درمان شلختگی با ۴ حرکت

۱) برای درمان شلختگی، فرد باید اول بپذیرد که شلخته است و بخواهد که درمان شود. یک همراه که بهتر است از اعضای خانواده باشد می‌تواند در ترک عادت شلختگی به فرد کمک زیادی بکند.
۲) مرحله …

۱) برای درمان شلختگی، فرد باید اول بپذیرد که شلخته است و بخواهد که درمان شود. یک همراه که بهتر است از اعضای خانواده باشد می‌تواند در ترک عادت شلختگی به فرد کمک زیادی بکند.

۲) مرحله بعدی درمان، بستن قرارداد با فرد شلخته است. یعنی با او قرارمی‌گذاریم وقتی وارد منزل شد مثلا کفش‌هایش را جفت و لباسش را آویزان کند و اگر فرد یادش رفت این کار را بکند، به نرمی و ملایمت به او یادآوری کنیم که «قرارمان این شد که لباس‌هایت را آویزان کنی و...». در درمان شلختگی بهتر است از اصل جلوگیری از بروز رفتار استفاده کنیم یعنی اصلا نگذاریم رفتار نادرست انجام شود پس لازم است مدتی روی رفتارهای فرد نظارت داشته باشیم.

۳) اگر فردی در پذیرش قرارداد مشکل داشت می‌توانیم به روش غیرمستقیم و با رفتارمان به او نشان بدهیم که باید لباس‌هایش را جمع کند. به‌عنوان نمونه مادر به استقبال پسرش می‌رود و وقتی می‌بیند دارد طبق معمول لباسش را روی زمین می‌اندازد، آن را برمی‌دارد و درحالی که مشغول احوالپرسی با پسرش است ، با ملایمت لباس را به دستش می‌دهد تا در جالباسی آویزان کند. همراه یک فرد شلخته بهتر است کمتر از پیام‌های کلامی استفاده کند. به‌عنوان نمونه اشتباه است اگر در آشپزخانه بایستیم و سر همسرمان داد بزنیم: «لباست را بردار!» بلکه باید کنارش بایستیم و با پیام‌های رفتاری یا کلامی کوتاه و ملایم این کار را به او یادآوری کنیم تا در او مقاومت ایجاد نشود. رفتارهای یک فرد شلخته باید یکی یکی و به شکل حساسیت‌زدایی منظم وارونه اصلاح شوند یعنی مثلا در هفته اول رفتار پرت کردن کیف اصلاح شود و در هفته دوم پخش و پلا کردن لباس‌ها. بهتر است خانواده آن رفتار درست را تقویت و تشویق کند. تغییرات رفتاری باید آرام و به تدریج اتفاق بیفتند تا درونی و تثبیت شوند. در بعضی افراد زمان لازم برای تغییر رفتارها طولانی‌تر و در بعضی کوتاه‌تر است.

۴) در مورد آنها که خودشان قصد دارند بدون کمک کسی شلختگی‌شان را ترک کنند، استفاده از روش خودآگاهی توصیه می‌شود یعنی فرد باید ابتدا به اشراف و آگاهی نسبت به رفتارش برسد و متوجه شود که کدام یک از کارهایش نیاز به اصلاح دارد. بعد میزان خودکنترلی را در خودش افزایش دهد و از بروز آن رفتارها جلوگیری کند. می‌توانید از روش علامت‌گذاری هم استفاده کنید. به این حالت که برنامه روزانه‌تان را روی کاغذی با خط درشت بنویسید و روی کمد یا هرجایی در معرض دید نصب کنید. به‌عنوان نمونه امروز باید به حمام بروم، باید لباس‌هایم را اتو بزنم و... و بعد از انجام هر یک از این کارها، جلوی آن علامتی بزنید. شما می‌توانید از روش خودگویی کلامی هم استفاده کنید. به این ترتیب که کارهایی را که باید انجام دهید مدام با صدای بلند به خودتان یادآوری کنید.

انجام این تمرینات به‌صورت منظم و طبق دستورالعمل روان‌شناس، مشکل شلختگی را در ۹۰درصد افراد حل می‌کند ولی گاهی در مورد بعضی افراد که ریشه رفتارشان در کودکی است و به دلایل خاصی تثبیت شده است، نیاز به روانکاوی و تکنیک‌های خاصی هست تا درمان موفق به‌طور کامل انجام پذیرد.