شرایط کودکان ـ تب یونجه و حساسیت‌های دیگر

حساسیت‌های بینی، اغلب به علت واکنش نسبت به مواد استنشاقی هستند. اگر چنین واکنشی فقط در یک زمان مشخص از سال اتفاق بیفتد معمولاً تب یونجه است که حساسیت نسبت به گرده‌های درختان، …

حساسیت‌های بینی، اغلب به علت واکنش نسبت به مواد استنشاقی هستند. اگر چنین واکنشی فقط در یک زمان مشخص از سال اتفاق بیفتد معمولاً تب یونجه است که حساسیت نسبت به گرده‌های درختان، گیاهان و علف‌های هرزه می‌باشد. (گردهٔ گل‌ها معمولاً بسیار سنگین هستند و بنابراین، نمی‌توانند استنشاق شده یا به‌صورت ذرات معلق در هوا باقی بمانند). اگر حساسیت بینی در تمام طول سال وجود داشته باشد، ممکن است در اثر گرد و غبار منزل، قارچ‌ها و پرهای متکا و غده و یا ماکیان ایجاد شود همچنین حساسیت بینی می‌تواند واکنش نسبت به شوره بدن حیواناتی نظیر گربه، سگ، اسب یا گاور باشد. شورهٔ گاو یا اسب می‌تواند در تار و پود موهای فرش‌هائی که از موی اسب یا گاو ساخته می‌شود، وجود داشته باشد. حساسیت بینی، معمولاً به وسیلهٔ شورهٔ خوکچه هندی، همستر (نوعی موش با گونه‌های کیسه مانند برای جویدن) موش صحرائی یا موش خانگی به‌وجود نمی‌آید. حساسیت‌های بینی، ندرتاً واکنش نسبت به غذا، نوشابه‌ها یا داروها می‌باشند.

ـ علائم و نشانه‌ها:

علائم عمده عبارتند از: احتقان (گرفتگی و پرخونی) بینی، سرفه، ترشحات زلال و رقیق از بینی و خارش بینی. کودک مرتباً بینی‌اش را می‌مالد. مخاط داخل بینی به‌جای صورتی، رنگ پریده یا سفید است. ممکن است چشم‌ها نیز گرفتار شوند احتقان سینوس‌ها موجب سردرد می‌شود ممکن است. در گوش‌ها احساس گرفتگی و درد پیدا شود. اگر در لولهٔ استاش که بینی را به گوش‌ها متصل می‌کند، احتقان پیدا شود، کودک موقتاً شنوائیش را از دست خواهد داد. ممکن است در اثر انسداد جریان خون به وسیلهٔ مخاط متورم، دایره‌های آبی رنگی در زیر چشم پیدا شود. کودک ممکن است خرخر کند و از خستگی شکایت داشته باشد. همچنین، کودکی که حساسیت دارد، همیشه هنگام بو کشیدن دستش را زیر دماغش می‌مالاند.

اگر داروهای ضد هیستامین خوراکی که پزشک تجویز می‌کند، علائم را سریعاً برطرف کنند، نشان می‌دهد که احتقان بینی در اثر حساسیت است نه عوامل دیگر. عفونت‌های ثانویه باکتریائی، عوارض عمدهٔ تب یونجه هستند. علائم یک عفونت باکتری ثانویه عبارتند از: تب، گوش درد خفیف تا شدید، تورم غدد لنفاوی گردن و احتمالاً ترشحات زرد، سبز یا شیری از بینی.

ـ مراقبت خانگی:

پیش از دادن دارو به کودک، با پزشک مشورت کنید. معمول‌ترین داروهائی که استفاده می‌شوند آنتی‌هیستامین‌های خوراکی هستند. مواد ضداحتقانی خوراکی که افدرین، سودوافدرین یا فنیل پروپانولامین دارند، می‌توانند تا حد بیشتری باعث بهبود علائم شوند.

تا حد امکان سعی کنید از مواجههٔ کودک با موادی که واکنش‌های حساسیتی بینی ایجاد می‌کنند جلوگیری شود. (شوره سگ یا گربه‌ای که فقط یک‌بار به خانه وارد شده است، می‌تواند تا شش هفته در خانه باقی بماند) جهت جلوگیری از ورود گرده‌های گل به داخل خانه پنجره‌ها را بسته نگه دارید و یا این‌که در صورت امکان، از تهویهٔ مطبوع استفاده کنید. کانال‌های هوای گرم در محل ورود به اتاق باید صافی داشته باشند، تا جلو ورود غبار به اتاق گرفته شود.

از بالش‌هائی استفاده کنید که در آن مواد حساسیت‌زا به‌کار نرفته باشد و خانه را تا حد امکان خشک و عاری از رطوبت نگه دارید.

ـ موارد احتیاط:

از مصرف مکرر قطره‌های بینی ضد احتقانی و اسپر‌ی‌های بینی خودداری کنید. این کار می‌تواند موجب بدتر شدن احتقان بعد از دورهٔ کوتاه بهبودی علائم شود.

ـ درمان پزشکی:

پزشک برای تشخیص بیماری، به امتحان بینی کودک و آزمایش ترشحات بینی برای بررسی نوعی از سلول‌های سفید خون به نام ائوزینوفیل می‌پردازد. پزشک یا با بررسی شرح حال کودک، مادهٔ حساسیت‌زا را پیدا خواهد کرد و یا دستور انجام تست‌های پوستی خواهد داد. در بعضی موارد، برنامه‌های حساسیت‌زدائی اجرا می‌شود تا حساسیت کودک نسبت به این مواد کم شود.

ـ عناوین مرتبط:

آسم، سرماخوردگی، گوش درد، حساسیت‌های چشمی، تورم غدد لنفاوی، سردرد، سینوزیت