شهرك های صهیونیست نشین تناقض گویی آمریكا و نقش دولت های عربی

ما معمولاً شاهد سیاست دوگانه واشنگتن بوده ایم كه همیشه می كوشد به نفع اسرائیل عمل كند واشنگتن فقط چند ساعت پس از آنكه از اسرائیل می خواهد احداث واحد های مسكونی را به منظور توسعه این شهرك صهیونیست نشین متوقف سازد از خواسته خود عقب نشینی می كند

آنگونه كه عادت كرده ایم كه همیشه از "اسرائیل" ببینیم این است كه هر وقت فرصت جدیدی در زمینه صلح فراهم می گردد این رژیم می كوشد با انواع ترفند و نیرنگ آن را از بین ببرد و هر قدمی را كه در این زمینه برداشته شده است، متوقف سازد. اكنون كه وقت آن رسیده است توافقات شرم الشیخ در زمینه عقب نشینی از نوار غزه و شمال كرانه باختری در چارچوب نقشه راه اجرا شود، شاهد آن هستیم كه این رژیم اعلام می كند می خواهد ۳۵۰۰ واحد مسكونی را در شهرك صهیونیست نشین معالیه ادومیم از بزرگ ترین شهرك های موجود در كرانه باختری در شرق قدس و از شهرك هایی كه بوش بر اساس تضمین های ننگینی كه در ۱۴ آوریل به شارون داده و با باقی ماندن آن در دست "اسرائیل" موافقت كرده است، احداث كند. این تضمین اعلامیه شوم بالفور را در اذهان تداعی می كند كه بر اساس آن كسی كه چیزی ندارد به كسی می دهد كه استحاق آن را ندارد!

ما معمولاً شاهد سیاست دوگانه واشنگتن بوده ایم كه همیشه می كوشد به نفع "اسرائیل" عمل كند. واشنگتن فقط چند ساعت پس از آنكه از "اسرائیل" می خواهد احداث واحد های مسكونی را به منظور توسعه این شهرك صهیونیست نشین متوقف سازد از خواسته خود عقب نشینی می كند.

در برابر این گونه موضع گیری های رژیم صهیونیستی چند سئوال مطرح می گردد كه: "اسرائیل" تا كی خواهان اجرای طرح شهرك سازی خود در خاك فلسطین است و نقض همه قوانین بین المللی را با حمایت و تأیید آمریكا ادامه می دهد؟ دولت های عربی در زمینه توقف این طرح های كه زمین های اشغالی فلسطین را فرو می بلعد چیست؟

در ابتدا ماهیت طرح شهرك سازی رژیم صهیونیستی را روشن می كنیم تا مشخص شود كه چرا این رژیم می خواهد كه این مقدار از زمین های فلسطین را چپاول كند. این طرح در ارتباط مستقیم با شارون است كه به او لقب مهندس شهرك سازی و بولدوزر را داده اند. وی در سال ۱۹۸۳ خواستار محاصره كرانه باختری و شهر قدس از طریق احداث دیوار نژادپرستانه حایل در اطراف زمین های اشغالی ۶۷ و خارج از خط سبز شد كه هم اكنون در حال ساخت است، او همچنین با استفاده از این شهرك ها در پنج منطقه مرزهای قراردادی ایجاد كرده است. شارون از زمان تصدی منصب وزیر زیربنایی و سپس نخست وزیری رژیم صهیونیستی به اجرای طرح های خود ادامه داده است؛ این امر موجب شده است كه جمعیت شهرك نشینان صهیونیست ۱۳ درصد افزایش یابد و ساخت ۶۴ درصد از شهرك های صهیونیست نشین در قدس و نوار غزه بار دیگر آغاز گردد كه در زمان نخست وزیری پرز و باراك متوقف شده بود. تعداد شهرك های صهیونیست نشین نیز به ۲۵۶ شهرك در سال ۲۰۰۳ رسید در حالی كه تعداد آن در سال ۱۹۹۴ ، ۱۹۶ شهرك بود. تنها در كرانه باختری ۱۵۵ شهرك یهودی نشین احداث شده است كه ۱/۶ درصد از مساحت این منطقه را اشغال كرده است و ۲۳۶ هزار نفر در آن زندگی می كنند. در قدس نیز ۱۵ شهرك ایجاد شده است كه ۳۵ درصد از مساحت آن را دربر می گیرد و ۱۸۲ هزار نفر در آن ساكن هستند. طرح شارون این است كه شهرك های قدس بزرگ را توسعه دهد تا بتواند یك میلیون یهودی را در آن ساكن كند این در حالی است كه عرب های ساكن در فقط آن ۱۵۰ هزار نفر هستند.

پارلمان رژیم صهیونیستی در بودجه جدید خود ۱۶ میلیون دلار را برای ساخت شهرك های صهیونیست نشین تخصص داده است. در همین راستا قرار است ۳۵۰۰ واحد مسكونی جدید در منطقه بین شهرك صهیونیست نشین معالیه ادومیم تا شرق قدس به منظور توسعه قدس بزرگ و یهودی كردن آن احداث شود تا بدین وسیله ارتباط جغرافیایی آن با مناطق تحت سلطه دولت مستقل فلسطین قطع گردد. در این واحدهای مسكونی ۳۰ هزار یهودی شهرك نشین به یهودیان دیگر اضافه می گردند كه در حال حاضر ۲۸ هزار یهودی در آن زندگی می كنند.

