عمده ترین چالش فرا روی حماس

ریاست تشكیلات خودگردان فلسطین درباره اجرای این طرح هشدار داد و مخالفت خود با آن را اعلام و عنوان كرد كه در چارچوب سازمان ملل آماده است كه درباره حل و فصل نهایی مساله فلسطین با طرف اسرائیلی به مذاكره بنشیند و این مساله ای است كه اولمرت به آن وقعی نمی نهد

ریاست تشكیلات خودگردان فلسطین درباره اجرای این طرح هشدار داد و مخالفت خود با آن را اعلام و عنوان كرد كه در چارچوب سازمان ملل آماده است كه درباره حل و فصل نهایی مساله فلسطین با طرف "اسرائیلی" به مذاكره بنشیند و این مساله ای است كه اولمرت به آن وقعی نمی نهد.

نكته بسیار مهم در انتخابات اخیر كنست "اسرائیل" صرف نظر از نتایج آن، برنامه سیاسی اعلام شده ای است كه به تعبیر شبه آكادمیك در راستای تحمیل راه حلی یكجانبه تلاش می كند و این نكته همان است كه اولمرت چند هفته پیش از برگزاری انتخابات دقیقا زمانی كه شارون به كما رفت از آن پرده برداشت.

این برنامه بر ادامه سیطره "اسرائیل" بر منطقه الاغوار در همجواری اردن به طول ۱۵۰ كیلومتر استوار است و شامل قدس شرقی و اطراف آن می شود و در حقیقت اجرای آن با قرار دادن گذرگاه مرزی بین المللی میان قدس و رام الله آغاز شده است. بر اساس این طرح، دیوار معروف به طول ۷۰۰ كیلومتر در عمق كرانه باختری به عنوان مرزهای دایمی "اسرائیل" شناخته می شود و آنچه كه خارج از دیوار است از آن فلسطینیان بوده و آنچه كه داخل دیوار است به اشغالگران تعلق دارد و این مساله مستلزم تخلیه شهرك های كوچك و پراكنده می باشد.

اولمرت این طرح را از استاد خود (شارون) الهام گرفته است؛ استادی كه در حال احتضار است و نوار غزه را تخلیه كرد و گذرگاه های آن و نیز گذرگاه های كرانه باختری را تحت سیطره و كنترل خود درآورد. اجرای این طرح به مثابه ضربه مهلك دیگری به طرح ها و برنامه های مسالمت آمیز مبتنی بر توافقنامه ها و قطعنامه های بین المللی از جمله طرح نقشه راه است و در پی اجرای آن تل آویو به یگانه مرجع و تصمیم گیرنده و مجری نهایی همه برنامه ها در هر زمان و مكانی كه می خواهد، تبدیل خواهد شد.

مفهوم اظهارات اخیر اولمرت پس از پیروزی حزب متبوعش در انتخابات كنست مبنی بر این كه فلسطینیان می توانند در خصوص این طرح با تل آویو مذاكره كنند، این است كه فلسطینیان می توانند این طرح را بپذیرند و "اسرائیل" آن را به اجرا درآورد یا این كه آنان با طرح مخالفت كنند ولی در نهایت طرح اجرا خواهد شد.

همان گونه كه شارون در سال گذشته توانست مانع از اعتراضات برخی اعضای دولت علیه طرح عقب نشینی از نوار غزه شود، امروزه جانشین وی از شانس بیشتری برای اجرای طرح اولمرت برخوردار است؛ چرا كه حزب "كار" دیگر با این طرح مخالف نیست و فقط خواستار اجرای آن پس از انجام پاره ای تعدیلات است از جمله فتح باب مذاكره با طرف فلسطینی و سپس با شروع كار جداسازی می توان دولت فلسطین را حداقل در نیمی از مساحت كرانه باختری تشكیل داد بی آنكه با جهان خارج حتی با نوار غزه ارتباط داشته باشد و به عبارت دیگر فلسطینیان در امور زندگی خود كاملا به "اسرائیل" وابسته باشند.

