اگر می توانی مرا بگیر

آیا ویلانووا کاراکتر و کاریزمای لازم را برای هدایت بارسا دارد

از وقتی بارسلونا بازی برده در برابر رئال‌مادرید در سوپرجام امسال اسپانیا را به حریف بزرگ و دشمن خونی‌اش رئال‌مادرید واگذار کرد و برد ۲ ـ ۳ بازی رفت را با باخت یک ـ ۲ دیدار برگشت از دست داد و جام را به رئالی‌‌ها سپرد، این سوال بیش از پیش بر سر زبان‌ها چرخیده که: آیا تیتو ویلانووا که به عنوان جانشین پپ گواردیولا امسال سرمربی بارسا شده، کاراکتر و کاریزمای لازم را برای این مهم دارد و آیا در برابر گرگ میدان‌دیده و مربی بی‌پروا و پرخاشگری همچون خوزه مورینیو، سرمربی رئال مادرید باز هم کم نخواهد آورد؟

آنهایی که معتقد به کارایی سیستم هستند و آن را همیشه مهم‌تر از فرد می‌دانند، شکی ندارند که ویلانووا در کارش موفق خواهد بود، زیرا این سیستم بارساست که سال‌هاست جواب می‌دهد و مربی آن لااقل در هفت هشت سال اخیر هیچ‌گاه ستاره تیم نبوده و این مکانیسم‌های حاکم بر نیوکمپ است که پیوسته تیم را پیروز می‌سازد. راننده این ماشین تندرو هر کس که باشد، فرق زیادی در ماجرا ایجاد نخواهد شد، اما به کسانی هم که به طبیعت بیش از حد ملایم و خوی انسانی ویلانووا و قابلیت آن برای ستیزهایی موثر با امثال مورینیو شک دارند باید حق داد، زیرا در جهان کنونی ورزش، مباحث روانی بسیار مهم است و اگر بهترین و فنی‌ترین نفرات را هم داشته باشید تا آن مهره‌ها به اندازه کافی توسط یک مربی جاه‌طلب و زیاده‌خواه و جهان‌گشا هدایت نشوند، راه به جایی نخواهید برد. سرمربی پرتغالی و بشدت کاریزماتیک رئال مادرید، سند بزرگ و اصلی صحت این فرضیه است.

ویلانووا در تمام چهار فصلی که آبی و اناری‌ها جام پشت جام به‌ظاهر با هدایت گواردیولا و به‌واقع با درخشش مسی و ژاوی می‌بردند، دستیار اول پپ و مورد وثوق‌ترین فرد نزد وی و حتی طبق بسیاری روایات ایدئولوگ اصلی تیم و خط‌دهنده حرکات آن و طراح استراتژیک پشت پرده آن بود و به لطف نبوغ ذهنی وی و کلا س‌بندی درست افکار او توسط گواردیولا و قوای غریزی خیره‌کننده مسی و یارانش بارسا مدام پیروز می‌شد و در بیشتر موارد دست‌نیافتنی و چشم‌نوازترین تیم سال‌های معاصر ورزش فوتبال نشان می‌داد، اما حالا که گواردیولا به توان خودش و شاگردانش به استمراربخشیدن همان ریتم شگفت‌انگیز شک کرده و به استراحتی حداقل یک ساله رفته، آیا بارسا باز هم می‌تواند همان تیم یگانه و مطلقی باشد که سبقت‌جویی از آن از سخت‌ترین کارهای تاریخ فوتبال جلوه می‌کند؟ آیا تیتو ویلانووا مربی درست و انتخاب صحیحی برای روزهای سختی است که قطعا در ادامه فصل جاری برای تیم کاتالونیایی از راه خواهد رسید، حتی سران بارسا هم جواب این سوال را نمی‌دانند و فقط به این فرضیه امید بسته‌اند که استمرار سیستم صحیح کار تیم ادامه توفیق آن را به محتمل‌ترین فرضیه تبدیل می‌کند و ویلانووا را نه علت بلکه معلول و فقط مجری طرح‌های موفق موجود می‌انگارند، اما این که راس کادر فنی آبی و اناری‌ها چقدر کاریزما و چه میزان شخصیت و قوه کوبندگی برای روزهای سخت دارد، مساله‌ای است که قطعا در ادامه فصل پاسخ و آثار خود را مشخص خواهد کرد.

این در حالی است که بارسلونا در ادامه گزیده‌گویی‌ها و سیستم‌ خریدهای اندک سال‌های اخیرش برای فصل جدید نیز فقط یوردی البا، مدافع چپ فروزان والنسیا و الکس سانگ هافبک وسط آرسنال را خریده و یک بار دیگر از ابتیاع مدافع وسطی که در روزهای مصدومیت پویول و حواس‌پرتی پیکه ـ که شمارشان اصلا کم نیست ـ‌ جای آنها را بگیرد، غافل مانده است. لااقل در این زمینه هیچ فرقی بین سرمربی فعلی بارسا و نفر قبلی نیست. هر چه باشد آبی و اناری‌ها هنوز پیشتازی می‌کنند و این وظیفه و هدف رقباست که اگر می‌توانند، آنها را بگیرند.