پارس جنوبی و تحقق آرزوهای دیرینه ایرانیان

آنچه که من را واداشت تا درباره این تحول بزرگ که همان انعقاد قرارداد توسعه ۶ فاز پارس جنوبی است نکاتی را یاد آوری کنم، اثرات شگرف، عمیق و دوران ساز آن بر توانمندیهای اصلی کشور …

آنچه که من را واداشت تا درباره این تحول بزرگ که همان انعقاد قرارداد توسعه ۶ فاز پارس جنوبی است نکاتی را یاد آوری کنم، اثرات شگرف، عمیق و دوران ساز آن بر توانمندیهای اصلی کشور یعنی اقتصاد، سیاست (سیاست خارجی) و به خصوص پیشرفت و توسعه درون زا می باشد.

ملت و دولت ایران در چارچوب انقلاب اسلامی دستاوردی را به دست آورد که صدها سال بود به واسطه حاکمان مستبد و قدرتهای خارجی از آن محروم مانده بود، آن چیزی که جزء ارزشمندترین حقوق اساسی ملت ایران بوده که همانا استقلال سیاسی و استقلال اقتصادی (توأمان) می باشد.

لذا آنچه ما همیشه شاهد آن بودیم این بوده است که برخی از بازیگران اصلی نظام بین الملل که از وجهی هژمونیک برخوردارند نهادینه شدن این انقلاب را آن هم با یک جنس دینی، بر هم زننده معادلات قدرت در سطح جهانی می دانند و از این رو تمام تلاش خود را به کار می برند تا روند ارتقای استقلال اقتصادی و استقلال سیاسی را در کشور کند و متوقف سازند، تا بدین طریق انقلاب را از محتوای هویتی خالی کنند.

به عبارتی دیگر می خواهند با جدا کردن ارزش های هویت بخش انقلاب (استقلال سیاسی و اقتصادی) از ساختار سیاسی حاکم (جمهوری اسلامی) آن را در وضعیت مشروعیت زدایی قرار دهند.

به عنوان مثال آنچه که در شرایط کنونی کشور ما به وضوح قابل مشاهده است ، حرکت به سوی دستیابی به انرژی هسته ای به عنوان یک پروژه ملی میباشد که منطبق بر منافع ملی و بنیان آن یعنی مثلث استقلال سیاسی، اقتصادی و فرهنگی می باشد.

علاوه بر این تحقق یافتن عملی این پروژه به کیفیت و کمیت قدرت ملی خواهد افزود که جایگاه و برد ایران را در ترتیبات منطقه ای و بین المللی دچار تحول اساسی خواهد ساخت. لیکن در واکنش به این تحول و پیشرفت ملی آنچه که مشاهده می شود تصویب چهار قطعنامه بر علیه آن می باشد تا بدان وسیله ایران از مزایای این پیشرفت باز بماند.

آنچه که می تواند مقابله (آنتی تز) این وضعیت باشد ، اتخاذ تصمیمات جسورانه و شجاعانه با اتکا به نیروهای اجتماعی داخلی بر منابع ملی می باشد، روندی که اگر نباشد ،موتورمحرکه توسعه درون زا به حرکت در نخواهد آمد.

بنابراین اجرایقرارداد توسعه ۶ فاز پارس جنوبی را نه تنها می بایست یک نقطه عطف در تاریخ صنعت نفت دانست ، بلکه از آن باید به عنوان یک مرحله کیفی در جهش نیروهای اجتماعی (متخصصان و پیمانکاران) و اتکاء به سرمایه گذاری ملی و شرکتهای داخلی دانست . زیرا بناست در چارچوب این قرارداد تاریخی، کلیه مراحل اجرا و راه اندازی فازهای باقی مانده در میدان گازی پارس جنوبی بر عهده شرکتهای داخلی گذاشته شود و منابع مالی آن از طرق مختلف تأمین شده تا بدین وسیله تحولی عظیم در این بخش در اجرای پروژه های کلان کشور به نمایش گذاشته شود که در تاریخ صنعت نفت بی سابقه بوده است.

لازم به ذکر این نکته نیز هست که آنچه این قرارداد را جدا از ویژگیهایی که بیان شده متمایز می سازد ، زمانبندی عملیات این پروژه بوده که حاکی از سیاست اعتماد و خلق فرصت برای شرکت ها و نیروهای داخلی می باشد.

به عبارت دیگر در چارچوب این قرارداد، دولت محترم این هدف را دنبال می کند که نشان دهد نیروهای داخلی در ایران در صورت وجود زمینه های مناسب تا چه اندازه می توانند کارا، خلاق و شگفتی ساز باشند.

علاوه بر این با اجرای به موقع این طرح عظیم تأخیر به وجود آمده دولت ایران نسبت به دولت قطر در ارتباط با بهره برداری از بزرگترین میدانگازی مشترک جهان از میان خواهد رفت و از این طریق دولت جمهوری اسلامی ایران نه تنها می تواند درجه عقب افتادگی خود را جبران سازد ، بلکه می تواند قدرت چانه زنی وسیاست های منطقه ای و بین المللی خود را نیز کار آمد کند.

توان مدیریتی مجموعه صنعت نفت به ویژه شرکت نفت و گاز پارس که بخصوص در دو سال اخیر به راه اندازی پروژه هایی نظیر فازهای ۶، ۷و۸ و فازهای ۹و۱۰ ، رشد فزاینده سرمایه گذاری در طرح های در دست اجرا ، تلاش برای افزایش سهم ساخت داخل تجهیزات و هم اکنون راه اندازی نیروگاه ۱۰۰۰ مگاواتی پارس و بالاخص انعقاد رسمی قرارداد فازهای باقیمانده پارس جنوبی بیانگر اهتمام مدیران ارشد صنعت نفت کشور در جهت تحقق اهداف دولت محترم می باشد.

با توجه به این نکات است که می توان گفت این گام دولت محترم جناب آقای دکتر احمدی نژاد، در راستای تحقق آرزوهای دیرینه ما ، هیچوقت از خاطره تاریخی ایرانیان پاک نخواهد شد.

حسین نصرت زاده