دیگران چای را چگونه می نوشند؟

حدود سال ۸۲۰ پس از میلاد مردم چاهسین، کره امروزی که تا آن زمان چای را از چین وارد می‌کردند، به پرورش چای مخصوص به خود روی آوردند. آنها افرادی را به چین فرستادند تا دانه گیاه چای، …

حدود سال ۸۲۰ پس از میلاد مردم چاهسین، کره امروزی که تا آن زمان چای را از چین وارد می‌کردند، به پرورش چای مخصوص به خود روی آوردند. آنها افرادی را به چین فرستادند تا دانه گیاه چای، مهارت پرورش آن و روش آماده کردن چای را به ارمغان بیاورند. کره ای‌ها روشی مخصوص به خود در نوشیدن چای ابداع نکردند بلکه روش خود را از سنت‌های چینی و ژاپنی استخراج کردند.

تبتی‌ها نوعی چای مخصوص روغنی به نام سویو چا دارند که آن را برای میهمانان بسیار مهم درست می‌کنند. یک شاهزاده چینی از سلسله تانگ وقتی با فردی از خانواده سلطنتی تبت ازدواج کرد آن را با خود به آنجا برد و طرز تهیه آن را با ذائقه محلی هماهنگ کرد. میزبان برای آماده کردن چای، برگ‌ها را می‌کوبید و آنها را در قوری فلزی بلندی می‌گذاشت تا نیم ساعت دم بکشد و سپس برای مزه دارشدن کمی ‌کره گاوی و نمک به آن می‌افزود. آن وقت قوری را به طرفین تکان می‌دادند تا سر و صدای زیادی ایجاد شود و سرانجام چای می‌ریختند. این چای فوق العاده قوی است و عطر کاملاً مشخصی دارد. برای نوشیدن آن نیاز به معده ای قوی دارید.

آداب و رسوم معینی برای نوشیدنی سویو چا وجود دارد. هنگامی‌ که میزبان برای شما یک فنجان چای ریخت بی ادبی است که تمام آن را بنوشید. به جای آن شما باید تنها نیمی ‌از چای را بنوشید بقیه را بگذارید. بنابراین میزبان می‌فهمد که باز هم چای می‌خواهید اگر پس از چند فنجان به اندازه کافی چای نوشیدید انتظار می‌رود باقی مانده چای خود را روی زمین بریزید.

گسترش چای به مغولستان و روسیه

در طول سلسله‌های تانگ و سونگ چای به عنوان هدایای سلطنتی به مغول‌ها اعطا می‌شد و به این ترتیب به صورت بخشی از فرهنگ آنها درآمد. در مغولستان چای را با شیر و نمک می‌نوشند. هنگامی‌که مغول‌ها در سال ۱۶۳۸ میلادی به روسیه رفتند آداب و رسوم چای را همراه خود آوردند. با این حال مغول‌ها نخستین کسانی نبودند که چای را به روسیه بردند. در سال ۱۶۱۸ میلادی چینی‌ها هدیه ای از چای به تزار آلکسیس دادند که سرآغاز تجارت با کاروان شتر در مسافتی تقریباً برابر ۱۱ هزار مایل بود. هر سفر تقریباً یک سال و نیم طول می‌کشید. چای در روسیه تا پایان قرن هجدهم بسیار محبوب شد؛ روس‌ها سالانه سه میلیون پوند چای می‌نوشیدند. تقاضای چای در روسیه آنقدر زیاد بود که روس‌ها خود شروع به پرورش چای کردند و در سال ۱۹۰۰ میلادی واردات چای را از چین متوقف کردند. به طور کلی روس‌ها چای را شبیه چینی‌ها می‌نوشند اگرچه چای آنها ممکن است خیلی غلیظ تر باشد. با این حال ممکن است شکر و لیمو یا شیر، عسل، مربا یا ادویه به چای خود اضافه کنند. بعضی روس‌ها پیش از نوشیدن چای شکر را در دهان خود می‌ریزند.

آداب نوشیدن چای در مالزی و تایلند

در مالزی و تایلند مردم چای را به روش چینی می‌نوشند اگرچه ممکن است به دلیل تاثیر غرب به آن شیر، شکر یا لیمو اضافه کنند. بارزترین ویژگی چای نوشیدن در مالزی این است که دهانه قوری‌هایشان بسیار کوچک است. آنها هنگامی‌ که چای را در فنجان می‌ریزند قوری را بالا و بالاتر می‌برند تا جریان بلندتری از چای بسازند که خودشان به آن «کشیدگی چای» می‌گویند. کف و حباب‌های ایجاد شده در فنجان نشان دهنده اکسیژن بیشتر در چای است که طعم آن را ملایم تر می‌کند.

بازار چای اندونزی

با اینکه از حدود سال‌های ۱۸۲۰ میلادی در آثار ادبی- گیاه شناختی اندونزیایی به کارخانه‌های چینی چای اشاره شده عمدتاً جی، آی، ال، ال یاکوبسن هلندی را به عنوان بنیانگذار چای در اندونزی می‌شناسند. او محبوبیت رو به افزایش چای در اروپا و بازار بالقوه آن را تشخیص داد. یاکوبسن چندین بار برای فراگیری هنر کشت چای به چین رفت سپس بین سال‌های ۱۸۲۷ تا ۱۸۳۳ میلادی تعداد زیادی از چایکاران حرفه ای چینی را به همراه سرویس‌های چایخوری بسیار و ابزار و آلات مخصوص چای به اندونزی آورد. او کشتزارهای بزرگ چای ایجاد و تولید انبوه به قصد صادرات به اروپا را آغاز کرد. گیاه چایی که او به اندونزی آورد گونه مربوط به کوهستان مویی بود. اندونزیایی‌ها یاکوبسن را به خاطر عرضه چای در بازار این کشور «پدر چای اندونزی» می‌نامند.