بازی هایی که برای کودکان مان مناسب نیستند

بازی های رایانه ای به عنوان یکی از پرمخاطب ترین رسانه های تصویری در دنیا محسوب شده و این امر بر کسی پوشیده نیست

بازی‌های رایانه‌ای به عنوان یکی از پرمخاطب‌ترین رسانه‌های تصویری در دنیا محسوب شده و این امر بر کسی پوشیده نیست. حجم بالای بازی‌های رایانه‌ای در دنیای امروز قابل مقایسه با دو دهه اخیر نیست به گونه‌ای که بازی‌های امروز خود به مثابه یک اثر سینمایی مخاطبان خاص خود را دارد. نکته دیگر آنکه فضای فانتزی بازی‌های رایانه‌ای در دنیای امروز بسیار متفاوت با گیم‌های سال‌های نه‌چندان دور است و هر سال با ورود بازی‌های جدید در دنیا، این صنعت وارد پیچیدگی‌های خاص خود می‌شود. کاربران بازی‌های رایانه‌ای نیز به تناسب توسعه و پیشرفت این هنر صنعت در دنیا با مخاطبان بازی‌های رایانه‌ای در سال‌های دور تفاوت دارند به نحوی که امروز استفاده از بازی‌های رایانه‌ای به عنوان یک سرگرمی منحصر به گروه سنی خاصی نشده و حتی بسیاری از بازی‌های رایانه‌ای در خارج از کشور برای رده سنی بالای ۱۸ سال ساخته می‌شوند.

در سال‌های اخیر استفاده از بازی‌های رایانه‌ای متناسب با سن مصرف‌کننده در دنیا از حساسیت‌های ویژه‌ای برخوردار شده و کشورهای صاحب این صنعت در این زمینه فعالیت‌های فرهنگی قابل توجهی انجام داده‌اند و این مهم به دلیل گسترش تولید بازی‌های رایانه‌ای خشن در دنیا بیش از پیش اهمیت می‌یابد.

این مهم در کشور ما و در میان خانواده‌های ایرانی در سال‌های اخیر آنچنان که باید از اهمیت برخوردار نبوده و اغلب والدین به رده‌بندی سنی برای خریداری بازی‌های مناسب متناسب با سن فرزندان‌شان آنچنان که باید و شاید توجهی نداشته‌اند. این بی‌توجهی در زمینه استفاده از بازی‌های رایانه‌ای مجاز و متناسب با سن برای کاربر به این جهت حایزاهمیت است که تاثیرات منفی بازی‌های رایانه‌ای وارداتی و به‌خصوص بازی‌های قاچاق که به دلیل عدم پایبندی به موازین اخلاقی و در عین حال خشونت مجوزهای لازم را برای توزیع قانونی در کشور اخذ نکرده‌اند روی کاربرانی که عموما کودکان و نوجوانان هستند گاهی ممکن است جبران‌ناپذیر باشد. به عنوان نمونه کودکی هشت‌ساله که از بازی‌های رایانه‌ای متناسب با سنین بالای ۱۸ سال استفاده می‌کند به دلیل عدم تناسب شاخص‌های اخلاقی این بازی با روحیاتش، مورد تاثیر قرار گرفته و در نهایت به مرور زمان با استفاده از این نوع بازی‌ها تغییر رفتار داده و گاه نیز اسیر ناهنجاری‌های اخلاقی می‌شود. با این وجود به نظر می‌رسد در زمینه استفاده صحیح از بازی‌های رایانه‌ای متناسب با سن کودکان و نوجوانان نیازمند فرهنگسازی در جامعه هستیم.

در نگاه اول شاید این‌گونه به نظر برسد که فرهنگسازی تنها یک شعار است اما باید در نظر داشته باشیم که بدون تبلیغ درست و اطلاع‌رسانی درباره استفاده صحیح از بازی‌های رایانه‌ای می‌توان آسیب‌های پیش روی نسل جوان را در استفاده از بازی‌های رایانه‌ای کاهش داد. همچنین بسیاری از کارشناسان بر این اعتقادند که توجه به رده‌بندی سنی در استفاده از بازی‌های رایانه‌ای باید به یک قانون تبدیل شود. رده‌بندی سنی بازی‌های رایانه‌ای نظامی است جهت طبقه‌بندی بازی‌های رایانه‌ای که این نظام به والدین کمک می‌کند تا بر محتوای فرهنگی مورد استفاده فرزندان خود نظارت داشته باشند. با این حال اغلب والدین توجهی به برچسب رده سنی درج‌شده روی جلد بازی‌های خریداری‌شده توسط فرزندان‌شان نداشته و حتی خود نیز در هنگام خرید نسبت به این موضوع سهل‌انگاری می‌کنند.

همان‌طور که والدین مانع دسترسی فرزندان خود به فیلم، موسیقی و کتاب نامناسب سن آنها به طرق مختلف می‌شوند و هر یک از موارد یادشده را براساس نظام سنی خاص در اختیار این گروه سنی قرار می‌دهند، همین حساسیت‌ها در زمینه بازی‌های رایانه‌ای نیز در اکثر کشورهای پیشرفته دنیا دیده می‌شود. یکی از ملاک‌های کودکان در خرید بازی‌های رایانه‌ای عکس‌های پشت جلد سی‌دی‌های بازی است و به محتوای بازی توجه خاصی ندارند. بازی‌های رایانه‌ای باید با سن و خلق‌و‌خوی مخاطبان که اکثریت‌شان جوان و نوجوان هستند همخوانی داشته باشد تا آثار مخربی روی مصرف‌کننده نداشته باشد و ذهنیت اقشار مختلف جامعه از بازی‌های رایانه‌ای تغییر نکند. والدین باید توجه داشته باشند که بازی‌های رایانه‌ای فرزندان‌شان را منزوی و از اجتماع دور نکند. استفاده از بازی‌های رایانه‌ای با رده‌بندی سنی باید در سطح جامعه فرهنگ‌سازی شود تا دیگر شاهد آثار سوء بازی‌های رایانه‌ای روی فرزندان‌مان نباشیم و این امر با کنترل خانواده‌ها و دقت در هنگام خرید بازی‌های رایانه‌ای برای فرزندان‌شان رخ می‌دهد.

هستی حسام