اندر احوالات پیمان سنتو

شنیدی یک غول عجیب الخلقه ای پیدا شده به نام کمونیسم, نه معلومه آدمه نه معلومه خرسه, از میان یخهای قطبی سیبری سر بر آورده, سلاحش داس و چکش, بلکه پتکه آدمها را با داس مثل گندم درو می کنه و سپس با پتک بزرگ خود خورد و خمیر می کنه

شنیدی یک غول عجیب الخلقه‌ای پیدا شده به نام کمونیسم، نه معلومه آدمه نه معلومه خرسه، از میان یخهای قطبی سیبری سر بر آورده، سلاحش داس و چکش، بلکه پتکه: آدمها را با داس مثل گندم درو می‌کنه و سپس با پتک بزرگ خود خورد و خمیر می‌کنه! همه دنیا را به وحشت انداخته، پولدارها و سرمایه‌دارهای غربی خصوصاً آمریکایی‌ها بر خود می‌لرزند و خواب راحت ازشان سلب شده.

گفته، عالمی دیگر بسازم که در آن همه مشغول کار باشند، در آن مفت خور و بیکار نباشد. ساکنان این عالم یا باید زارع باشند یا کارگر. در آن عالم همه باید قارداش باشند و یولداش، قار اپیشک۱ بازی و جفتک اندازی ممنوع است.

پس بگو چرا آمریکا از کشورهای فقیر حمایت ‌کرده و سنگ کارگر و کشاورزان را به سینه می‌زنه و طرحهای حمایتی کمک به کشورهای فقیر را سرلوحه برنامه‌های خود قرار داده، گاهی طرح مارشال درست می‌کنه و گاهی اصل چهار ترومن را مطرح می‌کنه و گاهی تصمیم می‌گیره به همه کشورهای فقیر جهان سومی کمک کنه، گاهی کشورهای آسیایی را دور هم جمع کرده و در تشکلهای سه جانبه و چهار جانبه و پنج جانبه به نامهای مختلف مثلاً پیمان بغداد، پیمان سنتو را سازماندهی می‌کند.

گویا با این طرحها چند هدف را دنبال می‌کند. اول اینکه: می‌خواهد آن آقا غوله را گول بزند، آخه غولها احمق هستند. مثلاً می‌خواهد نشان بدهد که فرمان غوله را اجرا می‌کنه و بس: مگه غوله نگفت: همه باید با هم قارداش و یولداش باشند. چه کاری بهتر از اینکه ترک و فارس و عرب و عجم که سالهاست با هم دشمن هستند اینها را زیر یک سقف جمع و پیمان بغداد (سنتو) درست کرده اینها را با هم قارداش و یولداش اعلام نماییم. چه خدمتی از این بالاتر! تازه طبق ماده ۵۱ سازمان ملل متحد کشورهای عضو پیمان یولداش (پیمان سنتو) علاوه بر فعالیت امور دفاعی و امنیتی تشکیل یک کمیته اقتصادی برای رفاه و آسایش مردم منطقه داده‌اند که مردم بیکار و بیعار جهان سوم را بر سر کار بگذارند یعنی کارمند کنند.

مگه غوله نگفت: بیکاری و قاراپیشک بازی و جفتک اندازی ممنوع است. یا کارگری کنند، یا کشاورزی، خب آمریکا با طرحهای مارشال و اصل چهار ترومن و پیمان سنتو می‌خواهد به کشاورزان و کارگران کمک کند و کشاورزی را رونق بدهد و کارخانجات راه بیفتد و روستاها آباد شود. بیچاره آمریکا از ترس آن غوله چقدر به زحمت افتاده به کشورهای فقیر کارشناس می‌فرستد و پول ِ سرمایه دارهای بینوا را در بیابانها و کوهستانهای جهان سوم، آسیا و آفریقا می‌ریزد. می‌گوید: می‌خواهد برای آنها معدن درست بکند و چاه نفت استخراج کند، بدبخت مهندسهای آمریکایی را در کویرهای خشک سوزان ایران وادار به کار می‌کند.

