داستان ذهنی خودتان را وارد کار نکنید

باید توجه داشته باشید که اگر خودتان احساس می‌کنید که فرد دوست داشتنی نیستید، آن وقت این حس به دیگران هم منتقل شده و آن‌ها نیز تصور می‌کنند که نمی‌توانند شما را دوست داشته باشند. …

باید توجه داشته باشید که اگر خودتان احساس می‌کنید که فرد دوست داشتنی نیستید، آن وقت این حس به دیگران هم منتقل شده و آن‌ها نیز تصور می‌کنند که نمی‌توانند شما را دوست داشته باشند. اگر تصور کنید که فقط استحقاق اهانت و تحقیر را دارید، آنگاه چیزی جز این هم عایدتان نخواهد شد. اگر یک چنین تصوری دارید شاید نوبت به آن رسیده باشد که نگاه عمیق‌تری به درون خود انداخته و اعتقادات خود را زیر سوال ببرید.

باید توجه داشته باشید که افرادی که شما را تحقیر می‌کنند و قصد آسیب رساندن به شما را دارند، در درجه اول باید خودشان را بیازارند تا بتوانند شما را آزرده کنند. باید بدانید که یک انسان کامروا، موفق و با اعتماد به نفس هیچ نیازی به تحقیر دیگران ندارد. شاید این افراد از دیگران انتقادهای سازنده‌ای کنند، اما هیچ گاه آنها را تحقیر نمی‌کنند. برخی از افراد به طور کلی نظر منفی نسبت به دیگران دارند.

زمانیکه اینگونه افراد به شما حرفی می‌زنند، در پاسخ به آن‌ها، جواب‌های بیشماری به ذهن شما خطور می‌کند. اگر چنین کاری را انجام دهید، در واقع خودتان را با آن فرد هم شان ساخته‌اید و این دقیقاً همان چیزی است که آن‌ها انتظارش را می‌کشند. شما با جواب دادن به آن‌ها در حقیقت وارد بازی ساختگی‌شان می‌شوید و در نهایت خودتان را آزار داده‌اید.

شما نیاز به تایید دیگران ندارید؛ گاهی اوقات نظر دیگران به این دلیل شما را آزرده می‌سازد که از آنها انتظار تایید صد درصد داشته‌اید، اما نظر آنها بر خلاف انتظار شما از آب در می‌آید. شاید پیشنهاد آنها زیاد هم بد نباشد، اما در نظر شما بد جلوه کند، به عنوان مثال اگر سرپرست بخش به شما بگوید: "کارت واقعا عالی بود، اما آیا میتوانی پاراگراف آخر را اصلاح کنی تا کارت قوی‌تر شود؟" ممکن است ناراحت شوید، و به این دلیل که توقع شنیدن چنین اظهار نظری را نداشتید، قسمت اول آن را هم نمی‌شنوید و فقط متوجه بخش انتقادی آن می‌شوید.

اگر این نوع اظهارنظرها را به عنوان نوعی توهین و تحقیر در نظر نگیرید، آن وقت می‌توانید این نظریه را به عنوان فرصتی برای پیشبرد توانایی‌های خود به کار بندید.

به دنبال تایید گرفتن از دیگران نباشید. در برخی شرایط ، ممکن است نظریات دیگران در ذهن شما به منزله نوعی اهانت به شمار آید، درصورتیکه طرف مقابل به هیچ وجه قصد انجام چنین کاری را ندارد. این امر به دلیل تفکرات ذهنی شما یا به دلیل داستان‌های ذهنی که برای خودتان ساخته‌اید، به وجود می‌آید، به همین دلیل چیزی را می‌بینید که وجود خارجی ندارد و تنها زاییده خیال و اوهام ذهنیتان است.

در اینجا برایتان مثالی می‌آوریم؛ فرض کنید شخصی برای شما هدیه‌ای آورده. اگر شما اعتقاد داشته باشید که او قصد آسیب رساندن به شما را داشته، ممکن است با خودتان فکر کنید:" او می‌خواهد از راه‌های مسالمت‌آمیز وارد شده و از خلق خوش من سوء استفاده کند." اما حقیقت چیز دیگری است و او تنها قصد دارد که به شما نشان دهد تا چه حد برایش ارزش و اهمیت دارید. در یک چنین شرایطی باید از خودتان سوال کنید که آیا واقعا همه چیز را آنطور که هست می‌بینید یا می‌شنوید؟ (هیچ چیز معنای خاصی ندارد تا زمانیکه شما به آن معنا ببخشید) و یا اینکه داستان ذهنی خودتان را وارد کار می‌کنید.

اما زمانیکه در معاشرت با افرادی قرار می‌گیرید که شما را خوار می‌کنند، به یاد داشته باشید، با تحقیر کردن متقابل، کارشان را تلافی نکنید. طرز برخوردشان چیزهای زیادی در مورد آنها به شما می‌گوید، به راحتی می‌توانید درک کنید که دلیل همه این کارها، خشم و نفرتی است که وجودشان را فراگرفته و خودشان باید با آن کنار بیایند نه شما.

آیا می‌توانید از میان نظریات آنها برای خود یک "هدیه" پیدا کنید؟ می‌توانید به یکی از نقاط ضعف یا قوت خود در بین نظریات آن‌ها پی ببرید؛ اگر قوت بود آن را افزایش دهید و اگر ضعف بود در پی جبران آن برآیید.

ممکن است برداشتی که از نظریات آنها می‌کنید کاملا نادرست باشد و آن‌ها واقعا از گفته‌های خود قصد و منظوری نداشته باشند. تنها به دلیل اعتقادات و باورهای ذهنی نمی‌توانید دیگران را متهم کنید.