واقعیت این است كه این طرح هم اكنون مراحل پایانی خود را طی می كند و در این میان فرصت باقی مانده به برنامه پیش از پایان سال جاری یعنی حملات سیاسی روزمره علیه دولت حماس و سهل انگاری های محمود عباس، تداوم یورش های پراكنده به شهرهای فلسطینی از جمله رام الله پایتخت سیاسی موقت تشكیلات خودگردان فلسطین، تحت تعقیب قرار دادن مبارزان فلسطینی و ربودن افراد مشكوك اختصاص داده خواهد شد. این سیاستی است كه شائول موفاز وعده داده است تا آن را در هر اوضاع و شرایطی ادامه دهد و حتی غزه نیز پس از تخلیه از آن مستثنی نیست.

نشست خارطوم این طرح را تا زمانی كه با هیچ واكنش سیاسی مواجه نگشته است، اكیدا رد كرد و این همان چیزی است كه واشنگتن آن را به خوبی دریافته است. واشنگتن با دستاویز قرار دادن پیروزی حماس در انتخابات پارلمانی و راهیابی رهبران آن به بدنه قدرت از این طرح استقبال كرد و اولمرت نیز اندكی پس از پیروزی خود در انتخابات اخیر از هماهنگی و همكاری با آمریكا برای حمایت از اجرای این طرح سخن گفت، به ویژه اینكه بدانیم بیش از دو سال به حكومت بوش باقی مانده است و این مدت برای اجرای این طرح كافی است.

ریاست تشكیلات خودگردان فلسطین درباره اجرای این طرح هشدار داد و مخالفت خود با آن را اعلام و عنوان كرد كه در چارچوب سازمان ملل آماده است كه درباره حل و فصل نهایی مساله فلسطین با طرف "اسرائیلی" به مذاكره بنشیند و این مساله ای است كه اولمرت به آن وقعی نمی نهد. همانطور كه قبلا بدان اشاره شد مذاكره از منظر اولمرت به اجرای طرح جداسازی بستگی دارد؛ طرحی كه عملا فلسطینیان را از حكومت خودگردان دایمی در مناطقی كه در توافقنامه "اسلو" از آن به عنوان منطقه "الف" یاد شده است برخوردار می كند؛ یعنی شهرها، شهرك های و بخشی از روستاها به استثنای قدس، منطقه الاغوار و اماكن شهرك های یهودی بزرگ.

این مساله در حقیقت نشانگر بروز خطری در آینده نزدیك است. نكته قابل تامل این است كه دولت حماس در روزهای نخست خود به این خطر اهتمام نمی ورزد و فرصت مذاكره را همانگونه كه اسماعیل هنیه نخست وزیر اعلام پس از ادای سوگند اعلام كرد، به ریاست تشكیلات خودگردان واگذار كرده است. این موضع گیری حماس به این معناست كه دولت جدید لا اقل در آینده ای نزدیك هرگز در خصوص طرح های رژیم اشغالگر قدس مذاكره نخواهد كرد و این اقدام به منظور جلوگیری از مسموم كردن فضای سیاسی با انجام مذاكرات یا پایبندی به توافقات گذشته صورت می گیرد. ذكر این نكته لازم است كه فرصت تبلور سیاستی مشترك میان ریاست تشكیلات خودگردان و دولت جدید به منظور تعامل با خطرات و تهدیدات آتی همچنان وجود دارد و دیگر وقت آن دوران گذشته كه گفته می شد زمانه بر وفق مراد عرب ها در گردش است. واقعیت این است كه طرف جنایت پیشه "اسرائیل" از این فرصت به منظور تحقق اهداف توسعه طلبانه خود نهایت استفاده را برده و سعی خواهد كرد تا جهانیان را در جریان واقعیت های جدید یا عمل انجام گرفته قرار دهد.

منبع:مركز اطلاع‌رسانی فلسطین

نویسنده: محمود الریماوی