توصیه‌های خوب برای میزبان‌های خوب!

۱) اگر دست و پات تنگ نیست، حتماً مهمانی بده! بگذار خانه‌ی دل‌باز و بزرگت، فایده‌ای برایت داشته باشد! نمی‌دانیم می‌دانی یا نه که بیشتر از آنکه اینجا خانه‌ات به درد بخورد، آخرت …

۱) اگر دست و پات تنگ نیست، حتماً مهمانی بده! بگذار خانه‌ی دل‌باز و بزرگت، فایده‌ای برایت داشته باشد! نمی‌دانیم می‌دانی یا نه که بیشتر از آنکه اینجا خانه‌ات به درد بخورد، آخرت باید به دردت بخورد! اگر آخرت یک سلول انفرادی هم به‌ت ندهند، چه فایده که اینجا، مجموعه‌ی فرهنگی هنری سعدآباد خانه‌ات باشد یا کاخ‌موزه‌ی گلستان؟! می‌خواهی برایت بگوییم که چطور هم اینجا خانه‌ی بزرگت را داشته باشی هم آخرت؟ ساده است! توی خانه‌ات مهمانی بده و از همه‌ی فامیل‌ها و آشناها دعوت کن بیایند! توی همین دورهم جمع شدن‌ها و مهمانی‌ها ــ اگر بی‌شیله پیله و صمیمی باشد ــ نمی‌دانی چه مشکل‌ها که از دیگران حل نمی‌شود و چه دلهای گرفته‌ای باز نمی‌شود. این‌طوری‌هاست که پله‌های همین خانه‌ات وصل می‌شود به پله‌های آن خانه‌ات در آخرت، انشاءالله!

۲) اگر دستت خالی نیست، حتماً مهمانی بده! شکر ثروتی را که خدا به‌ت داده، با مهمانی دادن و جمع کردن خویش و آشناها بگزار! «صله‌ی رحم» شاخ و دم که ندارد؛ همین است!

۳) اگر داماد شدی، حتماً مهمانی بده!

۴) اگر بچه‌دارشدی، حتماً گوسفندی زمین بزن و مهمانی بده!

۵) اگر پسرت را ختنه کردی، حتماً مهمانی بده! (برای آقازاده هم خوب است! دورش شلوغ می‌شود و باورش می‌شود که دیگر مرد شده است!)

۶) اگر خانه خریدی یا خانه ساختی، حتماً ملّت را جمع کن و ــ بی ‌پُز و قیافه ــ مهمانی بده!

۷) اگر حاجی شدی و به سلامتی رفتی و سالم برگشتی، نگو کله‌ام را تراشیده‌ام زشت شده‌ام! معطل نکن و مهمانی بده!

۸) مهمانی‌هات هر کی هر کی نباشد! خیلی مهم است که کی به خانه‌ات می‌آید. این موضوع را به هیچ وجه دست کم نگیر! خانه‌ی هر کس، خلوتِ اوست؛ زنش، ‌مادرش، خواهرش، دخترش و... توی آن خانه راه می‌روند و می‌خوابند و راحتند. حالا تصور کن آدم‌های غریبه بخواهند مدام بیایند توی این خلوت‌خانه و توی اتاق‌های خانه‌ات بگردند و روی فرش و پای سفره‌ات بنشینند و چه بسا لای ملافه‌هایت بخوابند؛ آن وقت دیگر خلوت‌خانه، خلوت‌خانه نیست! بوی هزار و یک جور غریبه را می‌دهد. کار خیلی سخت می‌شود اگر این مهمان‌ها، آدم‌هایی باشند که از نظر فکری و روحی با تو و اهل خانه‌ات تفاوت‌ها و اختلاف‌های جدی‌ای داشته باشند. خیال نکن مثلاً آمدن یک آدم بی‌نماز به خانه‌ات، مثل آمدن یک‌ آدم نمازخوان است؛ و نشستن کسی که پشت سر مردم حرف می‌زند روی فرش خانه‌ات، با نشستن کسی که غیبت نمی‌کند، یکی است. با ادکلن هیچ فرقی ندارد «اثر ِ» آدم‌ها! بوی ادکلن بعضی‌ها تا مدت‌ها یک جا می‌ماند. ماندنی‌تر از آن، تأثیر حضور آدم‌هاست!