نقش اول

در شرایطی كه محمد علی آبادی نه به عنوان تمام كننده كار عمرانی تونل مورد توجه است و نه از ظرفیت فوتبال برای سرخوشی عمومی بهره ای جسته است, امروز قصد دارد با دخالت مستقیم در فوتبال از موفقیت احتمالی آینده سهمی داشته باشد

● در حاشیه دخالت های سازمان در فدراسیون فوتبال

اگر جناب رئیس سازمان تربیت بدنی این میزان همت و تلاش برای حضور و نقش آفرینی در عرصه های مختلف فوتبال را، در دوره حضور خود در معاونت عمرانی شهرداری تهران، روی پروژه های شهری می گذاشت، چه بسا تونل رسالت در دوره ایشان افتتاح می شد نه با بیش از ۷ ماه تاخیر در دوره محمدباقر قالیباف شهردار جدید تهران.پریروز كه نورافشانی به مناسبت افتتاح تونل، مردم تهران را به پشت بام های شهر كشانده بود، لحظه ای به این فكر كردیم كه آیا ممكن بود این آتش بازی پس از پیروزی های فوتبال در حالی كه ملت از خوشحالی به خیابان ها ریخته اند، انجام می گرفت؟

در شرایطی كه محمد علی آبادی نه به عنوان تمام كننده كار عمرانی تونل مورد توجه است و نه از ظرفیت فوتبال برای سرخوشی عمومی بهره ای جسته است، امروز قصد دارد با دخالت مستقیم در فوتبال از موفقیت احتمالی آینده سهمی داشته باشد.

اگر در یكی دو روز اخیر روزنامه های مختلف ورزشی و سیاسی را ورق زده باشید، حتماً عكس جناب رئیس را در زاویه های مختلف و در حالی كه به عنوان فرد مركزی بیش از بقیه مورد توجه است، دیده اید و این همان نقشی است كه علی آبادی به آن علاقه مند است.در حالی كه جو عمومی طرفداران فوتبال همچنان علیه برانكو ایوانكوویچ، محمد دادكان و علی دایی است علی آبادی پس از اخراج دادكان و برانكو (گرچه سرمربی هنوز با تیم ملی قرارداد دارد)، قصد دارد شخصاً و با استفاده از خرد جمعی - جمعی كه اكثریت آن خرد خود را پیش از این به منصه ظهور رسانده اند!- سرمربی بعدی تیم ملی را نیز خود انتخاب كند و به زعم خود در بسامان كردن شرایط فوتبال نقش اصلی را داشته باشد.

نكته اینجا است كه او رئیس سازمان تربیت بدنی است، پستی كه اساساً نباید نام مالك آن را در تصمیم گیری های جزیی ورزش ببینیم. شاید بگویید كه انتخاب سرمربی تیم ملی امر كوچكی نیست و با توجه به میزان علاقه مندی مردم كار بسیار سترگی است كه اگر این توجیه دخالت علی آبادی در كار فدراسیون فوتبال باشد، باید به وی یادآور شد كه اگر «داریوش مصطفوی» به عنوان دبیر فدراسیون انتخاب شده و قدرت اجرایی دارد انتخاب باید به وسیله خود او انجام شود، چرا كه متاسفانه یا خوشبختانه او نزدیك ترین شخص به پست ریاست فدراسیون است و سرمربی آینده نیز باید مناسبات كاری خود را با او هماهنگ كند. در این اوضاع و احوال جلسه روز شنبه را می توان خطایی تازه در كارنامه پراشتباه سازمان تربیت بدنی ذكر كرد. نكته ای كه نه فقط مربوط به دوره علی آبادی كه در ارتباط با سایر روسای قبلی سازمان نیز هست. همان ها كه با درك میزان علاقه مندی مردم به فوتبال قصد داشتند از این نمد برای خود كلاهی درست كنند. اگر مثال می خواهید پرسپولیس دم دست است.

باشگاهی كه در دوره قبلی، با وجود تمام مشكلات راه خود را می رفت و در حد انتظار طرفداران بازیكن می خرید و جام می آورد، اما به محض آنكه تملك اش با حكم دادگاه به سازمان رسید، آینه شكست و بی پول شد، تیمی با میلیاردها تومان بدهكاری و نمرات منفی بی شمار. سئوال این است از زمان تصدی سازمان و دولتیزاسیون چه اتفاق رو به جلو و مثبتی در این تیم افتاده كه نشانی از توسعه در خود داشته باشد؟

ذكر مثالی دیگر در این باره خالی از لطف نیست، زمانی كه داریوش مصطفوی در دوره مصطفی هاشمی طبا و سعید فائقی (رئیس و معاون فنی سازمان) كار می كرد، در اولین حركت محمد مایلی كهن را - پس از شكست قطر - بركنار كرد و والدیر ویرا را به جای او برگزید. انتخابی كه تا آنجا بر سازمان گران آمد كه نهایتاً منجر به عزل مصطفوی شد، اما تصمیم به آنجا رسید كه تیم ملی به جام جهانی صعود كرد.

اما اگر مصطفوی - برخلاف همیشه - آن روز گوش به فرمان سازمان بود، ممكن بود دومین صعود تیم ملی به جام جهانی هرگز اتفاق نیفتد. این نكته ای است كه بیش از همه باید مورد توجه خود داریوش مصطفوی (دبیر فدراسیون فوتبال) باشد. كسی كه در جلسه خبرگان فوتبال، آن گوشه نشسته و به جناب رئیس خیره مانده بود!

بردیا یادگاری