WTO منافع تجاری رابرحفاظت از محیط زیست ترجیح نمی دهد

مسائل محیط زیستی در بسیاری قوانین WTO گنجانده شده و راجع به آنها بحث و گفتگو میشود.
در مقدمه موافقت نامه مراکش، که زیربنای سازمان تجارت جهانی است اهدافی ذکر شده که در بین آنها استفاده …

مسائل محیط زیستی در بسیاری قوانین WTO گنجانده شده و راجع به آنها بحث و گفتگو میشود.

در مقدمه موافقت نامه مراکش، که زیربنای سازمان تجارت جهانی است اهدافی ذکر شده که در بین آنها استفاده بهینه از منابع طبیعی، توسعه و پیشرفت پایدار و حفاظت از محیط زیست قرار دارد .

مفاهیم فوق به وسیله مجموعه ای از قوانین پشتیبانی می شوند که مهمترین آنها احکامی معروف به احکام چتری ( umbrella clauses ) هستند نظیر مقاله شماره ۲۰ از موافقت نامه گات ( General Agreement on Tarrifs and Trade) که به کشورها اجازه داده می شود فعالیتهایی را در جهت حفظ حیات انسانی، حیوانی و گیاهی انجام دهند و از منابع طبیعی و تمام شدنی خود حفاظت به عمل آورند.

مهمتر اینکه، موافقت نامه های خاصی برای موضوعات ویژه ای نیز موجود است مثلا برای حفاظت از محیط زیست استفاده از یارانه ها مجاز شناخته شده است. مسائل محیط زیستی که در ارتیاط نزدیکی با مفاهیمی مانند استاندارد کالاها، ایمنی مواد غذایی، حفاظت از محصولات فکری و غیره هستند معمولا بصورت خاصی در موافقت نامه های WTO مورد توجه قرار می گیرند .

مضافا، سیستم و قوانین آن می تواند کشورها را در تخصیص منابع کمیاب با راندمان بالا و تلفات کم یاری رساند، به عنوان مثال مذاکراتی که در WTO انجام می شود منجر به کاهش یارانه ها در بخش صنعت و کشاورزی شده که به نوبه خود باعث کاهش مازاد تولید و کاهش زیان میشود.

احکام WTO، که درنتیجه مناقشات ایجاد می شوند باعث استحکام اصول می شوند مانند حکمی که درباره واردات میگو و حفاظت از لاک پشتهای دریایی وضع شده است. اعضا WTO بایستی مرتبا گزارشاتی ادر ارتباط با حفاطت از گونه های کمیاب و به زبانی دیگر از محیط زیست خود ارائه دهند.

حکم دیگری نیز، استفاده از مازاد الیاف مصنوعی را منع می کند و اینها همه مواردی هستند که نشان می دهند WTO سلامتی و اپمنی را به تجارت ارجح می داند.

در قوانین WTO، مهمترین مسئله این است که اقدامات غلط و یا نادرست برای حفظ محیط زیست انجام نشود به عنوان مثال نبایستی با تولید کنندگان داخلی با ملایمت رفتار کرده و دست آنها را باز گذاشت در حالی که همان اعمال برای تولید کنندگان خارجی منع شود، همینطور بین شرکای تجاری مختلف خود نیز نبایست تبعیض قائل شد .

این نکته در مناقشه اخیر مربوط به میگو و لاک پشت قویا مطرح شده و پیشتر در مورد بنزین نیز مطرح شده بود و البته به طور کلی واقعیت این است که وظیفه WTO این نیست که قوانین بین المللی راجع به حفاظت از محیط زیست را وضع کند و این قبیل مسائل مربوط به مؤسسات و آژانسهای محیط زیستی است.

در انتها لازم به ذکر است که بین قوانین محیط زیستی و فعالیتهای تجاری WTO (نظیر جرائم اقتصادی و سایر محدودیتهایی که برای استحکام موافقت نامه ها بکار می روند) نیز هیچگونه تضادی نیست.