یافته های همه گیر شناختی و نتایج عمل اسکلرال باکلینگ در بیماران با جداشدگی رگماتوژن شبکیه در بیمارستان خلیلی شیراز,۱۳۷۰ تا ۱۳۸۰

جدا شدگی رگماتوژن شبکیه از علل کاهش شدید دید بوده که در بسیاری موارد, قابل پیشگیری یا درمان است

● مقدمه:

جدا شدگی رگماتوژن شبکیه از علل کاهش شدید دید بوده که در بسیاری موارد، قابل پیشگیری یا درمان است. بررسی ویژگی های همه گیر شناختی منطقه ای می تواند موجب ایجاد بینش گسترده تر در پیشگیری و درمان بیماری گردد. پژوهش کنونی بر روی بیماران مراجعه کننده به بیمارستان خلیلی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، در سال های ۱۳۷۰ تا ۱۳۸۰ انجام شده است.

● روش کار:

شمار ۴۰۰ چشم از پرونده ی ۳۶۰ بیمار مبتلا به جدا شدگی رگماتوژن شبکیه که، عمل جراحی اسکلرال باکلینگ بر روی آن ها انجام شده بود، بررسی شدند. در این بررسی، بیمارانی وارد شدند که، برای نخستین بار در دوره زمانی بالا عمل جراحی شبکیه بر روی آن ها انجام شده بود. بررسی هر پرونده، شامل بررسی سن، جنس، مدت بروز علایم، فصل پیدایش بیماری، شدت کاهش بینایی، بود یا نبود عوامل خطر و بررسی طرح شماتیک شبکیه بود. همچنین، وضعیت آناتومی شبکیه و دید شش ماه پس از عمل بررسی شد. چسبیدن دوباره شبکیه پس از شش ماه، به عنوان موفقیت آناتومی پایانی با یک بار عمل جراحی و دید ۲۰.۴۰۰ یا بیشتر پس از شش ماه، به عنوان موفقیت کارکردی پایانی با یک بار عمل تعریف شد.

● یافته ها:

میانگین سن بیماران، ۴۷±۱۹.۸۴ سال بود. شایع ترین گروه سنی برای جداشدگی،۶۰ سال به بالا بود. همچنین، یک افزایش مقطعی در گروه سنی ۱۰ تا ۱۹ سال مشاهده شد. میزان ۶۲.۵ درصد از مبتلایان مرد بودند. چهل درصد چشم ها بدون عدسی و یا دارای عدسی مصنوعی، ۳۲ درصد دارای لاتیس، ۲۳ درصد نزدیک بین، ۱۴ درصد دارای پیشینه ی ضربه و ۱۸ درصد هیچگونه عامل خطر نداشتند. جداشدگی رگماتوژن شبکیه در کسانی که فاقد عدسی یا پسودوفاک بودند، در جنس مذکر نسبت به مونث بیشتر بود (p=۰.۰۱)، اما دارای لاتیس، در جنس مونث بیشتر بود (p=۰.۰۱). در گروه ناشی از ضربه، تفاوتی در جنسیت مشاهده نشد (P=۰.۱). همچنین، تفاوت معنی دار میان فصل های سرد (پاییز و زمستان) و گرم (بهار و تابستان) از نظر آغاز بیماری مشاهده نشد (P=۰.۰۶۷). هفتاد و سه درصد چشم ها دارای جدا شدگی رگماتوژن شبکیه ناکامل بودند. در ۸۶.۵ درصد از چشم ها ناحیه ی لکه زردی، جدا شده بود. اختلال پرولیفراتیو زجاجیه – شبکیه ای مراحل B یا C۱ (PVR)، در ۴۹.۵ درصد دیده شد. سوراخ گرد در ۴۹.۳ درصد، پارگی نعل اسبی یا پارگی با سر کنده شده در ۴۱.۶ درصد و دیالیز در۸.۹ درصد، دیده شد و در ۲۰ درصد از چشم ها هیچ سوراخی دیده نشد. شایع ترین جا برای سوراخ های گرد، ناحیه گیجگاهی تحتانی، برای پارگی ها، ناحیه گیجگاهی فوقانی و برای دیالیز، ناحیه ی گیجگاهی تحتانی بود. جدا شدگی دو سویه در۱۱.۱۱ درصد چشم ها دیده شد. موفقیت پایانی آناتومی،۷۹.۵ درصد و موفقیت پایانی کارکردی، ۴۶ درصد بود. بیماران فاقد عدسی یا دارای عدسی مصنوعی، نسبت به دیگر گروه ها از موفقیت آناتومی و کارکردی پایین تری برخوردار بودند (p<۰.۰۰۱)

● نتیجه:

اسکرال باکلینگ، عمل جراحی موفقی در درمان جداشدگی رگماتوژن شبکیه است. شناخت عوامل خطر و توجه به آن ها پیش از عمل، می تواند میزان موفقیت را افزایش دهد.

عنوان	فایل
یافته های همه گیر شناختی و نتایج عمل اسکلرال باکلینگ در بیماران با جداشدگی رگماتوژن شبکیه در بیمارستان خلیلی شیراز،۱۳۷۰ تا ۱۳۸۰	application/pdf yaftehaye hamegirshenakhti.pdf 200 KB	دانلود

محسن فروردین

مرسل مهریار

حسین اشرف

مرتضی مهدی زاده

منصور رحیمی

حمید حسینی

سینا احمدی

بابک باقری