ده اشتباه مهم والدین در بزرگ کردن کودکان

والدین همواره علاقه دارند که کودکانشان را با روش های صحیح تربیت کنند اما در این راه, ده اشتباه مهم انجام می دهند که ما شما را با آنها آشنا می کنیم

والدین اولین معلمان، مشاوران و راهنمایان کودک هستند و میدانند چه چیزی برای فرزندشان بهتر است و سعی میکنند بهترین کارها را برای فرزندشان انجام دهند؛ اما کار والدین، کار ساده ای نیست. با این که هیچ کسی کودک را به اندازه والدینش دوست ندارد، اما گاهی اوقات والدین اشتباهاتی جدی انجام میدهند که انعکاس جدی در روان کودک دارد. در اینجا با ۱۰ رفتار اشتباه والدین آشنا میشوید:

تنبیه بدنی

والدین هرگز و هرگز و هرگز نباید کودک را بی رحمانه تنبیه کنند. هر قدر خطا بزرگ باشد کودک نباید تنبیه بدنی شدید شود، چون این کار نه تنها کودک را از والدین دور میکند، بلکه به او نمونه بدی از خشونت را یاد می دهد. به علاوه، با تحمیل کردن درد فیزیکی به کودک از طریق سیلی، ایستادن به مدت زیاد، یا زدن او و از این قبیل رفتارها، کودک ممکن است دیگر به والدین گوش ندهد، چون برای کودکی که درد تنبیه بدنی را تحمل کرده است، دیگر سرزنش یا توصیه صرف، ممکن است موثر نبوده و نتواند او را وادار به پیروی از دستورات والدین کند.

مقایسه با دیگر کودکان

بیایید بپذیریم که هیچ یک از ما از مقایسه خوشمان نمی آمد و دوست نداشتیم والدینمان حتی ذره ای ما را با کودکان دیگر مقایسه کنند. به والدین تذکر داه میشود که کودکشان را با هیچ کودک دیگری مقایسه نکنند، حتی خواهر یا برادرش. با اینکار، کودک ممکن است قبل از اینکه والدین متوجه مشکل وی شوند، دچار افسردگی و اعتماد به نفس پایین در ادامه عمر خود شود. کودک حتی ممکن است منزوی و درون گرا شود. او ممکن است نسبت به خواهر یا برادر یا دوستانی که با آنها مقایسه شده است، احساس تنفر پیدا کند.

وقت نگذاشتن برای کودکان

والدین گاهی اوقات کاملا درگیر خود، زندگی خود و شغل خود میشوند و فراموش میکنند کودکان هم بخشی از زندگیشان هستند. از وقتی کودک وارد خانواده میشود، همه اهداف از زندگی شخصی تا شغلی، همه باید در درجه دوم اهمیت قرار داشته باشند. بزرگترها احساس میکنند که تعهدات حرفه ای و اجتماعی به یک اندازه اهمیت دارند و از نیازهای کودکانشان چشم پوشی میکنند. بنابراین در این موارد کودکان یا در خانواده یا با پرستار یا حتی مربی مهد رها میشوند. اما به یاد داشته باشید که هیچ یک از اینها جایگزین محبت والدین نمیشود. والدین باید مراقب باشند که فرزندانشان در درجه اول اهمیت قرار داشته باشند، و اینکه آنها سزاوار محبت و توجه شما هستند.

لوس کردن کودک

همان طور که نادیده گرفتن کودکان از سمت والدین درست نیست، ناز پرورده کردن بیش از حد آنها نیز اشتباه است. والدین ممکن است لوس کردنشان را به عنوان محبت و مراقبت در نظر بگیرند، اما در واقع صدمه ای که اینکار به فرزند وارد می کند، از سود آن بیشتر است. باید با کودکان همانند کودک رفتار شود نه شاهزاده. تسلیم شدن در برابر همه خواسته های کودکان، خریداری همه چیزهایی که آنها می خواهند و فراهم کردن همه رفاه دنیا برای آنها باعث میشود در دنیای واقعی مهارت کافی را کسب نکنند. باید به کودکان آموزش داده شود که در شرایط سخت با تسهیلات کم نیز بتوانند زندگی کنند، به طوری که یاد بگیرند به همه چیز در زندگی که به واسطه والدینشان از آن بهره مند شده اند احترام بگذارند و آنها را گرامی بدارند.

تهدید و ترساندن

ترساندن به ندرت برای مدت طولانی موثر خواهد بود، و باور کنید یا نه، کودکان هر قدر هم که کوچک باشند، در سنین خیلی پایین بسیار باهوش هستند و این را متوجه میشوند. والدین اغلب برای اینکه کودکشان را از انجام اشتباه یا تکرار اشتباه بترسانند، به ترساندن و سرزنش متوسل میشوند، تا اما باید چند لحظه پیش از اقدام به این کار تامل کنند و ببینند اگر کودک لجبازی کند چه اتفاقی می افتد و تا کجا میخواهند پیش بروند. کودکانی که معمولاً تهدید می شوند، خیلی کم به توصیه ها و نصایح والدین توجه میکنند و ترجیح میدهند از آن چشم پوشی کنند. راه بهتر این است که والدین بنشینند و با کودکشان وقت بگذرانند و آنها را متوجه کنند که چه چیزی از آنها میخواهند. این کار کودکان را یک قدم به درک والدین نزدیک میکند.

