هنر امیدوار بودن

آدمی موجودی است شگفت، هنگام راحتی و آسایش، سرمست و مغرور می شود و هنگام سختی و مشکل، ناامید و زمین گیر. نه این درست است و نه آن. تنبلی، عافیت طلبی و سختی گریزی، عوامل پیدایش چنین …

آدمی موجودی است شگفت، هنگام راحتی و آسایش، سرمست و مغرور می شود و هنگام سختی و مشکل، ناامید و زمین گیر. نه این درست است و نه آن. تنبلی، عافیت طلبی و سختی گریزی، عوامل پیدایش چنین وضعیتی هستند و البته وضعیتی است طبیعی که باید آن را اصلاح و تربیت کرد و به وضعیت مطلوب رساند و این کاری شدنی است.

«هنر زندگی» در این مواقع است که آشکار می شود. حضرت ایوب(ع) شخصی توانگر و ثروتمند بود ولی یک باره همه دارایی اش را از دست داد و به فقر و بیماری مبتلا شد و حتی جایگاه اجتماعی اش را نیز از دست داد اما وی نه به هنگام سلامتی و دارایی، مغرور بود و نه به وقت سختی و تنگدستی، ناامید و ناتوان.

در مدت پیامبری حضرت نوح(ع)، فقط تعدادی به او گرویدند و دیگران به شدت، وی را اذیت کردند اما هرگز ناامید و ناتوان نشد. حضرت موسی(ع) با آن همه آزار و اذیتی که از فرعون و حتی از قوم خود دید لحظه ای ناامید و زمین گیر نشد.

و برتر از همه، پیامبر اسلام(ص) که بیشترین سختی را در طول تاریخ نبوت و رسالت کشید، هرگز ناامید نشد و دست از تلاش برنداشت. پس می توان در سختی ها و ناملایمات، امیدوار بود و باید چنین بود، به شرط این که «هنر امیدوار بودن» را فرا گرفت.

آنان که هنر امیدوار بودن در سختی ها را فرا گرفته اند هرگز در زیر بار مشکلات، کمر خم نمی کنند و امید خود را از دست نمی دهند بدانید که اگر هنر امیدوار بودن را فرا نگیرید و ناامیدی بر قلب شما چیره شود موجب حسرت و افسوس می شود و حسرت و افسوس، جان آدمی را تباه خواهد ساخت پس راه های امیدواری در سختی ها را به درستی بشناسید و آن ها را به کار ببندید و آرام و آرام تمرین کنید تا همواره امیدوار، پرنشاط و باانرژی باشید.

زینب فیاض شیروان