اختلال خوردن در کودک، چهار علامت اولیه

اغلب والدین خود را مقصر متوجه نشدن اختلال خوردن در کودک خود می‌دانند. اما برخی از ابتدایی‌ترین علائم تشخیصی این اختلال کدام هستند؟
وزن نگرفتن و عدم رشد مناسب
بیماران بزرگسال می‌گویند که چاق هستند و یا از رزیم غذایی خود  و کاهش وزنشان صحبت می‌کنند. بااین‌وجود در کودکان شاید کاهش وزن وجود نداشته باشد. به‌جای آن شاید تنها عدم رشد و یا وزن گیری نامناسب داشته باشند.
بررسی رشد کودک کاری است که یک فرد متخصص باید انجام دهد اما همه‌ی پزشکان در مورد اختلال خوردن زیاد آگاه نیستند. والدین باید بر وزن و رشد کودک خود نظارت داشته باشند. برخی پزشکان اشتباهاً رشد کودک را تنها با نمودارهای استاندارد مقایسه می‌کنند و این باعث یک تشخیص اشتباه خواهد شد. باید قد و وزن کودک علاوه بر نمودار استاندارد با نمودارهای قبلی رشد خود او نیز مقایسه شود.
کمتر خوردن و یا غذا نخوردن بدون هیچ دلیل منطقی
کودکان کم سن کمتر مشکلات خود را به زبان بیان می‌کنند به‌جای آن تلاش‌های شما برای غذا خوردنشان را خراب می‌کنند. برخی کودکان ناگهان از خوردن غذاهایی که حتی قبلاً دوست داشته‌اند سرباز می‌زنند و می‌گویند گرسنه نیستند. گاهی نیز ممکن است کودک از دل‌درد شکایت کند.
بیش فعالی و آرام نبودن
کودک شما در باشگاه زیاد فعالیت ندارد و یا در حیاط زیاد بازی نمی‌کند. به‌جای آن می‌بینید کودک بی‌قرار است  و بدون هیچ هدف مشخصی تنها در اطراف خانه راه می‌رود. والدین گاهی می‌گویند کودک آن‌ها نمی‌نشیند وبی قرار است. این علائم شاید بیشتر شبیه کودکی به نظر برسد که بیش‌فعال است و والدین درباره‌ی احتمال اختلال خوردن هرگز فکر نمی‌کنند.
علاقه به آشپزی و دیدن برنامه‌های آن
برخلاف باور عموم ( و حتی برخلاف جیزی که بیماران می‌گویند ) افراد مبتلا به اختلال خوردن اشتهای کمی ندارند. در حقیقت همیشه گرسنه‌اند و به غذا فکر می‌کنند. بزرگ‌سالان ممکن است برای دیگران غذا پخته و یا دستورهای تهیه‌ی غذا را بخوانند. اما کودکان اغلب با تماشای برنامه‌های آشپزی این تمایل را نشان می‌دهند. اغلب والدین در ابتدا تصور می‌کنند این چیز خوبی است و نشانه‌ی علاقه‌ی کودک به غذاست. اما در حقیقت این کار برای گرسنگی زیاد کودک است.