رویکرد هویج و چماق

اگر کاری را با موفقیت انجام دهید، هویج دریافت میکنید وگر نه، چوب میخورید. این رویکرد به نظرتان آشنا نیست؟ والدین از عملکرد خوب کودکشان با کارهایی مانند خرید دوچرخه، پلی استیشن مورد علاقه، یا حتی در برخی موارد ماشین حمایت میکنند و از طرفی در صورت عدم انجام عمل مورد نظر، با قطع اینترنت، گرفتن موبایل و ممنوع کردن تماشای تلویزیون آنها را تنبیه میکنند. شاید این به نظر درست برسد اما در صورتی که به جز در موارد محدود استفاده شود، باعث شرطی شدن کودک شده و فرزند شما دیگر بدون گرفتن جایزه، حاضر به انجام کار خوبی نخواهد شد. والدین باید کودکانشان را مسئولیت پذیر کنند تا کارشان را نه به خاطر طمع چیزی، بلکه به خاطر احساس مسئولیت، درست انجام دهند. همچنین کودکان باید یاد بگیرند وقتی اشتباهی مرتکب میشوند، باید برای خاطر خودشان آن را جبران کنند.

او را درک نمیکنم ...

والدین گاهی اوقات وقتی کودکشان بر خلاف انتظارشان عمل میکند، چنین چیزی میگویند اما باید لحظه ای تامل کنند و ببینند اگر آنها رفتار کودکشان را درک نمیکنند پس چه کسی قرار است درک کند؟ والدین برای درک کودک باید خود را به عشق، صبر، مراقبت، صرف زمان و صبر و دوباره صبر مجهز کنند. آنها باید نیازهای کودک را در اولویت قرار داده و با کودک با صراحت و شفافیت صحبت کنند تا او همه چیز را با والدین در میان بگذارد. هر دو طرف باید در اعتماد سازی تلاش کنند، بنابراین شما نیز به عنوان والدین باید سعی کنید که اعتماد را در کودکان خود تقویت کنید، پس مواردی همانند بدقولی، دروغ گفتن و این موارد که ممکن است باعث بدبین و بی اعتماد شدن آنها به شما شود را کنار بگذارید.

استفاده از کلمات بد

والدین باید بدانند که بی تربیت یا شر خواندن کودک، نه برای خودشان خوب است و نه کودک شان. کودکان ممکن است سرکش باشند یا حتی گاهی اوقات با عصبانی کردن شما، موجب سردرد شما شوند، اما این دلیل خوبی نیست که آنها را با کلمات بد سرزنش کنید. باید با صبر با کودکان برخورد کنید، نه با عصبانیت. اشتباه بزرگ والدین این است که زمانی که عصبانی می شوند، فراموش میکنند که کودکانشان تنها در مرحله یادگیری هستند و باید اشتباهشان را به دقت به آنها توضیح داد تا با درک متقابل از هر دو طرف بتوان رفتار را اصلاح کرد.

کتاب قانون زندگی

والدین به محض این که فرزندان بتوانند حرفشان را متوجه شوند، شروع میکنند به وضع قوانین سفت و سخت. بایدها و نبایدها کل زندگی کودکان را در بر میگیرند، و آنها مجبور به پیدا کردن راهی برای خلاص شدن از دست اینهمه قوانین می شوند. بنابراین، اولین قدمی که برمیدارند، زیر پا گذاشتن قوانین وضع شده است. به همین دلیل، والدین باید به جای وضع قوانین خشک برای کودکان، علت بایدها و نبایدها را برای آنها توضیح دهند.

میخواهم ... شوی

یکی از بیشترین عباراتی که از والدین شنیده میشود این است: "باید مهندس شوی، باید دکتر شوی... "؛ اما والدین باید درک کنند فرزندانشان، موجوداتی مستقل با خواسته ها و رویاهای مستقل هستند. والدین بهترین راهنماها هستند اما نباید خواسته هایشان را به فرزندانشان تحمیل کنند. کودکان همیشه به راهنمایی ها، عشق، مراقبت و درک والدین نیاز دارند اما وقتی والدین کودک را مجبور به کاری که دوست ندارد میکنند، بین خود و فرزندشان فاصله ایجاد میکنند. کودکان انتظار درک کامل از والدین را دارند، بنابراین والدین باید راهنما باشند نه زورگو .

wiki.۵۰۴۰.ir