ریشه ضرب المثل آش شله قلمکار

ضرب المثل آش شله قلمکار

بدون شک هر ضرب المثلی ریشه دیرینه دارد که به سالها قبل مربوط می شود برخی ها ماجرای این ضرب المثل ها را می دانند و به وقتش از آن استفاده می کنند اما برخی هیچ اطلاعی از تاریخچه آن ندارند به همین منظور ما در ادامه مطالب آشنایی شما عزیزان را با گذشته ی ضرب المثل معروف آش شله قلمکار آشنا می کنیم. اکنون ببینیم آش شله قلمکار چیست و از چه زمانی معمول و متداول گردیده است.

کاربرد: هر کاری که بدون نظم و ترتیب انجام شود و آغاز و پایان آن معلوم نباشد، تشبیه می شود به:آش شله قلمکار. این مثل، نشان از هرج و مرج و ریخت و پاش آن کار دارد. 

داستان:

این مثل داستانی دارد؛ می گویند ناصرالدین شاه قاجار، نذر داشت که سالی یک روز- آن هم در فصل بهار- به شهرستانک یا سرخه حصار (از نواحی خوش آب و هوای اطراف تهران) برود؛ در این روز خاص، به دستور او، دوازده دیگ آش بار می گذاشتند. 

مواد این آش، شامل چهارده رأس گوسفند و مقدار زیادی حبوبات،سبزی ها و ادویه های مختلف بود. هنگام پختن این آش، نزدیکان شاه به اتفاق اهل خانواده خود، تلاش بسیاری می کردند که در تهیه مقدمات این آش نذری، از دیگران جلو بزنند و نهایت خدمت و ارادت خود را به این وسیله به شاه نشان دهند. مخارج و تدارکات تهیه آش و ریخت و پاش های مالی و جشن و سرور پخت این آش، معروف بوده است. اما مراسم پختن این آش، آنقدر شلوغ و بی نظم بوده که بعدها برای بی نظمی و شلختگی، ضرب المثل شده است.

ریشه ضرب المثل آش شله قلمکار