نان در تاریکی

«حسن انطاکی» مردی حکیم بود. او روزی تعریف کرد: «شبی، سی چهل نفر از دوستان من در جایی جمع شده بودند. آنها یک دانه نان داشتند و آن را وسط سفره گذاشتند. بعد، چراغ را خاموش کردند. خانه تاریک …

«حسن انطاکی» مردی حکیم بود. او روزی تعریف کرد: «شبی، سی چهل نفر از دوستان من در جایی جمع شده بودند. آنها یک دانه نان داشتند و آن را وسط سفره گذاشتند. بعد، چراغ را خاموش کردند. خانه تاریک شد. آنها این کار را کردند تا اگر کسی خواست بیشتر بخورد، از دیگران خجالت نکشد. وقتی که چراغ را روشن کردند، نان هنوز دست نخورده در وسط سفره باقی مانده بود. هیچکس از آن نخورده بود، در حالیکه همه گرسنه بودند. آن هنگام بود که دریافتم هر کس سهم خود را به دیگری بخشیده است.»