اثرات تلویزیون بر كودك شما

روزنامه ایران: اكثر كودكان جهان قبل از ورود به مدرسه زمان زیادی را صرف تماشای تلویزیون می كنند. ۷۰درصد مهدكودك ها در روزهای خاصی از تلویزیون استفاده می كنند. در سال به طور متوسط كودكان حدود ۹۰۰ ساعت را در مدرسه و تقریباً حدود ۱۰۲۳ ساعت را در جلوی صفحه نمایش تلویزیون می گذرانند.

 

 

مطابق آمار ارائه شده در آمریكا، كودكان روزانه حدود ۴ساعت تلویزیون تماشا می كنند در حالی كه كارشناسان معتقدند كودكان بزرگتر از ۲ سال نباید در روز بیش از یك یا دو ساعت برنامه های مفید و آموزشی تلویزیون را تماشا كنند و كودكان زیر ۲ سال به هیچ وجه نباید زمانی را صرف تماشای تلویزیون، ویدئو، كامپیوتر یا بازی های ویدئویی كنند.

۲ سال اول حیاتی ترین زمان برای تحولات و رشد مغز می باشد و تلویزیون می تواند زمان مفید كودك برای بودن با والدین و بازی با آن كه می تواند به رشد مهارت هایی كه برای پرورش شناخت، رشد احساسات و حركات فیزیكی و بدنی لازم است را از آن ها بگیرد.

 

البته تلویزیون زیاد هم بد نیست. كودكان پیش دبستانی می توانند از طریق تماشای تلویزیون الفبا را بیاموزند. در سنین بالاتر می توانند با تماشای برنامه حیات وحش و تصاویر طبیعت راجع به دنیای خود اطلاعات كسب كنند و حتی با تماشای اخبار معلومات خود را گسترش دهند و البته تلویزیون می تواند بهترین معلم و مربی برای آنها باشد.

 

اما علیرغم تمام این مزایا، تماشای تلویزیون مضر است. محققین معتقدند كودكانی كه روزانه بیش از ۴ ساعت وقت صرف تماشای تلویزیون می كنند نسبت به دیگر كودكان چاق تر هستند و دچار اضافه وزن هستند و كودكانی كه برنامه های خشن مثل قتل و آدم ربایی را از تلویزیون تماشا می كنند دائماً تصور می كنند كه هر لحظه ممكن است اتفاق بد و ناخوشایندی برایشان رخ دهد و جهان را خیلی خطرناك تصور می كنند.  بنابراین استرس زیادی به آنها وارد می شود.

 

بنابراین این وظیفه والدین است كه زمان تماشای تلویزیون را برای كودك خود محدود كند و برنامه های خاصی را نیز اجازه دهد تا كودك ببیند و به او آموزش دهد كه زمانی را نیز باید صرف بازی با دوستانش، ورزش و مطالعه كند. تصاویر تلویزیونی می تواند باعث آسیب پذیری بیشتر در كودكان شود و كودكان ۲ تا ۷ سال با دیدن تصاویر غول ها و فیلم های وحشتناك دچار وحشت شدیدی می شوند.

 

بنابراین باید با آن ها صبحت كنید و به آنها بگویید، كه این مطالب حقیقت ندارند، زیرا آنها هنوز نمی توانند بین واقعیت و داستان و افسانه تفاوتی قائل شوند. كودكان سنین بین ۸ تا ۱۲ سال از دیدن مصیبت های طبیعی، قربانی شدن كودكان، دچار ترس و وحشت می شوند، بنابراین باید سعی كنید با صحبت كردن و دادن اطلاعات درست ترس را از آنها دور كنید.