لاتینی ها ۲۰۰۴ را چگونه گذراندند سالی پر از خاطره برای آمریكای جنوبی

باشگاه های ثروتمند اروپایی آن قدر جاذبه دارند تا بهترین بازیكنان برزیلی را به دام بیندازند فقط طی سال ۲۰۰۴ حدود نهصد بازیكن برزیلی كشورشان را به قصد رسیدن به آرزوها و رویاهایشان ترك كرده اند

بحران اقتصادی كه گریبانگیر باشگاه های آمریكای جنوبی است به این امر بیشتر دامن زده است. از سوی دیگر هر روز از تعداد تماشاگرانی كه برای دیدن بازی ها به استادیوم می روند كاسته می شود شاید فقر مالی و ترس از خشونت موجود در ورزشگاه ها آنها را مجاب می كند تا در خانه بمانند و از پای گیرنده بازی تیم های مورد علاقه شان را ببینند. میانگین حضور تماشاگران در مسابقات این فصل رقابت های لیگ برزیل بسیار كاهش یافته و به رقم ناامیدكننده هشت هزار و دویست نفر رسیده است. بعضی از كارشناسان عدم ظهور ستاره های جدید در این فصل را یكی دیگر از دلایل عدم استقبال تماشاگران از این مسابقات می دانند. طی دو فصل قبل ستاره های بزرگی چون دیكو، روبینیو و كارلوس توز توانستند چهره شوند و هواداران را از تماشای مهارت هایشان سیراب كنند. شكی نیست كه مهمترین رقابت هایی كه در سطح قاره آمریكای جنوبی در سال ۲۰۰۴ برگزار شد مربوط به تیم های ملی كشورهای آن محدوده بود. در واقع می توان این طور عنوان كرد كه تورنمنت های بسیار خوبی برگزار شد. مسابقات كوپا آمریكا یا همان جام ملت های آمریكای جنوبی در جولای گذشته در پرو انجام شد و مسابقات بسیار پرهیجانی را تماشاگران از نزدیك مشاهده كردند. نتایج این دوره مملو از شگفتی بود. فینال این مسابقات كه میان تیم های همیشه مدعی برزیل و آرژانتین برگزار شد، سرشار از صحنه های ناب فوتبال برای تمام دوستداران این ورزش در سراسر دنیا بود. در حالی كه آرژانتینی ها با یك گل از حریف نامدار خود جلو بودند در آخرین ثانیه های وقت های اضافه این دیدار آدریانو با گلی كه به ثمر رساند، یكی از عجیب ترین اتفاقات این دوره از مسابقات را رقم زد. پس از این گل داور سوت پایان بازی را به صدا درآورد. آرژانتینی ها كه می پنداشتند بازی را برده اند اصلاً به ضربات پنالتی فكر نكرده بودند اما گل دقیقه نود و سوم آدریانو رویاهای آنان را نقش بر آب كرد. اوایل سال ۲۰۰۴ میلادی شاید یكی از بدترین دوران فوتبال برای مردان سرزمین سامبا و قهوه بود. شاید برزیلی ها هیچ گاه آن دوران را فراموش نكنند. آنها در حالی كه مطمئن بودند به رقابت های المپیك ۲۰۰۴ آتن صعود خواهند كرد به شیلی رفتند تا در رقابت های زیر ۲۳ سال آمریكای جنوبی شركت كنند. همه دنیا می دانند تنها افتخاری كه تاكنون برزیلی ها به آن دست نیافته اند مدال طلای المپیك و كسب عنوان قهرمانی در رقابت های فوتبال آن است. ولی خوب شاید این بار شانس هم با آنها یار نبود و برزیلی ها با دو شكست از گردونه رقابت ها حذف شدند و حتی به رقابت های المپیك هم راه نیافتند. آرژانتین و پاراگوئه جواز حضور در المپیك را به دست آوردند و در آتن آنقدر خوش درخشیدند كه به فینال آن نیز رسیدند و به ترتیب مدال طلا و نقره المپیك را كسب كردند تا قدرت آمریكای جنوبی را حتی در نبود برزیل به رخ اروپائیان و سایر قاره ها بكشانند. ولی مهمترین و در عین حال جذاب ترین مسابقاتی كه در سال ۲۰۰۴ در منطقه آمریكای جنوبی برگزار شد و در سال آینده نیز ادامه خواهد داشت مرتبط با مسابقات مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان بود. علت آن هم كاملاً واضح است. در واقع برگزاری این مسابقات باعث شده كه تمام ستارگان بزرگ و نامدار تیم های حاضر برای شركت در دیدارهای مقدماتی به كشورشان بازگردند و در پیش چشمان هوادارانشان به میدان روند. خوب به خاطر دارم كه چقدر منتظر شروع دیدار تیم های برزیل و آرژانتین در كادر رقابت های مقدماتی جام جهانی بودم و حتی وقتی به آن فكر می كردم از ترس پشتم می لرزید. مسابقات جام ملت های اروپا نیز قرار بود به زودی شروع شود. به نظرم اهمیت این مسابقه كه در برزیل و در شهر بلوهوریزنته برگزار می شد با توجه به حضور چهره های تابناك فوتبال كمتر از مسابقات پرتغال نبود. برای نود دقیقه برزیل پایتخت فوتبال دنیا بود. رونالدوی باهوش به خوبی این موقعیت را درك كرده بود. شاید او هیچ وقت دیگر در چنین مسابقه بزرگی در برزیل به میدان نرود و او از تمام توانش بهره برد تا برزیل در برابر حریف سرسختش به پیروزی برسد. اتفاقاً او در استادیومی بازی می كرد كه در حدود یك دهه پیش برای اولین بار نامش از آنجا جهانی شد. واقعاً غیرقابل مهار شده بود آن قدر خط دفاع و دروازه بان آرژانتین را اذیت كرد كه سه خطای پنالتی بر رویش انجام دادند و او هر سه ضربه را به گل تبدیل كرد. اگر نمایش خیره كننده رونالدو را بهترین نمایش فردی یك بازیكن در سال ۲۰۰۴ بنامیم می توانیم از بازی زیبای آرژانتین در مقابل اروگوئه به عنوان بهترین نمایش تیمی در این سال یاد كنیم.