باکلوفن در درمان نگهدارنده ی وابستگی به مواد افیونی کارآزمایی بالینی دو سو کور تصادفی شده با کنترل دارونما

هدف از انجام این بررسی نشان دادن تاثیر باکلوفن در نگهداشتن معتادان مواد افیونی در درمان نگهدارنده و کاهش مصرف مواد افیونی و برتری آن بر دارونما است

● هدف:

هدف از انجام این بررسی نشان دادن تاثیر باکلوفن در نگهداشتن معتادان مواد افیونی در درمان نگهدارنده و کاهش مصرف مواد افیونی و برتری آن بر دارونما است.

● روش:

در یک بررسی آزمایشی دوسوکور ۴۰ بیمار با تشخیص وابستگی به مواد افیونی (بر پایه معیارهای DSM-IV) پس از دوره سم زدایی به تصادف در دو گروه جای داده شدند. در یک گروه ، ۲۰ نفر باکلوفن (۶۰ میلی گرم روزانه در ۳ دوز جداگانه) و درگروه دیگر ۲۰ نفر دارونما، به مدت ۱۲ هفته دریافت کردند. سنجه های اصلی شامل ماندن بیماران در درمان نگهدارنده و آزمایش های ادراری مثبت بودند. داده های پژوهش به کمک آزمون های آماری من – ویتنی و خی دو تحلیل گردید.

● یافته ها:

ماندن بیماران در درمان در گروه باکلوفن از گروه دارونما به طور معنی داری بیشتر بود. بیماران گروه باکلوفن کمتر از گروه دارونما، علایم ترک و افسردگی داشتند. دو گروه از نظر آزمایشهای ادراری مثبت ، شدت گرایش به مصرف مواد افیونی، عوارض جانبی دارویی و میانگین روزهای مصرف مواد افیونی و الکل در طی درمان تفاوت معنی داری نداشتند.

نتیجه: اثر بخشی باکلوفن از نظر ماندن بیماران در درمان و کاهش علایم ترک و افسردگی بر دارونما برتری چشم گیری دارد.

عنوان	فایل
باکلوفن در درمان نگهدارنده ی وابستگی به مواد افیونی: کارآزمایی بالینی دو سو کور تصادفی شده با کنترل دارونما	application/pdf baclofen.pdf 373 KB	دانلود

رضا رادگودرزی

سیدمحمد اسعدی

سیدعلی احمدی ابهری