۱۰ سال بعد همین نزدیکی است

اگر جزو گروهی هستید که کیلومترهای اول مسیر جوانی را طی می کنید, چه کنکور قبول شده باشید, چه نه, چه سربازی رفته باشید چه نه, چه شغل مناسب پیدا کرده باشید, چه نه, لابد می دانید که راهی طولانی پیش رو دارید, اما این راه که حالا به نظر طولانی می رسد, چنان به سرعت طی خواهد شد که اگر به سن پا به سن گذاشته ها برسید بر تشبیه آن به «یک پلک زدن» صحه خواهید گذاشت

اگر جزو گروهی هستید که کیلومترهای اول مسیر جوانی را طی می‌کنید، چه کنکور قبول شده باشید، چه نه، چه سربازی رفته باشید چه نه، چه شغل مناسب پیدا کرده باشید، چه نه، لابد می‌دانید که راهی طولانی پیش رو دارید، اما این راه که حالا به نظر طولانی می‌رسد، چنان به سرعت طی خواهد شد که اگر به سن پا به سن گذاشته‌ها برسید بر تشبیه آن به «یک پلک زدن» صحه خواهید گذاشت. حالا درست زمانی است که باید برای گرفتن تصمیم‌های بزرگ و اجرای آنها آماده شوید و این نیاز به برنامه‌ریزی دارد. با چشم‌های باز برنامه‌ریزی کنید.

● فوت و فن برنامه‌ریزی

ادامه تحصیل، انتخاب شغل، انجام وظایف محوله و هر فعالیتی، نیاز به برنامه‌ریزی دارد، یعنی اینکه دقیقاً بدانید چه می‌خواهید و از چه طریقی و در چه زمانی باید به آن خواسته دست پیدا کنید.

● اولویت‌گذاری

کارهای عقب‌افتاده و برنامه‌های پیش رویتان زیاد است؟ اصلاً نگران نباشید، همه آنها را روی کاغذ بیاورید.

نوشتن همه کارهایی که باید انجام دهید به شما کمک می‌کند تا درباره اولویت آنها تصمیم بگیرید. برای مثال بین درس خواندن برای کنکور سال آینده – با هدف قبول شدن در رشته و دانشگاه مورد نظرتان – و کارآموزی در یک مؤسسه فنی، اولویت با کدام است؟ این فقط شما هستید که می‌توانید به این سؤال جواب دهید. اگر اولویت کارآموزی باشد، شاید شغل شما در آینده در همین زمینه رقم بخورد در حالی که اگر تحصیل را انتخاب کنید شاید مسیر زندگی‌تان تغییر کند و شرایط دیگری را تجربه کنید.

توجه داشته باشید که فعالیت‌های مورد نظرتان باید چند ویژگی داشته باشد: منطقی و مشخص باشد، انجام آنها کاملاً عملی و ممکن باشد، براساس واقعیت باشد نه‌رؤیا و خیال‌پردازی، هدفمند باشد و در شیوه‌های اجرایی آن امکان تغییر وجود داشته باشد.

● منظم و دقیق مثل ساعت

حالا که اولویت‌ها مشخص شد، چند نکته را باید مدنظر قرار دهید. یکی از مهمترین آنها، حفظ نظم و مدیریت زمان است. ممکن است فهرست شما از کارهایی که باید انجام دهید آنقدر طولانی باشد که حتی مرور آن یک سال! وقت لازم داشته باشد. پس برنامه‌تان را واقعی‌تر کنید. یعنی زمان لازم برای انجام هر یک از فعالیت‌ها در هر روز باید مشخص باشد تا وقت کم نیاورید یا وقت‌تان بیهوده تلف نشود. برای مثال کلاس‌ها زمان مشخصی دارند اما زمانی که برای اوقات فراغت درنظر می‌گیرید ممکن است متغیر باشد. بهتر است زمان تقریباً مشخصی برای هر فعالیت در نظر بگیرید و به آن تا حد امکان پایبند باشید. یادتان نرود که تعطیلی به معنی خوابیدن تا هر وقت که بخواهید نیست و باید سر وقت بخوابید و سروقت بیدار شوید. در غیر این صورت نظم برنامه‌تان به هم می‌ریزد و از آن عقب می‌مانید. بعضی فکر می‌کنند این کار سختی است، اما در واقع بسیار آسان است اگر چند روز به طور منظم برنامه‌تان را اجرا کنید، به آن عادت خواهید کرد و از آن لذت خواهید برد. در ضمن این کار موجب می‌شود استرسی که به دلایلی ازجمله فکر عقب افتادن از برنامه‌ها یا موفق نشدن به وجود می‌آید از بین برود.

● تابلوهای راهنما

هدف شما از کاری که آغاز خواهید کرد، مشخص است؛ مثلاً کسب موفقیت در دوره کارآموزی در یک مؤسسه. حالا باید مسیرهای رسیدن به این هدف را بررسی و بهترین مسیرها را مشخص کنید. در این مثال، می‌توانید از افراد مجرب در این شغل کمک بگیرید، یادتان نرود که قوانین کار را حتماً بخوانید، بخصوص قوانینی که آن مؤسسه به طور خاص برای کارکنانش در نظر گرفته، اعم از نحوه تعیین حقوق و مزایا تا ملاک‌های گرفتن ترفیع و پاداش، قوانین مربوط به مرخصی و...

این به شما کمک می‌کند که تصویر روشن‌تری از وضعیت‌تان در آن مؤسسه داشته باشید و راحت‌تر به پله‌های پیشرفت و ترفیع نزدیک شوید. کمال‌گرا بودن به شما کمک می‌کند تا همواره برای بهتر شدن شرایط تلاش کنید و دچار خمودگی و درجا زدن نشوید. هدفتان را گم نکنید و شیوه‌های دستیابی به آن را مثل تابلوهای راهنما سرمسیرها قرار دهید.

● خلاقیت به خرج دهید

انعطاف پذیری یک برنامه مهم است. شاید شیوه‌ای به شما جواب ندهد اما شیوه دیگری به سرعت شما را به هدفتان برساند. پس شما باید خلاق باشید تا راه‌هایی برای رسیدن به هدف پیدا کنید.

● تعهد، رمز موفقیت

شما برای اجرای برنامه‌تان به پشتکار نیاز دارید. طبق برنامه حرکت کنید و برای این کار همه تلاشتان را به کار بگیرید. تعهد به اجرای برنامه برای رسیدن به هدف جلوی ایجاد وقفه در اجرای برنامه و عقب ماندن از آن و در نهایت بی‌خیال شدن شما را می‌گیرد. حتی اگر یکی از برنامه‌های‌تان یاد گرفتن یک هنر مثل منبت‌کاری است، به آینده فکر کنید و تا آن را به مرحله قابل قبولی نرساندید، رهایش نکنید. دو سال بعد شما می‌توانید بگویید من منبت‌کاری بلدم، که البته می‌تواند حتی یک شغل باشد، یا می‌توانید بگویید من چند جلسه سراغ منبت‌کاری رفتم اما رهایش کردم و البته افسوس بخورید.هرگز کارهایی مثل یادگرفتن یک حرفه یا یک زبان خارجی را نیمه تمام رها نکنید و اگر کاری را شروع می‌کنید تا رسیدن به حد مهارت در آن پیش بروید در غیر این صورت ۱۰سال بعد حافظه‌تان پر از کارهای خوب اما نیمه تمام است و چنته‌تان خالی از هر هنر و مهارتی و ۱۰ سال بعد، آن طور که خیلی از جوانان فکر می‌کنند، دور نیست بلکه در عرض پلک به هم زدنی از راه می‌رسد.