ازدواج و مهارتهای زندگی

یکی از مواردی که مهارتهای زندگی در آن اهمیت ویژه ای دارد ازدواج است . زوجین باید قبل از ورود به زندگی مشترک بسیاری از مهارتهای زندگی را بیاموزند اما این مسئله بسیار مهم و حیاتی …

یکی از مواردی که مهارتهای زندگی در آن اهمیت ویژه ای دارد ازدواج است . زوجین باید قبل از ورود به زندگی مشترک بسیاری از مهارتهای زندگی را بیاموزند اما این مسئله بسیار مهم و حیاتی تحت تاثیر عواطف و احساسات زوجین قرار می گیرد.بدون شک زوجهایی که برای طلاق به دادگاه خانواده مراجعه می کنند باید خود به درس عبرتی برای سایر جوانانی تبدیل شوند که می خواهند زندگی مشترک خود را آغاز کنند.بدون شک زوجهایی که طلاق را به عنوان آخرین تصمیم خود

برگزیده اند از ابتدا با حالت قهر و کینه وارد زندگی مشترک زناشویی نشده اند!

در آموزش مهارت های زندگی مشترک، فرد بهترین تصمیم ممکن را در خصوص زندگی مشترک خود می گیرد.در چنین شرایطی عقل و منطق بر احساس غلبه می کند و تصمیم گیری منطقی جایگزین تصمیم گیری هیجانی و احساسی می شود. مجموعه مهارت های زندگی نه تنها به توانمند ساختن افراد در زندگی حال نمی اندیشد بلکه به توانمندی آنان جهت زندگی آینده نیز تاکید می ورزد. در ضمن متمرکز بر شکوفایی توانایی های بالقوه افراد است. به طور کلی هدف از مجموعه مهارت های زندگی، کمک به فرد جهت حرکت از توانایی ها و ضعف های مهارتی به سوی مهارت های توانمند و قوی و سازنده می باشد. چنین مهارت های زندگی تصمیمات متعهدانه فرد را در بر می گیرد.

مسئولیت پذیری یا تعهد فردی مفهوم مثبتی است که طبق آن افراد نسبت بسلامتشان و اتخاذ تصمیمشان در مسائل زندگی خویش متعهد هستند. در واقع هدف نهایی مهارت های زندگی این است که افراد مسئولیت برتری و شایستگی فردی خویش را بپذیرند. این شایستگی فردی شامل احساس کفایت و شایستگی سطح بالا، سلامت روانی، خود شکوفایی و پذیرش مسئولیت فردی می باشد. در نتیجه می توان گفت مجموعه مهارت های زندگی هم اهداف پیشگیرانه دارد و هم کنترل و مدیریت مشکلات و همانند سبک رویکرد آموزشی هم برای مداخلات گروهی و هم فردی مناسب است.

در زندگی زناشویی برخی خانواده ها نا بسامانی هایی وجود دارد که به صورت همزمان بر روی تک تک اعضای خانواده،از کوچکترین و بزرگترین آنها تاثیرگذار خواهد بود.همچنین نا بسامانی های موجود در خانواده مولد نا بسامانی های دیگر در اجتماع خواهد بود. در برخی موارد،زوجین علی رغم اینکه نمی توانند با یکدیگر زندگی کرده و یکدیگر را درک کنند ناچارند تحت تاثیر عوامل متعدد به زندگی کنار یکدیگر ادامه دهند ،در صورتی که کوچکترین پیوندی میان آنها وجود ندارد.طلاق عاطفی به نوعی از طلاق گفته می شود که زوجین با اینکه در یک مکان و فضا با هم زندگی می کنند اما از لحاظ ارتباط عاطفی و درک متقابل محروم می باشند.کارشناسان امور خانواده از بروز و شدت یافتن طلاق عاطفی در جامعه خبر داده و از این معضل به عنوان تهدیدی جدی برای دوام خانواده ها یاد می کنند.در این نوع طلاق که زمینه ایجاد طلاق قانونی نیزمی باشد زوجین برای هم جذابیت نداشته و نمی توانند علاقه و عشق خود را به هم ابراز داشته و رضایت از زندگی را در یکدیگر ایجاد کنند.

عدم داشتن مهارت زوجین برای ایجاد جذابیت در زندگی ، برخی ناهماهنگی ها در حین ازدواج ، تغییر شیوه های زندگی و ... باعث شده این معضل بیش از پیش در خانواده ها بارز شده و مشکلات و عواقبی به دنبال داشته باشد.کاهش رضایت جنسی، کاهش ارتباط کلامی، قطع ارتباط با اقوام، اولویت یافتن فرزندان، افزایش فاصله میان زوجین و بی تفاوتی آنها نسبت به یکدیگر از مهمترین زمینه های بروز طلاق عاطفی است. اینها همه مواردی هستند که با آموزش مهارتهای زندگی قبل از ازدواج می توان آنها را حل و فصل کرد.

بدون شک زمانی که زوجین در کنار یکدیگر قرار می گیرند،باید با روحیات یکدیگر آشنا شده و نقاط منفی و مثبت یکدیگر را به صورتی دقیق بشناسند و از این شناخت در راستای بهبود برخی نقایص و ادامه زندگی مطلوب استفاده کنند.اما زمانی که خشم زوجین جایگزین منطق آنها شود دیگر نمی توان از زندگی سالم سخنی به میان آوردو همین خشمها می تواند مقدمات گرفتاریهای بعدی را فراهم کند.مهارت های زندگی به ما روشهای مواجهه با خشم و حالات دیگر را در زندگی زناشویی می آموزد .

در هنگام بروز خشم می توانیم با استفاده از روش های صحیح از ۸۰ تا ۹۰ درصد بروز خشم جلوگیری کنیم. به نظر مدرسان آموزش خانواده و مهارت های زندگی اولین گام مدیریت خشم، روش خودآگاهی هیجانی است که باید نسبت به هیجانات، علائم بروز خشم، شرایط جسمی و روانی خود و

موقعیت هایی که احتمال بروز عصبانیت بیشتر است، آگاهی داشته باشیم و با برنامه ریزی و دیدگاه مثبت تا حدود زیادی از بروز خشم جلوگیری کنیم. در روش شناختی، فرد با استفاده از جملات و سئوالاتی ساده از قبیل «آگاه باش که در حال عصبانی شدن هستی» و مرور و فکر کردن به اینکه «چرا و چگونه عصبانی شدم؟» می تواند از شدت عصبانیت بکاهد و ...اما آیا زوجهای جوان به این مسئله توجه دارند؟!