پسر دو ساله ام خیلی عصبی است و فحش می دهد

سوال مخاطب نی‌نی‌بان: با سلام پسر ۲ سال و ۴ چهار ماه ای دارم که بسیار عصبی است و اخیرا شدت پیدا کرده حرف های بدی را که می شنود تکرار میکند و اگر چیزی به میل او نباشد وسیله را پرت می کند به هم می زند و حتی من و دیگران را هم می زند خودم را بی خیال نشان می دهم تا شاید یادش برود ولی باز تکرار می کند. بچه باهوشی است ولی لجباز و عصبی بودنش خسته ام کرده است در ضمن تا ماه بعد بچه دومم هم به دنیا می آید که نگران برخورد او هستم آیا این مسایل در این سن عادی است یا نه لطفا راهنمایی کنید ممنون. 

پاسخ نسیم کمونه، روانشناس: 

کودکان به طور معمول نمي توانند با کلام خواسته های شان را به شما بگویند و همين مساله ممکن است عصبانيت آن ها را در پی داشته باشد. هنگامي که کودکان گرسنه و یا خسته هستند و يا احساس ناراحتي وگرما مي کنند يا مي خواهند به آنها توجه شود با احساساتی شديد واکنش نشان مي دهند. بنابراین توصیه ما این است که تا زمانی که اوقات تلخي کودک به خودش و ديگران صدمه نمي زند به او و رفتارهایی که از خود نشان می دهد توجه نکنيد. زمانی که در خانه هستيد بهترين کار اين است که آرامش خود را حفظ کنيد و به اوقات تلخي هاى کودک اعتنا نکنيد هنگامي که در يک مکان عمومي هستيد آرامش خودرا حفظ کنيد و کودک تان را از صحنه دور کنيد به مکان ساکتي برويد وتا وقتي که کودک تان آرامش خودش را به دست بياورد صبر کنيد. مهم نيست که کجا باشيد اما اکر به عصبانيت کودک با آرامش واکنش نشان دهيد وضعیت ایجاد شده به زودی تمام مي شود و جای نگرانی وجود ندارد. هيچ گاه براى آرام کردن کودک در مقابل خواسته هايش کوتاه نياييد و آن را برآورده نکنيد اجازه ندهيد اوضاع به نفع او تمام شود زيرا تنها معني آن بروز بيشتر چنين رفتار هايي در آينده خواهد بود و بچه یاد می گیرد که برای هر چیزی که می خواهد به دست بیاورد باید شروع به گریه و زاری کند. اما در مورد پرتاب کردن اشیا باید گفت که پرتاب اشیاء توسط كودكان، امری كاملاً طبیعی است . پروسه شناسايي اجسام تا دو سالگي به اين شكل است كه كودك شي را به دست مي گيرد و لمس مي كند ممكن است به دهن ببرد و وقتي شناسايي تمام شد ان رو پرت مي كند. نباید پدر و مادر این طور فکر کنند که بچه به عمد و از روی قصد و غرضی اشیاء را پرتاب می کند. اين پرت كردن نه از سر خشم است نه بي ادبي و نه حتی باعث به وجود آمدن نگراني است . اگر در پاسخ به پرتاب کردن، عکس‌العمل تندی نشان ندهید معمولا این رفتار‌ها هم می‌گذرند و پرتاب کردن در مرحله یادگیری باقی مي ماند. در واقع بهتر است پرتاب کردن را یک رفتار یادگیری در نظر بگیرید که کودک پرتاب کردن اشیا را به صورت آزمایشی شروع می‌کند و اگر شما سریع وسیله را بردارید و به او بدهید این کار به زودی به صورت یک بازی در می‌آید. ابتدا پرتاب کردن را به عنوان یک رفتار یادگیری در نظر بگیرید و به آن توجه نکنید، چون در غیر این صورت این رفتار را تقویت کرده و در جهت منفی سوق خواهید داد. متوقف کردن نوزاد در سنین پایین از پرت کردن اجسام بی‌فایده است، در عوض به او نشان دهید چه چیزهایی را می‌تواند پرت كند. در مورد حرف بد زدن هم بايد دقت شود که در حضور کودک چه کلماتي استفاده مي شود زيرا کودکان الگو بردارهاى ماهري هستند و خيلي سريع تکرار مي کنند و خيلي زود متوجه مي شوند که براى عصباني کردن والدين چکار کنند. از همين حالا در مورد تولد فرزند دوم با پسرتان حرف بزنيد و او را آماده ى شرايط جديد کنيد که برای او در آینده به وجود خواهد آمد. به این دلیل که اگر بدون آمادگي با تولد فرزند دوم مواجه شود ممکن است رفتارهاى پرخاشگرانه از خود نشان دهد و در واقع سن بروز حسادت هجده ماهگي است. پس بهترین راه این است که حسادت او را کنترل کنيد تا در شرايط جديد با مشکل کمترى روبرو باشيد. برای کمتر شدن و حتی از بین بردن حسادت در فرزند اول زمان به دنیا آمدن فرزند دوم باید به همان میزانی که به کودک توجه می کردید باید توجه کنید. کودک را مورد محبت مضاعف قرار بدهید و زمان زیادی را صرف بازی کردن با کودک و انجام امورات او اختصاص دهید. زیرا کودک بزرگتر قبل از تولد کودک دوم، تک فرمانروای خانه بوده است و تمام توجه ها بی حد و حصر در اختیار او بوده است. و کودک دوم را برای خود رقیب و مزاحم می بیند. بدیهی است در چنین شرایطی دست به رفتارهای پرخاشگرانه بزند. پدر و مادر در زمان قبل از تولد کودک کوچکتر با توضیح این که خواهر یا برادر خواهی داشت و وجود او به نفع تو است، می توانند تا حدی کودک بزرگتر را برای رویارویی با شرایط جدیدی که برای او پیش خواهد آمد آماده کنند. حتی دیدن تصاویر کودکان شیر خوار و خواندن کتاب قصه در مورد این موضوع بسیار کمک کننده است.

 

اگر شما هم سوال دارید و در مدتی کوتاه به صورت رایگان پاسخش را می خواهید، به این صفحه بروید.