دلم برای شهرک سینمایی می سوزد

«اوس کاظم سینما» از نیم قرن فعالیت های خود می گوید

کاظم فریبرزی که در سینما او را به نام اوس کاظم می‌شناسند، متولد ۱۳۲۱ در اراک است و کار خودش را در سینما از سال ۱۳۳۷ با فیلم «چشمه آب حیات» به عنوان نجار دکور آغاز کرده و سال‌ها در این بخش از سینما و تلویزیون ایران فعالیت کرده است.

در دوازدهمین جشن سینمای ایران قرار است از این هنرمند در کنار بهرام بیضایی، سیف‌الله داد و جمشید مشایخی تقدیر شود. فریبرزی معتقد است در سینمای ایران عادلانه رفتار نمی‌شود و همیشه بازیگران تافته جدابافته هستند و بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرند و به بچه‌های صحنه ظلم می‌شود.

به بهانه این تقدیر، خبرنگار سینمایی ایسنا گفتگویی با وی انجام داده که با حذف سوال‌ها آن را می‌خوانیم:

بعد از فیلم چشمه آب حیات برای حدود ۶ فیلم نجارکار بودم و در فیلم حسین کرد که طراحی دکور آن را زنده‌یاد ولی‌الله خاکدان به‌عهده داشت به عنوان دکوراتور مشغول شدم و تا قبل از انقلاب حدود ۴۰ فیلم با این عنوان کار کردم و ۱۰سال هم با زنده‌یاد جعفری و حالتی در تئاتر و ساخت دکور فعالیت داشتم.

در اوایل انقلاب با توجه به رکودی که در سینما به وجود آمد، داشتم کارم را عوض می‌کردم که کم‌کم کارها شروع شد و در سال ۵۸ به پروژه عظیم هزاردستان پیوستم و با ایده‌های علی حاتمی و طراحی ولی‌ا‌لله خاکدان شروع به ساخت دکورهای این مجموعه در بیابان‌های اطراف تهران کردیم که امروز به شهرک سینمایی تبدیل شده است.

۳ سال مشغول ساخت دکور هزاردستان بودیم که کار متوقف شد و علی حاتمی سراغ حاجی واشنگتن رفت و من هم به مجموعه سربداران رفتم و در همان شهرک سینمایی دکورش را براساس طرحی از حسین خورشیدی اجرا کردم که با شروع شدن هزاردستان دوباره کارم را ادامه دادم.

دکور هزاردستان را با ۸۰ نفر ساختیم و طبق صحبتی که داشتیم، قرار بود دکورها برای ۱۵ سال بماند و بعد جمع شود که الان ۳۰ سال می‌گذرد و هنوز سرپاست و تعمیراتی هم در آن صورت نگرفته است. ۲ هفته پیش برای ساخت کلیپ جشن به شهرک سینمایی رفته بودیم و از این‌که می‌بینیم به آنجا رسیدگی نمی‌شود و در حال از بین رفتن است، دلم می‌سوزد.

این شهرک درآمد زیادی داشته و دارد و برای بازدید بلیت می‌فروشند. در گراند هتل هم عروسی گرفته می‌شود و حتی از کسانی هم که می‌خواهند آنجا عکاسی کنند پول می‌گیرند، اما خرجی برای شهرک نمی‌شود و طی این سال‌ها هیچ‌ کاری جز رنگ زدن انجام نشده و جاهایی هم در حال ریختن است که باید بازسازی شود.

من با اکثر کارگردان‌های بزرگ سینما کار کرده‌ام، با مهرجویی در اولین فیلمش الماس ۳۳ و بانو و درخت گلابی همکاری داشتم، مسعود کیمیایی در دندان مار، کیانوش عیاری در یک روز باشکوه، بهرام بیضایی شاید وقتی دیگر که انبار و بازار قدیمی‌اش را ساختم و جعفر پناهی در دایره که بیمارستان و بازداشتگاه را به صورت دایره ساختم.

کره‌ای‌ها که برای فیلم «ملک سلیمان» به ایران آمده بودند و کار ما را دیدند، می‌گفتند ما در حد آمریکایی‌ها کار می‌کنیم و چیزی کم نداریم. فقط یک مقدار کمبود مواد داریم و بناچار چیزهای دیگری را جایگزین می‌کنیم.