این‌گونه که بی‌توام

دستم که این‌گونه بی‌معناست
وقتی میان موهایت نیست
چشم‌هایم که آرامند
خنده‌هایت را وقتی مدام با تشویش به جایی دور خیره می‌مانی
پینگ‌پنگ دو رهگذر خسته‌ایم
در عصر کوچک پارکی
که …

دستم که این‌گونه بی‌معناست

وقتی میان موهایت نیست

چشم‌هایم که آرامند

خنده‌هایت را وقتی مدام با تشویش به جایی دور خیره می‌مانی

پینگ‌پنگ دو رهگذر خسته‌ایم

در عصر کوچک پارکی

که ابتدا و انتهایش را می‌شود

دوبار دلگیر شد و یک‌بار خندید

یک کتاب را که هرگز نخواندی‌اش پشت‌نویسی کرد

و یک‌بار شانه بالا انداخت که لعنتی معلوم نیست آخرش چه می‌شود

من این بازی را همیشه بلد نبوده‌ام

که راکت را وقتی نبودی به توپ‌هایت زدم

به بوسه‌هایت

این‌گونه که بی‌توام

همیشه که آنقدر از خوشی باخته‌ام.

کمال رستمعلی