رفتار کودکان، بازتاب رفتار خود ماست!

پرسش: پسر 3 ساله ای دارم. خیلی لجبازه است. چون کارمند هستم مجبور بودم ببرمش مهد اوایل گریه می کرد اما یه مدت خوب شد حدود 1 سال مهد رفت اما 2 ماه هست که همش گریه می کنه در حدی که نفسش بند میاد و من دیگه مهد نمی زارمش. اما دوست ندارم پیش مادر بزرگ هاش هم باشه. ماهه که کلاس زبان می ره اونجا رو دوست داره اما به شرطی که من هم سر کلاس پیشش بشینم. این کاراش خیلی اذییتم می کنه به خاطر این کاراش دیگه سر کار نمی‌رم. با این که انگلیسیو یاد می گیره اما هیج کدوم رو تکرار نمی کنه حتی شعر هاییو که تو مهد یاد گرفت را نمی خونه خیلی قد و مغروره است.
پاسخ: استرس و اضطراب جدایی در کودکان بخصوص سنین پایین تر خیلی موضوع مهمی است و می تواند در عملکرد بزرگسالی ایشان تاثیر به سزایی داشته باشد. شما در سن حساسی او را با این مسئله مواجه کردید بنابراین ممکنه بسیاری از این رفتارها ناشی از اون ترس و استرس اولیه باشد. لذا کمی باید با مدارای بیشتری با اوکنار بیایید.
ضمن اینکه توجه به این مسئله مهم است که بدانید کودکان تا زیر 7 سال چیزی از لجبازی و اذیت کردن و غدبازی نمی دانند این ما هستیم که با رفتار غلطمان این حساسیت ها را در ایشان ایجاد می کنیم و باز با عکس العمل های نابجا به این رفتارهایشان برچسب رفتار بد و لجبازی هم می‌زنیم.
بهتر است رابطه در این سنین براساس انعطاف و دوستی باشد و بیشتر برای فرزندمان وقت برای ارتباط و بازی بگذاریم. به این نحو کم کم بسیاری از رفتارهای آسیب زایی که ما فکر می کنیم  کودک از قصد انجام می دهد در او از بین می رود.
برای عضویت در خبرنامه نی نی بان و اطلاع از بهترین و پربیننده ترین مطالب، کافی است یک بار فرم عضویت ما را از اینجا پر کنید.‬