تجاوز به عنف، معلول فقر و بی برنامگی

درست است که مجازات در مقاطعی بازدارنده است اما نمی توان تمام هم و غم خود را معطوف به این قضیه کرد.
مجموعه ای از عوامل جرم زا در درون و بیرون یک جامعه حالتی بالقوه و بالفعل را ایجاد …

درست است که مجازات در مقاطعی بازدارنده است اما نمی توان تمام هم و غم خود را معطوف به این قضیه کرد.

مجموعه ای از عوامل جرم زا در درون و بیرون یک جامعه حالتی بالقوه و بالفعل را ایجاد می کند که تحت این عوامل، فرد مرتکب جرم می شود.

ما نباید با معلول جرم مبارزه کنیم، با توجه به سیاست جنایی و کیفری کشور باید عوامل بازدارنده، استوار شود تا شاهد کم شدن جرایمی مانند تجاوز به عنف در کشور باشیم. عامه حقوقدانان و جرم شناسان معتقدند که تا این علل و عوامل جرم زا در جامعه وجود دارد ما نمی توانیم انتظار داشته باشیم معلول از بین برود.

کسانی که مرتکب این جرایم خشن شده اند، قطعا دچار بحران های روحی روانی و عوامل متعددی در خانواده و جامعه هستند که باعث شده شخصیتشان به صورت ناسالم تکوین پیدا کند و تحت شرایطی دست به این جنایات بزنند.

افراد، مجرم به دنیا نیامده اند، این محصول و معلول همان محیطی است که افراد در آن شرایط زندگی می کنند. عواملی مانند فقر، اعتیاد، بیکاری، بی برنامگی، نداشتن امید به آینده، نداشتن سرگرمی مناسب و ... هر یک به شکلی خاص و با درجات متفاوت باعث می شود که فرد به یک مجرم تبدیل شود.

با تشدید مجازات در پاره ای از جرایم به نتیجه مطلوب در جامعه نرسیده ایم، به صورت مقطعی گاهی اوقات مجازات های سنگین تاثیر بازدارنده دارد اما در دراز مدت جوابگو نبوده است.

زمانی بحث اسیدپاشی در کشور مطرح بود، حالا بحث آدم ربایی و تجاوز به عنف مطرح است. این جرایم با تشدید مجازات از بین نمی رود.

با اعمال مجازات های شدید نمی توان امیدوار بود که دیگر شاهد این گونه جرایم در جامعه نباشیم. با جرایمی که اتفاق می افتد باید به صورت علمی برخورد کرد و تشدید مجازات چاره ساز نیست.