سالروز وفات حضرت خدیجه س محبوبه پیامبر ص

دهم ماه مبارک رمضان سالروز وفات بانوی اسلام, همسر گرامی پیامبر اکرم ص حضرت خدیجه آن خاطره آفرین دنیای اسلام است, بانویی که از ورودش تا رحلتش تاریخ اسلام را با خاطراتی افتخار آفرین زینت بخشید و بشریت را به انسان سازی فراخواند

دهم ماه مبارک رمضان سالروز وفات بانوی اسلام، همسر گرامی پیامبر اکرم(ص) حضرت خدیجه آن خاطره آفرین دنیای اسلام است، بانویی که از ورودش تا رحلتش تاریخ اسلام را با خاطراتی افتخار آفرین زینت بخشید و بشریت را به انسان سازی فراخواند. حضرت خدیجه(س) چنان زنی است که به پاس بزرگداشت اخلاقی و روحی و جانفشانی های بی دریغانه اش برای ابد، هرجا که نامی از اسلام عزیز و رهبر آسمانیش باشد، نام او نیز به گوش رسیده و بر دلها آرامش می بخشد.

حضرت خدیجه از مشهورترین زنانی بود که قبل از اسلام اول شخصیت تجاری حجاز بود و نامش نه تنها در اسلام، بلکه در تاریخ اعراب و مورخین غیراسلامی نیز به عظمت یاد شده است.

او با اینکه شتران فراوان در دست خدمه و کارکنان خود داشت که در سرزمین های مصر، شام، حبشه و حجاز به تجارت مشغول بودند لیکن هرگز این تجارت به گناهانی مانند احتکار، رباخواری و تقلب آلوده نشد.

این بانوی بزرگ، همان زنی است که بارها دیده شده بود سران و اشراف و رجال اعراب با ثروت های هنگفت برای ازدواج با ایشان پیش قدم می شدند اما او نمی پذیرفت و به دنبال همسری بود که انسان باشد و وقتی که این خصوصیت را در محمدامین یافت به ایشان عرض کرد ای محمد من تو را شریف و امانتدار می دانم که خویشتن خود را پاک نگه داشته ای، تو خوش خلق و راستگو نیز هستی، لذا این انسانیت تو، مرا جذب کرده است، اکنون میل دارم که با من ازدواج کنی. (۱)

این خانم با این انتخاب نشان داد که از جهت اندیشه و تفکر بر دیگر زنان برتری دارد و بی علاقه به مال دنیا است چرا که مهریه را هم از مال و ثروت خود قرار داد.

و بدین سان پیغمبر در سن بیست وپنج سالگی با خدیجه چهل ساله درعین حالی که خطبه عقد را حضرت ابوطالب خواند ازدواج کرد و تا خدیجه زنده بود پیغمبر همسر دیگری اختیار نکرد.

حضرت خدیجه در دامان پاکش گرامی ترین بانوی هستی حضرت فاطمه(س) را پروراند و این گونه خداوند نسل پیغمبر را از خدیجه قرار داد.

حضرت خدیجه(س) بهترین مونس و انیس پیغمبر و بزرگ ترین مددکار روزهای سختی او بود. او در دشواری های بعثت، موجب آرامش پیامبر گردید و از بذل مال فراوان خود هیچ دریغ نداشت و با آن قدرت مالی و شهرت مقامی که داشت با زجر و تهدید و شکنجه و تبعید همسر خود ساخت و اعتراض نکرد و درعین حال با مجاهده و بذل مال خود در راه نیل به اهداف عالیه اسلام و پیاده نمودن برنامه های قرآن، خدمت شایانی به مکتب انسان ساز اسلام عزیز نمود.

حضرت خدیجه نزد پیامبر(ص) از احترام خاصی برخوردار بود، به طوری که او را زیاد دوست می داشت و با او در کارها مشورت می کرد.

از ابن عباس روایت شده که پیغمبر(ص) چهار خط در زمین کشید و فرمود: آیا می دانید این چیست؟ عرض کردند خدا و رسول خدا داناتر است. پیغمبر فرمود: فاضل ترین زنان بهشت، خدیجه بنت خویلد و فاطمه بنت محمد و مریم بنت عمران و آسیه بنت مزاحم زن فرعون می باشند.(۲)

منزلت حضرت خدیجه به جایی رسید که خداوند به وسیله جبرئیل برایش سلام می فرستاد و او را پاداش عظیم وعده می داد که هیچ کس از گذشتگان و اصحاب بدان مقام نرسیدند. (۳)

سرانجام این بانوی بزرگوار که با فداکاری ها و ایثارها در راه اسلام آن همه زحمات و شدائد و سختی را تحمل نمود، پس از یک عمر پاکی و صداقت در کنار همسری فداکار در روز دهم ماه مبارک رمضان و در سن ۶۵ سالگی بدرود حیات گفت و به لقاء الله پیوست.

پیغمبر خود خدیجه را غسل داد و کفن نمود و در قبر او رفت و پیراهن خود را کفن او ساخت و در قبرستان حجون در کنار قبر عبدالمطلب دفن کرد. (۴)

هرچند بعداز خدیجه پیامبر(ص) همسران دیگری اختیار کرد اما هیچ کدام جای آن بانوی گرامی را نگرفتند و پیغمبر از آنها صاحب فرزندی نشد و نسل او از خدیجه باقی ماند. پیغمبر هیچ گاه خدیجه را فراموش نکرد و همیشه از او و از صفات او به نیکی یاد می کرد و به دوستان او احسان می نمود. عایشه می گوید: «بر احدی از زنهای پیغمبر، آن قدر حسادت نکردم که بر خدیجه حسادت کردم برای اینکه پیغمبر بسیار از او یاد می فرمود و اگر گوسفندی ذبح می شد از آن برای دوستان خدیجه می فرستاد.» (۵)

روزی حسادت عایشه را فرا گرفت و به رسول خدا عرضه داشت: خدیجه پیرزنی بیش نبود و خدا بهتر از او به شما عوض داده است، پیغمبر غضبناک شد و فرمود: نه به خدا بهتر از او را خدا به من عوض نداد. ایمان آورد به من وقتی مردم کافر گردیدند و تصدیق کرد مرا هنگامی که مردم تکذیب می کردند و در اموال خود با من مواسات کرد، وقتی مردم مرا محروم ساختند و از او فرزندانی، خدا روزی من کرد و از زنان دیگر محروم فرمود. (۶)

منوچهر ناصری فر

۱-تذکره الخواص/ ص ۳۰۲

۲- الاستیعاب/ ج۴ ص ۲۸۴

۳- الاصابه / ج ۴ ص ۲۸۲

۴- مناقب ابن شهر آشوب /

ج ۱ص ۱۷۴

۵ و ۶- اسدالغابه / ج ۵ ص ۴۳۶