در آمریکا چقدر آدم فهمیده زیاد است! وقتی فهمیدند ایرانیها ناراحت شدند و گفتند" «مگر ما فقیر هستیم آمریکا کمک بلاعوض به ما می‌کند» آمریکاییها هم گفتند حالا که شما از کمک بلاعوض ناراحت می‌شوید نگران نباشید ما در حد شئون شما، حق و حقوق خود را می‌گیریم یعنی برداشت می‌کنیم! حقوق کارشناسان را چند برابر و دولا پهنا حساب می‌کنیم، نرخ بهره کمکهای بلاعوض خود را تا صد در صد افزایش می‌دهیم و آنها را قبل از شروع پروژه، ماهیانه و سالیانه از شما می‌گیریم. چون جیب شما را جیب خود می‌دانیم، خودمان برداشت می‌کنیم و در پایان پروژه هم بیش از پنجاه درصد برداشت می‌کنیم، اصلاً اگر باز هم ناراحت هستید ما سرمایه کلان از خود نمی‌گذاریم بلکه از بانکهای شما بدون بهره وام می‌گیریم و آن را برای شما در «صندوق مشترک ایران و آمریکا» ذخیره و با صرفه جویی خرج می‌کنیم و خرج و هزینه‌های خود را نیز از آن برمی‌داریم.

ــ اگر آمریکا قصد خدمت و کمک به مردم فقیر و بیچاره را داره، پس چرا پیمان نظامی درست می‌کنه. پیمان بغداد و سنتو راه انداخته. تجهیزات نظامی را افزایش می‌ده. مانورهای مشترک نظامی راه اندازی می‌کنه و مردم فقیر را می‌ترساند. بیچاره آمریکا این کارها را برای ترساندن غول کومونیزم ناچاره انجام بده، تو، خودت بودی در مقابل این قول زبان نفهم چه کار می‌کردی؟ بابا طرف یک غوله، نه یک غول بی شاخ و دم، بلکه غولی با شاخ و دو پتک، حالیش که نیست، یک دفعه هوس کنه هجوم بیاره و پول و سرمایۀ سرمایه‌داران آمریکایی را چپاول و غارت کنه و خود سرمایه‌داران را با داس خود درو کنه و مثل خرمن بکوبه و ... خب شما می‌گویی در مقابل این قول خوف‌انگیز به غیر سلاحهای نظامی و تجهیزات پیشرفته و ارتشهای منظم و پیمانهای بزرگ نظامی در بین کشورها چاره دیگری هست! حساب کردند اگر ایران که در این پیمان سنتو عضو شده بخواهد در جلوگیری این غول نیرو در اختیار پیمان بگذارد و در واقع نیروی مسلح برای حفاظت مرزها تحویل آمریکا بدهد ۱۸۶ هزار نفر و مبلغی در حدود ۳۴۰ میلیون تومان باید هزینه کند.۲ آمریکا به خاطر اینکه ایران ناراحت نشود که چرا آمریکا با آنها مثل کشورهای فقیر رفتار می‌کنه، به شاه دستور داده که این هزینه را از درآمد نفت بپردازد.

شاه بیچاره که جوان است و جاهل و عیاش و رفیق باز؛ خب جوان هم که خرج داره رفیق داره و خرجهای زیادی داره و حساب کرده که پول درآمد نفت کفاف این هزینه‌های خود او را نمی‌ده، چه برسه به هزینه و تجهیزات یک نیروی ۱۸۶ هزاری نفری و ناچار به آمریکا گفته که این مسئله به ایرانیها ربط نداره دخالت کنند؛ اگر کسی اعتراض کند پدرِ پدر سوخته‌شان را که خودم هستم می‌آورم جلوی چشمان، چه معنی داره رغیب بر روی حرف شاهش حرف بزنه اینجا مگه شهر هرته.

در پایان با کمال شجاعت آمریکاییها را تهدید کرده که «اگر آمریکا کمک نظامی نکند من مسئولیت استقلال ایران را در مقابل غول کمونیزم نخواهد پذیرفت».۳

محمد معینی

۱. به زبان روسی یعنی دزد.

۲ـ۳. این مطلب از یادداشتهای قاسم غنی استخراج شده.