ساخت این شهرك ها نقض آشكار نقشه راه ارائه شده از سوی كمیته چهارجانبه، قطع نامه های شورای امنیت و مجمع عمومی سازمان ملل، نقض طرح میشل، دیدگاه بوش برای برپایی دولت مستقل فلسطینی در كنار "اسرائیل" و مرتبط با آن و نیز رد موافقت نامه های كشورهای عربی است، از این رو ابو مازن رئیس تشكیلات خودگردان خواستار توقف عملیات ساخت این شهرك ها به سبب غیر قانونی بودن آن شد. ابو علاء نخست وزیر تشكیلات نیز تصریح كرد كه اجرای طرح شهرك سازی و عدم تخلیه شهرك ها و نیز احداث دیوار حایل و یهودی كردن امید برای تحقق صلح را از بین می برد و حتی فكر درباره آن را كاملاً نابود می كند از این رو هیچ وقت نمی توان هم صلح كرد و هم به شهرك سازی ادامه داد بنابر این "اسرائیل" باید یكی از این دو راه را انتخاب كند...!

در راستای مخالفت ها با احداث واحدهای مسكونی جدید در شهرك صهیونیست نشین معالیه ادومیم و همه شهر ك های صهیونیست نشین و در مقدمه آن مخالفت مصر با این اقدامات و درخواست این كشور از دولت آمریكا برای اعلام موضعی آشكار و مشخص در زمینه توقف طرح های شهرك سازی "اسرائیل" رایس به نمایندگی از واشنگتن از "اسرائیل" خواست كه طرح های توسعه طلبانه را كاملاً متوقف سازد و آن را منافی سیاست آمریكا برای حل نزاع فلسطینی ـ اسرائیلی خواند وتأكید كرد كه دولت آمریكا از این بیم دارد كه روابط بین فلسطین و "اسرائیل" از نو به قهقرایی كشانده شود. روزنامه لس انجلس تایمز این اظهارات را تند توصیف و آن را به مثابه هشدار آمریكا به "اسرائیل" تلقی كرد كه نباید به فشارهای شهرك نشینان تندرو كه موجب متوقف شدن روند صلح و نابودی آن می شود، توجه كند. رایس در گفتگوی آخر با هیئت تحریریه روزنامه واشنگتن پوست هر گونه توافقی كه به "اسرائیل" اجازه توسعه شهرك های صهیونیست نشین را در سرزمین فلسطین بدهد، نفی كرد.

جای بسی شگفتی است كه هنوز چند ساعتی از اظهارات رایس نگذشته بود كه خود او اظهارات جدیدی را بیان می كند كه نشان می دهد واشنگتن از موضع خود در زمینه مخالفت با برپایی این واحدها عقب نشینی كرده است به طوری كه وزیر امور خارجه آمریكا ضمن تأكید بر پایبندی آمریكا بر تضمین هایی كه بوش به شارون داده است، اعلام می كند كه این اقدام به مثابه رفع هر گونه ابهام در موضع آمریكاست و این كشور با طرح های "اسرائیل" در زمینه نگهداری شهرك های بزرگ صهیونیست نشین در كرانه باختری به هنگام دستیابی به هر گونه توافق نهایی در زمینه صلح موافق است.

به طور تأكید این تناقض گویی و عقب نشینی سریع در سیاست آمریكا به نفع اسرائیل و به مثابه چراخ سبز به شارون و دولتش برای ادامه طرح های توسعه طلبانه بر روی زمین های فلسطین است كه برگه های برنده جدیدی را به برگه های دیگر رژیم صهیونیستی به هنگام مذاكره برای راه حل نهایی اضافه می كند و این در حالی است كه همه طرح های شهرك سازی از جمله تضمین های ننگین بوش به "اسرائیل" در زمینه نگهداری شهرك های بزرگی همچون آریل، معالیه ادومیم، جوش السیتون، كریات اربع، جیفت زین و وجود یهودیان در شهر الخلیل و نیز دیوار نژادپرستانه حایل با توافقات و معاهدات بین المللی كه شهرك سازی را نیز ممنوع كرده، در تضاد است. ماده ۴۹ كنوانسیون لاهه مصوبه سال ۱۹۰۷ مصادره املاك شخصی شهروندان تحت اشغال توسط دولت اشغالگر را ممنوع می كند و قطعنامه های ۴۴۶ و ۳۳۸ شواری امنیت از رژیم صهیونیستی می خواهد كه از سرزمین های اشغالی ۶۷ عقب نشینی كند و قطعنامه های ۴۴۶، ۴۶۰ و ۴۷۱ به فروپاشی و تخلیه شهرك های صهیونیست نشین تأكید می كند و نیز مصوبه دادگاه بین المللی لاهه خواهان توقف ساخت دیوار نژادپرستانه حایل و ویرانی آن است. این دیوار تمامی زمین های فلسطینی را فرو می بلعد.

گویی رژیم صهیونیستی و جهان قانع نیستند كه دولت مستقل فلسطینی بر روی ۴۲ درصد از كل ۸۰ درصد از خاك مساحتی كه ۲۲ درصد از كل مساحت فلسطین را شامل می شود و در اختیار فلسطینان است برپا شود و این در حالی است كه فلسطینیان در گذشته ۲/۹۷ درصد از خاك فلسطین را در اختیار داشتند كه با قرارداد تقسیم و سپس توافق اسلو و اخیراً نیز نقشه راه به این مقدار كاهش یافته است.

لازم شده است طرحی كه در نشست الجزایر به تصویب رسید این مسئله را بار دیگر از طریق فراخوانی آمریكا، كمیته چهارجانبه و تمامی گروه هایی بین المللی برای تحت فشار قرار دادن رژیم صهیونیستی به منظور پایبندی به توقف شهرك سازی كه قوانین بین المللی و نقشه راه آن را ممنوع كرده اند، احیا كند.