دعا در کلام اندیشمندان

● جبران خلیل جبران: ما فرزندان یک آیینیم
برادرم! تو را دوست دارم، هر که می‌خواهی باش، خواه در کلیسایت نیایش کنی، خواه در معبد یا در مسجد. من و تو فرزندان یک آیین هستیم زیرا دین …

جبران خلیل جبران:

ما فرزندان یک آیینیم

برادرم! تو را دوست دارم، هر که می‌خواهی باش، خواه در کلیسایت نیایش کنی، خواه در معبد یا در مسجد. من و تو فرزندان یک آیین هستیم زیرا دین های گوناگون، انگشتان دست دوست داشتنی «یگانه برتر» هستند، همان دستی که سوی همگان دراز شده و همه آرزومندان دست یافتن به همه چیز را رسایی و بالندگی جان می‌بخشد.

مادر ترزا:

بگذار روحت آواز بخواند

ای کاش امروزمان پر از صلح و آرامش باشد.

ای کاش به خدا آنچنان باور داشته باشید که چرایی برای آنچه هستید به میان نیاورید. ای کاش پیامدهای بیکرانی را که زاییده دعاکردن است، از خاطر نمی‌بردید. ای کاش از نعماتی که دریافت می‌دارید، استفاده و عشقی که نصیبتان می‌شود، به دیگران منتقل کنید.

بگذارید این حضور در مغز استخوانتان جاری شود، به روحتان اجازه دهید آواز بخواند، پایکوبی و ستایش کند و عشق بورزد.

مهاتما گاندی:

بدون دعا دیوانه شده بودم

دعا ، زندگی مرا نجات داده است. من بدون آن مدت‌ها پیش دیوانه شده بودم. من در تجارب زندگی عمومی و خصوصی خود تلخکامی‌های بسیار سختی داشته‌ام که مرا دستخوش ناامیدی می‌ساخت. اگر توانسته‌ام بر این ناامیدی‌ها چیره شوم، به خاطر دعا هایم بوده است. دعا را مانند حقیقت، بخشی از زندگی خود به شمار نمی‌آورم بلکه فقط به دلیل نیاز روحی ام آن را به کار می‌بسته‌ام، زیرا اغلب خود را در حال و وضعی می‌یافتم که بدون دعا نمی‌توانستم شادمان باشم.