ هیچ‌ کاری نزنید

یادگیری دست به کاری نزدن، وسیله ارزشمند دیگری برای تماس با ضمیر درون است. نخست برای کاهش شتابم، و علاج اشتیاقم به انجام چند کار به‌طور همزمان، آن را آزمودم. و مؤثر واقع شد. با …

یادگیری دست به کاری نزدن، وسیله ارزشمند دیگری برای تماس با ضمیر درون است. نخست برای کاهش شتابم، و علاج اشتیاقم به انجام چند کار به‌طور همزمان، آن را آزمودم. و مؤثر واقع شد. با برنامه‌ریزی مدت زمانی هفتگی برای انجام هیچ کار، تدریجاً دریافتم که می‌خواهم زندگی حرفه‌ئی‌ام چگونه و در کدام مسیر باشد.

و چون به این تمرین ادامه دادم، توانستم از نظر فهم حیات درونم نیز به سطح تازه‌ئی از ادراک برسم.

دلائل زیادی وجود دارد که چرا بسیاری از ما در سال‌های اخیر با سرعتی سرسام‌آور حرکت می‌کنیم. اغلب اوقات این امر به‌ منظور انجام امور بسیار، در مدتی کوتاه نیست. بسیاری از ما به حرکت مداوم ادامه داده‌ایم تا به‌ خود ثابت کنیم که هنوز زنده‌ایم. یا به علت این ترس ناهشیار که اگر مکث کنیم، چه بسا مجبور شویم که ببینیم کیستیم. و این می‌‌تواند وحشت‌زا باشد!

اما آموختن مکث کامل، بسیار سازنده است. دست به هیچ‌ کاری نزدن، از مراقبه و تجربه خلوت و سکوت و تنهائی متفاوت است. و از بعضی جهات، بسیار دشوارتر. به هر جهت، در فرهنگ ما به آن عادت نداریم و باید آن را بیاموزیم. البته گاه طبیعت نیز به یاری ما می‌شتابد و از طریق یک بیماری آسایش بخش ما را به بستر می‌اندازد تا بالاجبار مکث کنیم و دست به هیچ کاری نزنیم.

این واقعیت را بپذیرید که دست به کاری نزدن، ایرادی ندارد. اگر تازه کاهش شتاب خویش و سادە‌سازی زندگی‌تان و درون‌نگری را آغاز کرده‌اید، دست به‌ کاری نزدن آسان‌تر خواهد بود.

می‌‌توانید روزی دو یا سه دقیقه در مواقع مختلف روز، به کاری دست نزنید. هر کاری را که در دست دارید کنار بگذارید. آرام با چشمان باز بنشینید، با ذهنی هشیار ولی بدون فکر آگاهانه، فقط باشید. بودن را تمرین کنید. پرداختن به چند نفس عمیق نیز کمکتان خواهد کرد.

تدریجاً بر مدت زمان آن بیفزائید. همچنان که زمان بیشتری را به این امر اختصاص می‌دهید، مراقب مقاومت جسم یا ذهنتان باشید. ناگهان گرسنه یا خواب‌آلود می‌شوید. یاد هزاران چیز می‌افتید که باید آنها را به انجام برسانید، یا ترجیح می‌دهید که انجامشان بدهید. در برابر وسوسه تسلیم شدن به این احساس‌ها مقاومت کنید. به این مدت زمان به چشم زمانی ضروری و ارزشکند بنگرید. زیرا در واقع نیز چنین است.

وقتی به‌طور مداوم به این امر بپردازید و از آن محظوظ شوید، در می‌یابید یکی از سازنده‌ترین خدماتی است که در حق خود کرده‌اید.