بنی صالح، قبیله (خوزستان)

ج. پری برگردان نسیم خواجه زاده

قبیله ی شیعه ی عربی از هویزه که ناحیه ای از خوزستان است می باشد .
بنی صالح ( که نباید با آل بو صالح جنوب عراق اشتباه شود )قبیله ی شیعه ی عربی از هویزه که ناحیه ای از خوزستان است می باشد . قلمرو آنها که در شویب تمرکز دارد ، حدود 25 مایل در طول سواحل رود کرخه در جنوب غربی اهواز ، تا شیخ محمد و درون مردابهای کرخه- دجله گستردش دارد (Persia, pp. 378-79) . تعداد آنها در سالهای نخستین این قرن 15000 نفر(Lorimer, Gazetteer II, pp. 123, 1654-55)  یا 2100 فامیل(Field, p. 199) تخمین زده شده بود . به جز پرورش دهندگان شتر ، آنها اکنون غالبا کشاورزان یکجا نشین و پرورش دهندگان احشام بودند اما شامل مردمان مرداب(مِعدان به طور قابل ملاحظه بخش حلاف 800 آلونک) و کوچ نشینان(خصوصا بخش حمودی 400 خیمه) هم بود .بعدها آنها زمستان و بهار را در جلگه رود می گذراندند. بنی صالح از قبیله طایی سرچشمه می گیرد یا در گزارشهای دیگر آنها جز تمیم محسوب می شود(ʿAzzāwī, IV, pp. 194)  و در قرون 12/18 و 13/19 آنها از اتباع اتحادیه منتفق بودند .
بازیابی شده از شبکه اینترنت در تاریخ4/8/91 منبع : http://www.iranicaonline.org/articles

BANĪ SĀLA
a Shiʿite Arab tribe of Howayza (Ḥawīza) district in Ḵūzestān.
 
BANĪ SĀLA (not to be confused with the Āl Bū Ṣāleḥ of southern Iraq), a Shiʿite Arab tribe of Howayza (Ḥawīza) district in Ḵūzestān. Their territory, centered on Šowayb, extends some 25 miles along the banks of the Karḵa river southwest of Ahvāz as far as Šeyḵ Moḥammad and into the Tigris-Karḵa marshes (Persia, pp. 378-79). Their numbers were estimated earlier this century at 15,000 (Lorimer, Gazetteer II, pp. 123, 1654-55) or 2,100 families (Field, p. 199). Once camel breeders, they are now mostly settled cultivators and stockbreeders, but include marsh men (meʿdān; notably the Ḥalāf section, ca. 800 huts) and nomads (esp. the Ḥamūdī section, 400 tents). The latter spend winter and spring on the plains away from the river. The Banī Sāla originated from the Ṭayyeʾ tribe, or by other accounts from Tamīm (ʿAzzāwī, IV, pp. 194), and in the 12th/18th and 13th/19th centuries were subjects of the Montafeq confederacy (Oppenheim, IV, pp. 34).
 
Bibliography:
(Great Britain) Admiralty, Persia, Geographical Handbook Series, Oxford, 1945.
ʿA. ʿAzzāwī, ʿAšāʾer al-ʿErāq, 4 vols., Baghdad, 1947.
H. Field, Contributions to the Anthropology of Iran, Chicago, 1939.
M. F. von Oppenheim, Die Beduinen, ed. W. Caskel, 4 vols., Wiesbaden, 1967.
(J. Perry)
Originally Published: December 15, 1988
Last Updated: December 15, 1988
This article is available in print.
Vol. III, Fasc. 7, p. 695