Microsoft Zune, قاتل iPod اپل

مایکروسافت اساساً شرکت تمامیت خواهی است که در هر جای بازار فناوری اطلاعات در دنیا پتانسیل نهفته ای وجود داشته باشد به آن سرک می کشد

مایکروسافت اساساً شرکت تمامیت خواهی است که در هر جای بازار فناوری اطلاعات در دنیا پتانسیل نهفته‌ای وجود داشته باشد به آن سرک می‌کشد. یکی از بزرگ‌ترین بازارهای حال حاضر در دنیای فناوری اطلاعات بازار فروش دستگاه‌های پخش کننده دیجیتالی است که در این حوزه شرکت اپل، رقیب دیرینه مایکروسافت، به خوبی جولان داده و چون امپراطوری مقتدر بیشتر بازار را با iPodهای خود قبضه کرده است.

مایکروسافت هم برای اینکه از این قافله عقب نماند پخش‌کننده دیجیتالی Zune را به بازار عرضه کرد. نسل اول Zune از بدنه‌ای بزرگ و رابط کاربری ساده‌ای برخوردار بود که اصلا قابل مقایسه با رابط کاربری iPod اپل نبود. اما در عوض از مشخصاتی مانند WiFi، رادیو FM و مانیتور ۳ اینچی بهره می‌برد که در iPod وجود نداشت. نسل اول Zune با آنکه زیاد هم بد نبود ولی حریف iPod اپل نشده و مشتریان از آن استقبال خوبی نکردند. البته این داستان همیشگی مایکروسافت است که نسخه اول همه محصولات آن دارای نقایص خنده‌داری هستند که در نسخه‌های بعد رفع شده و تازه می‌توان آنها را محصولی قابل رقابت با سایر محصولات بازار دانست!

Zune هم از این قاعده مستثنی نبوده و مایکروسافت پس از مدت نه چندان زیادی از عرضه نسخه اول آن، نسخه دوم آن را به بازار عرضه کرد. نسخه دوم Zune بدون هیچ گونه اغراقی دستگاهی به مراتب بهتر از iPod است و به قول بعضی از دوستان ضد iPod، می‌توان آن را یک iPod Killer (قاتل iPod) تمام عیار دانست! مایکروسافت Zune نسل دو را بسیار ظریف تر از نسل اول آن طراحی کرد. علیرغم اینکه بدنه این مدل نسبت به مدل قبل کوچک‌تر شده، اما مانیتور آن از اندازه بیشتری برخوردار است.

اندازه مانیتور Zune نسل دو به ۳.۲ اینچ می‌رسد، اما رزولوشن آن نسبت به نسخه اول تغییری نکرده و همان ۲۴۰ در ۳۲۰ پیکسل باقی مانده است. با در نظر گرفتن این نکته‌، مانیتور ۲.۵ اینچی iPod را می‌توان از حیث تراکم پیکسل از مانتیور Zune با کیفیت‌تر دانست ولی اگر برای مشاهده فیلم و عکس بخواهید از بین iPod و Zune یکی را انتخاب کنید، انتخاب عاقلانه همان Zune به خاطر مانیتور به مراتب بزرگ‌تر آن است. منوهای Zune نسل دو از چیدمان بسیار بهتری برخوردار هستند و همچنین اندازه فونت منوها به مراتب بزرگ‌تر شده است که این امر به نوبه خود موجبات کار راحت‌تر با این دستگاه را فراهم کرده است.

همانطور که در بالا هم اشاره کردیم یکی از قابلیت‌های اصلی Zune پشتیبانی آن از استاندارد ۸۰۲.۱۱ b/g در برقراری ارتباط با شبکه‌های بی‌سیم است. این قابلیت در نسل اول Zune به خوبی کار می‌کرد اما در نسل دوم این پخش‌کننده دیجیتالی امکانات بیشتری به آن اضافه شده که از جمله آنها می‌توان به امکان سنکرون کردن داده‌ها بین Zune و کامپیوتر شما اشاره کرد. هدف اصلی در نظر گرفتن این قابلیت برای Zune این بوده که کاربران این دستگاه بتوانند به سادگی داده‌های موردنظر خود را به اشتراک بگذارند.

البته این سیستم یک نقیصه بزرگ (برای ما ایرانی‌ها!) دارد و آن این است که آهنگی که توسط WiFi از یک Zune به Zune دیگر منتقل می‌شود، تنها تا ۳ بار قابل پخش کردن است و پس از ۳ بار پخش کردن خود به خود پاک می‌شود! البته این مشکل برای به اشتراک گذاری عکس‌ها وجود ندارد. یکی دیگر از برتری‌های Zune نسبت به iPod داشتن رادیوی FM است. رادیو FM این دستگاه از قابلیت RBDS پشتیبانی کرده و به این مدل امکان نمایش نام ایستگاه رادیویی را در حین پخش آن می‌دهد.

مایکروسافت اساساً شرکت تمامیت خواهی است که در هر جای بازار فناوری اطلاعات در دنیا پتانسیل نهفته‌ای وجود داشته باشد به آن سرک می‌کشد. یکی از بزرگ‌ترین بازارهای حال حاضر در دنیای فناوری اطلاعات بازار فروش دستگاه‌های پخش کننده دیجیتالی است که در این حوزه شرکت اپل، رقیب دیرینه مایکروسافت، به خوبی جولان داده و چون امپراطوری مقتدر بیشتر بازار را با iPodهای خود قبضه کرده است.

برگ برنده اصلی iPod نسبت به سایر رقبایش همان Click Wheel معروف آن است که به کاربران امکان پیمایش راحت در آهنگ‌ها و فایل‌ها را می‌داد. اکنون مایکروسافت در Zune یک قدم پا را فراتر گذاشته و با تعبیه یک پنل لمسی جدید خیلی راحت‌تر به شما امکان پیمایش در آهنگ‌ها و فایل‌ها را می‌دهد. جدای از این قابلیت‌های فوق‌العاده Zune ضعف‌هایی هم دارد که از میان آنها می‌توان به نداشتن ضبط کننده صدا، نداشتن ضبط کننده رادیو FM، پیش‌بینی نشدن امکانی برای اتصال این دستگاه به اینترنت و همچنین اکولایزر ضعیف آن اشاره کرد.