نگاهی نو به ورزش همگانی

ورزش همگانی را باید بار دیگر تعریف کرد و با کم کردن از تعارفات و آمارهایی که بعضا ارائه می شود نگاهی عمیق تر و دقیق تر به واقعیات آن انداخت تا با شناخت دقیق از وضعیت موجود و توانمدیها، …

ورزش همگانی را باید بار دیگر تعریف کرد و با کم کردن از تعارفات و آمارهایی که بعضا ارائه می شود نگاهی عمیق تر و دقیق تر به واقعیات آن انداخت تا با شناخت دقیق از وضعیت موجود و توانمدیها، روز به روز در جهت همه گیر شدن ورزش بین مردم گام برداریم.

شاید زمانی که بحث ورزش همگانی مطرح می شود بلافاصله همه نگاهها متوجه دستگاه ورزش و سازمان تربیت بدنی شود اما واقعیت قضیه اینجاست که ورزش هماگانی وظیفه ایی است که بر عهده تمامی نهادها و وزارتخانه هایی است که به نوعی با سلامت مردم سر و کار دارند.

از جمله این نهادها شهرداری ها هستند که وظیفه فراهم آوردن فضاهایی را برای دسترسی آسان شهروندان به ورزش بر عهده دارند.

شهرداری ها اگر چه در این چند ساله گامهای موثر و مفیدی را برداشته اند اما باید به گونه ایی برنامه از سوی آنها ارائه شود که در کنار هر کدام از مجتمع های ساختمانی و یا اداری و صنعتی که احداث می شود فضایی را هم برای انجام فعالیت های ورزشی در نظر بگیرند و این باید جزو قید و شرطهایی باشد که شهرداری برای آنها وضع می کنند تا به طور مثال اگر این موارد از سوی یکی از این اشخاص و افراد رعایت نشد پایان کار ساختمانی وی اعطا نشود.

اما تنها شهرداری ها نیستند که این مهم را باید بر دوش بکشند چه اینکه رسانه ها و به خصوص رسانه ملی می تواند از طرق مختلف مردم را به سوی ورزش ترغیب و تشویق کند.

در کنار همه اینها یعنی زمانی که فضای خوب و امکانات مناسب و قابل دسترس فراهم شد باید از راههای تبلیغی مختلف مردم را به سمت و سوی ورزش به گونه ایی سوق داد که آنها در ادامه ورزش را جزو ملزومات و ضروریات زندگی روز مره خود بدانند.

این نباشد که با تبلیغ فلان خودرو یا اهدای فلان لوازم خانگی مردم را سالی یک بار به کوچه و خیابان و صحرا و بیابان دعوت کرد و بعد هم همه این مسائل تا سال بعد به فراموشی سپرده شود اگر چه این نیز در نوع خود حرکتی مثبت تلقی می شود اما نمی تواند یک برنامه عمیق و تاثیر گذار باشد.

اگر از خانواده ها سوال شود که در طول سال چه مبلغی را بابت هزینه های مختلف درمان پرداخت می کنند شاید رقم بسیار بالا و قابل توجهی شود در حالی که بسایری از خانواده هاهزینه ایی برای ورزش پرداخت نمی کنند و حاضر نیستند که پرداخت کنند در مقابل این توقع به وجود آمده که باید هدیه ایی برای انها منظور کرد تا احیانا به سمت ورزش گرایش پیدا کنند!

این در حالی است که ورزش علاوه بر پیشگری دارای فواید بسیاری است از جمله اینکه فرد هم خود با ورزش سالم می مکاند همه خانواده او و هم به سلامت جامعه کمک می کند.

بنابر این اگر مردم در جریان این امور قرار بگیرند و برای آنها ورزش ملکه ذهن شود و مثل سایر ضروریات روزمره مورد توجه قرار گیرد خواهیم دید که جامعه رو به شادابی و نشاط خواهد گذاشت و ورزش در سبد هزینه خانوارها قرار خواهد گرفت.

البته در کنار فرهنگ سازی و فراهم کردن امکانات و فضاهای ورزشی همگانی و قابل دسترس باید به این مورد هم اشاره کرد که دولت می تواند با ارائه یک طرح جامع از سرانه درمان مردم بکاهد و آن را به سرانه ورزش اضافه کند تا هم توجه مردم به اهمیت ورزش بیشتر شود و هم اینکه مردم از این طریق بیشتر تشویق و ترغیب شوند.

در کنار همه اینها سازمان تربیت بدنی به عنوان متولی ورزش با برخورداری از توانمندی های خود و استفاده از فکر کارشناسان زبده وظیفه ساماندهی و هدایت و برنامه ریزی برای اشاعه ورزش همگانی را بر عهده دارد و آنگاه می توان انتظار داشت که ورزش همگانی به آن سمت و سویی برود که مد نظر مقام معظم رهبری است.